Zon 6 febr.

Vandaag weer een stukje verder reizen. We gaan zuidelijk richting Granada, langs de zuidkant van de Sierra Nevada.
Onderweg willen we een aantal kleine plaatsjes bezoeken.
Zo starten we bij Mojacar, een klein wit dorp dat als een dot slagroom bovenop een berg ligt en uitkijkt over zee. Vele kleine smalle straatjes met authentieke huizen en ook een mooi uitzichtpunt. Van hier kon men vroeger de vijanden (Berbers) op tijd aan zien komen.
We rijden verder langs de kust, soms strandjes met drukke toeristen bedrijvigheid, dan weer grijze ruige bergen.
De zuidpunt NP Cabo de Gato laten we links liggen. Die hebben we in 2016 al uitgebreid bekeken.
Wél gaan nog een keer naar Nijar, een mooi klein dorp in de Sierra Alhamilla. Hier wonen veel kunstenaars die bekend zijn vanwege weef- en keramiek werkzaamheden. We dwalen hier weer door de smalle straatjes en bezoeken natuurlijk ook de mooie bron.
We rijden verder over de wel héél smalle kronkelende bergweg (AL-102) door de ruige Sierra. Langzaamaan, goed oppassen voor tegenliggers en de afgrond aan de rechterkant. Beetje angstig, maar mooi is 't zeker.
Bij het volgende dorpje, Lucianena de las Torres, hopen we te kunnen parkeren, èn we hebben geluk. Er is juist een nieuwe parkeerplaats gemaakt bij het begin van de Via Verde hier.
Hier blijven we staan, want dit is een mooi dorpje én deze fietsroute willen we nog graag rijden.

Ma 7 febr
Eerst vanmorgen maar het mooie plaatsje Lucianena bekijken en meteen een wandeling langs de wasplaats, die behoorlijk buiten het dorp ligt.
We kunnen de route meteen volgen naar de ijzererts ovens die hier even verderop de berg ligt. Vanaf midden 19e eeuw tot 1941 is hier ijzer gewonnen.
Per spoor werd dat afgevoerd naar de kust.
Over die nu niet meer gebruikte spoorlijn is nu een mooi fiets/wandelpad aangelegd, de Via Verde Lucianena de las Torres. Díe gaan we vanmiddag fietsen. We laten ons eerst bijna 15 km langzaam afzakken door dit specifieke berglandschap. Wat een mooie uitzichten, rotspartijen en uitgeslepen rivierbeddingen. Hier wonen bijna geen mensen, nog wel een paar uitgestorven vervallen gehuchtjes.
Terwijl we staan te genieten horen we vogels naar elkaar roepen. Vlakbij zien we een aantal rode patrijzen.
En even verder steekt een groep Steenbokjes ons pad over en klimmen de steile bergwand op.
Wat kunnen we genieten van deze speciale momenten.
We fietsen door totdat de plastic kassen het uitzicht gaan domineren.
Op de terugweg maken we een omweg via Rambla Honda en nog weer even langs de ijzererts ovens (Hornos de Calcinacion) om met de drone opnames te maken.
Lekker in het zonnetje sluiten we deze super dag af.

Geschreven door Adriegrevankampen.reisblog