Ma 26 febr
Vanaf de camperplaats hebben we mooi zicht op de 'agadir' van Amtoudi.
Een agadir is een burcht boven op een berg, om voornamelijk voedsel op te slaan en het veilig te stellen. Iedere familie heeft hier zijn eigen ruimte, voor opslag en een slaapplek.
Bij onheil kwam de hele famile en dieren boven.
De agadirs zijn hier in zuid Marokko zijn 1200 jaar oud, van de zes hier zijn er nu nog twee over.
We hebben een wandeling met gids Asson afgesproken. Om 9 uur starten we met z'n zevenen. Eerst klimmen we omhoog naar Agadir Id Aissa, dat is die we vanuit de camper zien.
Via de bewaakte poort, komen we in allerlei kruip- en sluipdoor- gangetjes langs vele kleine ruimtes met elk een eigen deur. Aan de warme kant zijn allemaal bijen rekken.
Ook zijn er hier drie cisternes om water te herbergen. Deze zijn nu allemaal droog, het heeft al 5 jaar niet meer goed geregend. Daarom hier ook geen bijenteelt meer, alles is verdroogd, dus ook geen bloemen.
We wandelen de berg weer af, de vijf Fransen haken nu af.
Wij gaan verder naar de volgende, Agadir Aguellouy. Dus nog een klim omhoog. Deze agadir is echt volledig op de top gebouwd en niet erin. De gebouwen zijn daardoor binnenin meer met elkaar verbonden. Heel bijzonder ook weer.
We kijken nu de kloof van de rivier Amtoudi in, en na de afdaling gaat het eerst door de oase, waar de palmbomen gereguleerd water kunnen krijgen.
Dan verder tussen allerlei grote keien door omhoog naar de 'waterval'. Uiteraard door de droogte niet heel groot.
Even verder zijn toch wel leuke plaatsen met water, waar we zelfs kunnen zwemmen in water 6 à 10 m diep. (We klauteren niet naar de bron, 10 minuten verderop).
Terwijl we zwemmen maakt Asson een vuurtje voor de thee, en gebruiken we de heerlijke lunch die zijn vrouw voor ons heeft klaar gemaakt.
Na de lunch lopen we terug en zijn we om half vijf moe maar voldaan van deze super leuke, vermoeiende en informatieve dag terug.
Gids + lunch €30
Entree Agadirs 4x €2
Camping Amtoudi 2x €9
Tafraoute - Amtoudi 92 km
Geschreven door Adriegrevankampen.reisblog