8/3
Vandaag verlaten we de moderne stad Marrakech. Buiten de oude Medina is Marrakech gewoon een westerse stad. Natuurlijk lopen hier nog wel mensen met een handkar rond, maar het algemene straatbeeld zij grote vierbaanswegen die de binnenstad gemakkelijk ontsluiten. En veel winkels, waarvan vele met Europese namen naast kleine Marokkanse winkeltjes.
Eerst nog even de boodschappen bijvullen bij een super grote Majane, vergelijkbaar met de hypermarché in Frankrijk. Alles, behalve alcohol, is hier te koop.
We hebben inmiddels besloten om niet weer over de Tiz-N-Test pas naar het zuiden te gaan. We gaan nu eerst naar het oosten. Ook over de hoge Atlas, richting Ouarzazate via de Tizi N’Tichka pas, 2260 m.
De N9 rijdt eenvoudig, we komen bijna geen haarspeldbochten tegen. Het asfalt is vaak in puzzelstukken gebroken, zodat het lijkt alsof je op een wasbord rijdt. Hoger op de berg, waar veel water van hoger gelegen delen stroomt, wordt de weg gerenouveerd, met onderdoorgangen voor het water, en grote delen berg weggebeiteld om de weg meer rechtdoor en breder te kunnen maken.
Het eerste deel van de tocht is mooi groen, maar verderop alleen in de rivier beddingen, die redelijk veel water bevatten.
Ook begint op hoogte de verkoop van edelstenen en fossielen, waarvan de meeste op een eignaardige manier chemisch rood, groen of paars zijn gemaakt, jammer. Op de lage col Tizi Aït Barka doen we goede ruilhandel met een Berber verkoper.
Na de hoogste pas op 2260m gaat het vlot naar een rechte licht aflopende weg het steenlandschap, de woesternij, in. In de oases is hier goed de beginnende lente te zien, vele bomen laten hier hun groene blaadjes zien.
20 km voor Ouazazate gaan we linksaf naar een oud middeleeuws dorp, Aït Nen Haddou.
Ksar Aït Ben Haddour is vooral bekend van de opnames in vele films van de Atlas studio, hier in Ouazazate.
We hebben hier camping Kasbah du Jardin (50 + 20 dirham) uitgezocht.
150 km gereden vandaag.

9/3
Op tijd op pad voordat de bussen met toeristen aankomen. Vanaf de camping kunnen we langs de rivier naar Ksar Aït Ben Haddou lopen. Er is nu een brug aangelegd, zodat we niet meer op een ezeltje de rivier over hoeven. Er is even verderop ook een doorwaadbare plaats met stapstenen. Wij kiezen voor de gemakkelijke weg over de brug.
De Ksar, een verstevigde groep woningen, is tegen de zuidoostelijke helling van de heuvel gebouwd. Alle woningen zijn hier nog authentiek met pisé muren gemaakt. Ook worden er eigengemaakte stenen gebruikt. Pisé wordt gemaakt door aarde en stro aan te stampen in een bekisting met palen eronder en erdoor, waardoor je later de gaten gaten nog in de muren ziet.
Er zijn een aantal kasbahs met torens en versieringen, verder vele woningen met kleine steegjes en doorgangen. Het geheel is met een verdedigingsmuur omgeven. Boven op de heuvel staat de gemeenschappelijke graanschuur. Binnen deze Ksar zijn maar drie woningen permanent bewoond. Mooi is hier dat we zowel de kashbah als andere woningen van binnen kunnen bewonderen.
We drinken in een van deze woningen op het dakterras een glas thee.
Het is een hele klim naar boven, naar de top met veel ongelijke traptreden. Voor mij is dat een goede uitdaging.
De middag moeten we daaom maar lekker uitrusten. Dat is geen straf, want de zon schijnt vollop en het is 26 graden, dus ook nog even het zwembad proberen, brrrr.... dat is hier nog wel héél koud.
Om 5 uur aar weer langs alle souvenir winkeltjes, op weg naar de top bij de graanopslag om de zonsondergang te bewonderen.

Geschreven door Adriegrevankampen.reisblog