26-2
De beslissing om tot Kenitra een locale weg P4201 te nemen is een foute beslissing. Aanvankelijk komen we door een klein dorp met veel locale ambachten en kraampjes met groente en fruit verkoop. Mooi even wat aangevuld. Dan wordt langzaamaan de weg steeds slechter, eerst alleen wat kuilen, dan hele stukken waar het asfalt ontbreekt. We zijn voor de locale agrarische bevolking een bijzonderheid. We slalommen om de kuilen en gaten en kruipen over de weg. Gelukkig kunnen we na ongeveer 20 km, en meer dan een uur verder, de snelweg op.
Deze nemen we tot Kenitra, want hier willen we bij het plaatsje Mehdia aan de kust naar het zoetwatermeer Lac Sidi Boughaba, waar veel vogels uit Europa overwinteren. Een beetje pech hebben we wel, want het waait hard en het gaat regenen. Dus geen weer om vogels te spotten.
Richting Casablanca rijden we via Salé, die plaats hadden we in 2016 overgeslagen. Gelegen aan de riviermonding tegenover Rabat heeft deze stad ook een lange geschiedenis van piaterij. De oude medina is nog volledig ommuurd via een aantal toegangspoorten ga je er naar binnen. Wij parkeren aan de zuidrand bij de haven en lopen via de zeemanspoort een stukje de medina in. Leuk, maar omdat het regent onbreekt ons de lust om verder de medina in te gaan.
Adrie is inmiddels al weer aardig bedreven in het immens drukke stadsverkeer. Na Salé volgt de binnenstad van Rabat, via de N1 verder maar Mohammédia, camping L’ Ocean Blue.
Vandaag weer erg opvallend is het grote verschil tussen arm en rijk. Van mensen die leven in hutjes met golfplaten tot grote luxe appartementen. Van vervoer per ezel en paard en wagen tot Porche en BMW.
Vandaag was een lange reisdag van 151 km waar we 5.15 uur over reden.

27-2
Vroeg opstaan vandaag, want het is meer dan een uur rijden naar Casablanca waar de derde grootste moskee ter wereld op ons wacht: Hassan II moskee. We moeten ons nog haasten om een ticket voor de bezichtiging van 11 uur te krijgen. Bijna op een holletje, maar dat gaat nog niet met mijn heup, dus stevig de pas erin, 1,5 km.
Maar dan, hoe groot wil je een moskee hebben? 25.000 mensen binnen en 85.000 op het plein buiten. Dit is echt een buitenkans want het is de enige moskee (behalve de oude moskee in Timmel, zie verslag 2016) die je als niet moslim kunt bezichtigen in Marokko. Het is de toegangsprijs van 12 euro meer dan waard, ontzettend veel marmer (bijna allemaal uit Marokko), houtsnijwerk en -beschilderingen, zellige tegelwerk, mozaïken, kristallen kroonluchters, mooie hammam ruimtes en een spectaculair uiterlijk buiten.
Heel mooi is dat deze moskee gedeeltelijk boven de zee is gebouwd, echt een architectonisch hoogstandje van eind 20ste eeuw.
Casablanca heeft ons verder niet veel authentieks te bieden, er zijn veel moderne winkels en kantoorgebouwen, steeds afgewisseld met een omheinde wijk met ‘minder bedeelden’.
Wij rijden langs de moderne kustweg met zijn stranden naar het zuiden. Onderweg pikken we nog een menuutje mee bij de KFC, direct aan het strand.
Via de snelweg richting El Jadira, camping International. We rijden door een groen weide landschap waar de koeien grazen.
12 Km voor El Jadira ligt nog een klein Portugees stadje Azemmour. Buiten het stadje is een grote markt, maar er wordt al opgeruimd. Het krioelt er van de mensen met karretjes, fietsen, paard en wagen en tassen vol..... wij rijden door, de school is net uit, dus hordes kinderen die zwaaien en liefst meerennen, dus oppassen. Bij de oude stadsmuur kunnen we gemakkelijk parkeren. Ze zijn druk bezig de muur weer in oude luister te herstellen. Binnen muren huizen oude Portuguese deuren, leuke doorgangen met poortjes. De kasbah is gesloten voor herstel. Enkele delen van de verdedigingsmuur zijn nog origineel. Erg veel touristen komen hier niet, waardoor we het gewone leven zien. Enkele weverijen, de kleine winkeltjes met zelfgebakken koekjes, de bakker die de broden nog bakt in de stenen oven. Zo’n brood en de koekjes moet natuurlijk mee.
Al met al is het al weer 5 uur voor we op de camping aankomen, morgen maar even een dagje rust.
Vandaag totaal 155 km

28-2
Het weer wil nog niet hard meewerken hier in Marokko. Voor de kommende week wordt er weer veel regen voorspeld, terwijl ook de afgelopen maanden er regelmatig regen is gevallen en de temperatuur voor Marokko steeds veel te laag was.
We hebben het ermee te doen. Daarom vanmorgen zolang de zon nog schijnt, vroeg opstaan om op tijd het stadje in te kunnen.
Langs de boulevard met het strand kunnen we mooi fietsen. Ook de medima van El Jadira is volledig ommuurd. We kunnen goed om de kleine oude kern, die aan de riviermonding ligt, fietsen. Dan meteen naar de belangrijkste bezienswaardigheid, de Citerne Portugese, een ondergronds waterreservoir, dat pas een eeuw geleden toevallig onder een huis werd ontdekt. Vooral de lichtinval en de weerspiegeling maakt dit spectaculair.
Rondom in de straat zijn een aantal souvenirshops, verder is ook deze stad net als Azammour nog heel authentiek.
En precies zoals de weersvoorspelling al was, even na 10 uur begint het te regenen. We fietsen door de stromende regen terug, schuilen heeft geen zin. Doornat komen we bij de camper aan. Pas aan het einde van de middag breken de wolken, dan kunnen we nog even uitwaaien aan het strand.

Geschreven door Adriegrevankampen.reisblog