Vandaag was de laatste dag van de met-Miebet-routine: na een heerlijke nacht op ons weitje stonden we op, ontbeten we en pakten we alles in. Toen we met de auto bijna bij de bakker in het dorp waren, vroeg Miebet of ik het hek van de wei had dichtgedaan. Nee. Zij ook niet, dus we keerden om om dat alsnog te doen. Terug bij het weitje zagen we Cécile die het al voor ons dichtgemaakt had. Ça tombait bien, want zo konden we ook nog even afscheid van haar nemen. Weer iemand die op mijn lijstje komt om een kaart te sturen als ik misschien ooit in Rome aangekomen ben, of in elk geval als mijn pelgrimage ten einde is.

Terug het dorp in, twee croissants bij de bakker gekocht en toen kwamen er wat smokkelkilometers die ik eigenlijk te voet had moeten afleggen, maar die we nu met de auto deden. Het zou immers voor Miebet niet leuk zijn om eerst heen met mij samen door de aangrenzende stad te moeten lopen, langs een fabriek en alleen maar door de bebouwde kom, om daarna, als we net een paar kilometer goed en wel door het groen aan het lopen waren, deze stadse kilometers nogmaals terug te moeten lopen.
Dus zetten we de auto aan de rand van de bebouwing op de parkeerplaats van een groot meer en gingen we van daaruit samen op weg. Ik verbaas me altijd weer dat de Fransen van die prachtige meren hebben, die uitsluitend voor visserij bestemd zijn en waar overal "baignade interdite" staat: ze nodigen zó uit om een lekkere duik te nemen, dat ik het onbegrijpelijk vind dat dat niet mag. En ondertussen wel steeds meer privézwembaden aanleggen, wat met de huidige watercrisis in Frankrijk eigenlijk niet meer verantwoord is.

We liepen langs de Moezel, langs meren in de Moezel, langs een gekanaliseerde Moezel, ja eigenlijk de hele dag niets anders dan over een voet/fietspad langs de Moezel. Miebet nam, zoals onze routine inmiddels is, na zo'n 8 kilometer weer afscheid en keerde om, en ik vervolgde mijn weg.
Omdat het zondag is, was het een drukbefietste route dus ik heb heel wat gebonjourd vandaag.

Het fijne van deze weg was natuurlijk dat het vlak en makkelijk lopen was, het nadeel dat ik daardoor harder ging lopen en het alleen maar over asfalt ging, twee dingen die mijn knie echt niet fijn vindt. Bij aankomst na ruim 23 kilometer deed die dan ook, ondanks rekken, strekken en masseren tussendoor, weer een beetje pijn, dus ik heb goed gekoeld achteraf en zal morgen extra lief voor hem zijn.

Verder heb ik twee domme dingen gedaan vandaag: als eerste mijn brandertje niet goed aangedraaid vanmorgen, waardoor er ineens vlammen kwamen waar ze niet hoorden te zijn en mijn ontstekingsmechanisme naar de Filistijnen is (ik heb gelukkig altijd aanstekers bij me als reserve) ten tweede heb ik mijn linzen, die ik met heel veel verse groenten ging koken waar ik me erg op verheugde, finaal laten aanbranden waardoor het heel vies eten was. Gelukkig had Miebet nog twee perziken en chocola als toetje, waardoor ik de dag toch vrolijk kon afsluiten.

Morgen weer mijn rugzak op en alleen op weg. Het was heel fijn samen en het wordt ook weer heel fijn om alleen verder te gaan.

Geschreven door Hanneke.op.pelgrimage