Woe 30 oktober

Vandaag staat Horton Plains op het programma. We moeten vroeg op want in de loop van de ochtend zal het er helemaal in de wolken liggen, dus worden we om half zes al opgehaald door een gids.
Het regent in Nuwara Eliya (1900 m) maar volgens de gids is het boven op de berg (2400 m) droog.
Onderweg wijst hij ons op allerlei min of meer bijzondere dingen: groente velden, koeien, melk- en kaasfabriek, eucalyptusbomen voor de spoorbielzen en het hoogste treinstation van Sri Lanka.
Boven bij de ingang van het Nationaal Park regent het nog steeds en het ziet er ook niet best uit, maar volgens de gids is het boven bij het uitzicht beter. Dus regenjassen aan en en op weg, eerst even door een klein bezoekerscentrum, waar ook onze tassen worden gecheckt.
De route loopt via Small World’s End naar World’s End, dan met een lus via Baker ’s Falls terug, totaal ongeveer 9 km. Horton Plains bestaat uit een soort heuvelachtige hoogvlakte waarop hoge ruwe graspollen, met her en der Rododendrons. (Beetje vergelijkbaar met onze hei). Verder veel mistige bomen, dus bomen met veel mos eraan, dat komt doordat het hier dagelijks regent.
Er leven hier veel herten en wilde zwijnen, die we al voor de ingang spotten.
Tijdens de wandeling moeten we vooral oppassen dat we niet uitglijden of in het soms vrij hoog stromende water stappen. Marieke keert na de eerste kilometer terug, ze is al doornat.
Wij gaan nog een stuk door tot Small World’s End. Het is hier heel mooi, het pad is soms stenig met ertussen stromend water, soms hele delen graniet steen in mooie gele, rode en witte kleuren. We zien nog een hoorn leguaantje en een Sri Lankaans witoog vogeltje. Ook een mooie bloem van de cardamon en wilde peper die tegen een boom aan kruipt.
Boven bij Small World’s End is helemaal geen zicht, erg jammer. We zouden bij World’s End 900m naar beneden moeten kunnen kijken en een weids uitzicht.
Wij besluiten nu ook terug te keren omdat nu pas duidelijk wordt dat ook Baker’s waterval bijna onmogelijk is te bereiken (het pad naar beneden is een rivier, je zou dan door het kniehoge gras je weg naar beneden moeten zoeken). Beetje jammer dus.
Zo komt na ruim 5 km een einde aan onze Horton Plains wandeling.
Koud en doornat komen we aan bij de auto en op dat moment stopt de regen……..
We hebben dan wel een mooie tocht terug met veel betere uitzichten dan de heenweg.
Als cadeautje zien we nog een hele familie Purple Faced Leaf Monkey’s in een boom zitten. Deze apen komen alleen in dit gebied voor.
Terug in ons hotel huren we een heater en nemen een lekkere warme douche. De föhn en de heater doen goed hun best om alles te drogen.
In de middag is het nog steeds droog, dus prima voor een wandeling door het Victoria Park hier. Vooral Hollandse bloemen hier, waarvan ze ook de Nederlandse naam kennen. De zaden komen elke vijf jaar uit Amsterdam. De tuinman laat ons enkele specifieke Sri Lankaanse bloemen zien, oa SL Passiebloem, SL Wilde Orchidee ( kinderslofjes), SL Mimosa.
Het enige interessante gebouw is het Post Office, nog geheel in Britse stijl, en zo werkt het ook nog. Hier versturen we twee kaarten voor Pa en Ma (benieuwd wanneer die aankomen)

Geschreven door Adriegrevankampen.reisblog