Di 29 oktober
De weg naar Nuwara Eliya gaat bijna continue omhoog, we stijgen vandaag 1400 meter. Langzaam bereiken we het gebied met de theeplantages, wij bezoeken de Glenloch factory. In de fabriek kunnen we het productieproces bekijken. Een beetje pech: De meeste plukkers zijn Indische Tamils vrouwen. Omdat het de afgelopen dagen Hindoeïstische feestdagen waren, zijn er geen vers geplukte theebladeren op de band. We missen dus het begin van het proces, het drogen en fermenteren. Het verdere proces van sorteren en breken gaat via diverse machines. Tot slot wordt de thee in grote balen ingepakt.
Dan wordt ons het verschil tussen de soorten zwarte- en groene thee uitgelegd afhankelijk welke bladeren ervoor worden gebruikt. Dan mogen we ook nog even proeven en vervolgens natuurlijk iets kopen. Tot slot krijgen we in de theetuin nog een pluk-instructie. Jammer, we zien de theeplukkers niet , want die zijn in een ander segment aan het werk.
Een stukje verderop komen we in het gebied van de watervallen, de Ramboda Falls. Hier bekijken we de gemakkelijkst te bereiken waterval van dichtbij. Daarvoor moeten we door een hotel, dan via trappen naar de voet van de waterval. Wat een kracht heeft het water hier, in twee dikke strengen komt hij naar beneden gestort. Natuurlijk wordt dan wel verwacht dat je iets gebruikt in het hotel, dus lunchen we hier.
Nu nog een half uurtje door naar Nuwara Eliya, behalve theeplantages zien we nu ook veel groente, die hier sinds de Britse periode wordt verbouwd. De Britten in de 19 eeuw vonden dit een heerlijke koele plaats om te wonen.
Met onze gids gaan we nog even naar een recreatieplas, lake Gregory, waar we een korte rondwandeling maken. Haresh zet ons af in het centrum zodat we terug naar het hotel kunnen lopen. Het stadje heeft weinig te bieden, wat kleine winkeltjes, Bazaar met warme kleding, fruitmarktje en een kleine centrale markt met groente en fruit.
Het weer is hier nat en ook nog koud, we lopen hier in lange broek, fleece en jas. Het lijkt hier wel Nederland!
Geschreven door Adriegrevankampen.reisblog