Eerst even de commercial: als je nog een leuke camping zoekt voor dit najaar: ga naar Villey-le-Sec, een heerlijk rustige camping aan de Moezel, geen enkele weg in de buurt en aan alle kanten prachtig.

Daar lig ik nu aan de rand van het water terwijl het donker aan het worden is, met een kopje thee en wat muggen om me heen.

Het waren een bewogen 24 uur. Toen ik gisteravond zat te schrijven (en vergat het blog online te plaatsen) had ik al paracetamol geslikt tegen de uitstralende pijn vanuit een ruggenwervel, precies aan de achterkant van mijn borstbeen. Ik viel wel gewoon in slaap maar werd om kwart over 11 weer wakker van de pijn. Na vanalles geprobeerd te hebben om de pijn te verdragen toch nog maar een pijnstiller genomen, omdat goed slapen uiteindelijk ook een groot goed is als je de hele dag onderweg bent. En ik had een heerlijk hotelbed dus wat dat betreft was er geen enkele belemmering om goed te slapen, behalve misschien het lawaai buiten. Hoe dan ook, zelfs met nog een pijnstiller bleef het zo'n pijn doen dat geen enkele houding fijn lag. En dat bleef de hele nacht dus ik stond op als een vaatdoek. We hadden gisteravond al de mogelijkheid besproken om eventueel een osteopaat op de zoeken als het zou aanhouden, en dat leek me nu een buitengewoon goed idee.

Wat heerlijk dat Miebet er was! Zij toonde geen spoor van teleurstelling, reed me na het ontbijt naar een Maison Médicale, waar drie osteopaten huisden. Helaas hadden alledrie nog congé, iets wat je je in Nederland niet kunt voorstellen dat je met z'n drieën tegelijk vakantie neemt, maar goed. Uiteindelijk er eentje gevonden die me om 5 uur kon ontvangen.

Miebet rijdt me naar de plek waar we samen hadden willen beginnen met lopen, maar waar ik nu alleen vertrek. Zij rijdt de auto naar voornoemde camping en gaat van daaruit mij tegemoet wandelen. Ik loop 9 heerlijke kilometers zonder rugzak en de pijn in mijn rug is helemaal weggetrokken. Ongelooflijk na de nacht die ik achter de rug heb. En het wandelen is, ondanks mijn vermoeidheid door de doorwaakte nacht, alleen maar fijn. Het is ook het perfecte wandelweer: bewolkt en niet warm, gewoon precies goed. Ik kom bovendien langs prachtige grotten die echt de moeite van het bekijken waard zijn.

Op de camping heb ik voldoende tijd om de tent op te zetten, thee te drinken en te douchen voordat we terugrijden naar Toul voor de osteopaat. Het is een heel fijn consult, al vind ik het Frans moeilijker te verstaan omdat hij een mondkapje draagt. Ik krijg een uitgebreide behandeling (overigens veel goedkoper dan in Nederland), hij geeft me oefeningen, zegt dat ik geen alcohol moet drinken omdat mijn lever daar door al dat lopen in de hitte niet goed raad mee weet, geeft me nog adviezen over het dragen van mijn rugzak en wenst me veel succes met de rest van mijn tocht.

Morgen en overmorgen blijf ik zonder bepakking lopen, en ik ga er vanuit dat het daarna ook met rugzak gewoon weer helemaal goed gaat. Dankzij vandaag en het bezoek aan de osteopaat heb ik er alle vertrouwen in.

En Miebet leest ondertussen haar boekje en chauffeert mij achteraf weer terug naar de camping. Zou een pelgrim gewoon elke keer weer nieuwe beschermengeltjes krijgen op haar weg?

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage