Vandaag had ik het mezelf gemakkelijk gemaakt: in plaats van terug te lopen naar de GR die flinke omwegen door de bossen ging maken, stippelde ik gisteravond een route uit langs de Moezel (dacht ik) die na 8 kilometer een bocht maakte om even later op de GR 5f uit te komen, de route die ik vanaf nu ga volgen.
En zo ging ik om kwart voor 8 op pad, na een briefje te hebben achtergelaten voor de bewoners van het huis, ik hoop dat ze het gevonden hebben.
Ik liep door het dorp Arnaville waar al behoorlijk wat verkeer was, en kwam al gauw op de weg langs het water, wat een dode zijarm van de Moezel bleek te zijn. Het was een kaarsrecht weggetje omgeven door bomen, waar ik lekker in de schaduw liep. Als ik altijd zo strak naar het zuiden zou lopen, zou ik zo in Rome zijn, dacht ik.
Even later ging de weg door langs het Moezelkanaal, en hoewel het nog geen 10 uur was, waren deze schaduwloze kilometers echt al erg warm. Dat bleef zo tot in het volgende dorp, en ook de klim die daarop volgde was warm en zonnig. De beloofde bewolking kwam pas tegen de middag.
Ik realiseerde me dat als ik moet kiezen tussen bergop en bergaf in de bossen of vlak lopen in de zon, ik toch altijd beter voor de bossen kan kiezen.

Maar tegelijkertijd had ik wel fijn gelopen, en kwam ik daarna vanzelf weer in het bos terecht. Daar kwam ik twee mountainbikers tegemoet (dat wil zeggen: één vrouw op een e-mountainbike, de andere op een elektrische stadsfiets, totaal ongeschikt voor dit terrein) die hoopten in Montauville uit te komen maar die knal de verkeerde kant op aan het fietsen waren, want ik was zelf richting Montauville aan het lopen. Toen de één hoorde dat ik naar Rome ging, meende ze dat ik dan de hele verkeerde kant op ging, omdat ik naar het Oosten toe moest lopen. Sinds ik zelf een dochter heb die een paar jaar nadat wij een huisje in de Achterhoek hadden nog dacht dat dat in Limburg lag, kijk ik op het gebied van topografie nergens meer van op.

Tijdens mijn lunchpauze belde Miebet: zij was vanmorgen uit Antwerpen vertrokken en aangekomen in Jezainville om de komende dagen met mij mee te pelgrimeren. We spraken af dat zij mij tegemoet zou lopen, en dat ging bijna in één keer goed. Er was even verwarring toen ze appte dat ze op een bankje naast een kerkhof op mij ging wachten, terwijl er toen ik daar zou moeten zijn geen kerkhof te bekennen was. Gelukkig zat ze maar een paar honderd meter daar vandaan en samen liepen we naar Jezainville. Daar vonden we al snel en mooi kampeerplekje naast Maria. We kregen water van het huis ernaast en Miebet had wijn mee (klein glaasje maar) en heerlijk gekookt. En nu liggen we hier op het gras met ieder ons eigen tentje en gaan morgen samen op pad.

En natuurlijk onderweg ergens wat gregoriaans zingen....

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage