Hiep hoera, in Maastricht mag ik overnachten bij mijn lieve vriendin Kirsten, en haar al even lieve man en dochter. Wat een warm welkom, ik keer mijn rugzak ondersteboven en alle vuile was gaat in de wasmachine, ik plof neer op een tuinstoel en krijg een koud biertje en daarna heerlijk te eten, een warme douche en fijne gesprekken.

Vanmorgen kroop ik nogal stijf mijn tent uit, en het was heerlijk om de dag te beginnen met een paar stiekeme baantjes in het zwembad van de camping. Stiekem, omdat het eigenlijk pas om 10 uur open zou gaan en het was nog geen half 8. Alles ging een beetje traag en bij het ontbijt ontdekte ik dat ik mijn fijne beker kwijt was. Ik vermoed per ongeluk achtergelaten in Sittard op de plek waar ik koffie dronk, maar afijn, daar zal ik nooit achter komen.

Alles was nog steeds stram toen ik begon te lopen, zodat ik er weer aan herinnerd werd dat ik een boemeltje ben dat langzaamaan moet doen. Het was een heel mooie route, die na Strabeek (aan de rand van Valkenburg) druk belopen werd. Toen het tijd werd voor koffie doemde er ineens een prachtig terras voor me op, waar ik uitgebreid cappuccino dronk, een kaart schreef en wat appte. Daarna ging het wandelen best wel lekker, maar ik was wel moe van alles vandaag, waarschijnlijk vooral door de wat korte en onrustige laatste nachten en de vele indrukken van de afgelopen anderhalve week. En zo groet ik wel alle wandelaars, maar heb ik geen langere gesprekken, behalve met de vrouw die tegen me zegt: zo, het laatste stukje vandaag? en helemaal dubbel ligt van het lachen als ze hoort dat dit het allereerste stukje was op weg naar Rome. Want zo voelt het wel: tot en met vandaag was het allemaal nog een beetje inlopen en morgen als ik de grens over ga begint het echte avontuur.

In Maastricht aangekomen duurt alles langer dan de bedoeling was, maar ik fiks in elk geval weer dezelfde beker als ik had, koop spul om mijn regenponcho te impregneren, koop voor de zekerheid alvast een extra gascartridge, hoewel de eerste misschien pas half leeg is en na dat alles ben ik te moe om nog op stempeljacht te gaan. Jammer, maar dat komt dan ergens anders wel weer.

Ik word opgehaald met de auto en in de watten gelegd en lig nu heerlijk in een echt bed, waar ik lang van ga genieten: dit keer geen wekker morgenochtend, ik ga een beetje (extra) rustig aan doen!

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage