28 februari - 6 maart

De weg R108 voert ons eerst door een mooie valleien dan door een uitloper van de Anti Atlas, met super veel mooi kleurige stenen. Nog nooit zoveel kleur op korte afstand gezien (wit, geel, roze, aubergine, zwart, bruin en groen in allerlei gradaties). Hier komen we langs een grote mijn in Bou Azzer, internet geeft de oplossing: een kobalt-nikkel mijn, en wel een van de grootste ter wereld. Bijzonder.
Verder langs het grillige landschap waarvan je kunt zien dat er ooit veel aardbewegingen zijn geweest. We rijden het laatste stuk maar Tároudannt door een vruchtbare vallei, waar de meest intensiefste landbouw van Marokko plaats vindt. We zien een meest groene omgeving, wel heel wat anders dan al die stenen in de bergen en de vlaktes.
Dit is onze tussenstop naar Tafraoute, dat in het Zuid-Westen van de Anti Atlas ligt.
Omdat ik door mijn rug ben gegaan en een heftige allergische reactie heb, blijven we hier een dagje rust houden.
Dagje bed en veel slapen heeft goed gedaan, maar onderweg besluiten we toch om eerst naar de kust te gaan om daar een kleine week rust te nemen. Daarmee stellen we het zuid-westen van de Anti Atlas even uit tot mijn rug wat verder is hersteld.
In Agadir de Carrefour gezocht en onze boodschappen, lees vooral wijn en bier, aangevuld.
Dan op naar Sidi Wassay, een plaatsje 55 km ten zuiden van Agadir vlak bij een National Park. Hier is een mooie grote camping vlak aan zee. Vanuit de camper kijken we over het strand, hier houden we het wel een paar dagen uit. We zitten hier heerlijk in het zonnetje en proberen de net aangeschafte Marokkaanse tajine uit.
Vis wordt regelmatig aangeboden door de plaatselijke vissers, zodat we een heerlijke tong op de bbq kunnen bakken. We wandelen langs de rotsen, waar het zeewater grillige vormen heeft gemaakt. Hier tegen en in die rotsen wonen nog mensen, waarschijnlijk vissers.
Op de camping is het drukker geworden, want een groep van 20 equipes van de NKC s doet deze plaats aan voor twee dagen.
Een lange wandeling over het strand naar het natuurpark, dat bij de monding van de rivier ligt. Hier op bij de wisseling van zout en zoet water moet de heramiet ibis te vinden zijn, deze zijn zeer zeldzaam en komt maar op twee plaatsen ter wereld voor. We hebben geluk, op de zandbank zitten er welgeteld 75! Heel dichtbij kunnen we komen, al worden we, als we op 10 meter zijn genaderd, teruggefloten door de parkbeheerders aan de overkant. Nog een klein stukje de rivier opgelopen, maar het loopt hier erg moeilijk in het mulle zand. We besluiten om niet door het geweldig brede duinlandschap terug te gaan, maar langs het strand, dat loopt wat gemakkelijker.
Zaterdagmiddag steekt de wind aardig op, en de zondag start bewolkt. Het vervolg van de reis moet maar weer worden uitgezocht, morgen verder

Geschreven door Adriegrevankampen.reisblog