Dinsdag 11 juli

Terälahti, nooit van gehoord? Kan kloppen want het is ook niets, althans om te bezoeken, maar oh zo prettig, als je even van de wereld weg wilt zijn. Na 2 uurtjes in de trein met wel 5 keer van plaats wisselen ( zij hebben automatisch een plaatsreservering als ze een kaartje kopen, wij niet), aangekomen in Tampere. De man met de huurauto stond al op ons te wachten en ongeveer 3 kwartier later, waren we er.
Er zijn 5 houten gebouwen met in elk 8 appartmenten, 4 boven, 4 beneden, maar ik heb tot nu toe maar 2 andere bewoners gezien. Het is doodstil behalve als de graafmachine bezig is, want helaas worden juist nu buizen aangelegd voor afvoer of wat dan ook, geen idee.
De dichtstbijzijnde winkel ligt op 6 kilometer, dus we hebben eerst ingeslagen voor we ons konden ingraven. Vlakbij ons ligt een meer, dat eigenlijk helemaal tot voorbij Tampere loopt. Finland heet niet voor niets, het land van de 1000 meren.
Er is een haventje en zelfs een country bistro en waar wij wonen, is er een steiger met een trapje om zo het water in te gaan, tenzij je als Bengt zo droog erin duikt. Ik tut met dat trapje, steeds een treedje lager. Het water is, als je eenmaal doorbent, heel aangenaam. We hebben ook echt geluk, want het is heerlijk weer, graadje of 24 en bij het meer is genoeg gras om ook nog lekker in de zon te liggen om op te drogen.

Woensdag, donderdag en vrijdag 12, 13 en 14 juli

Een verslag voor 3 dagen gaat prima, want we deden eigenlijk 3 dagen hetzelfde. Rond ons appartementje loopt een bospad van 2,5 km, wat ‘s winters een loipe voor langlaufen is en dat pad hebben we elke dag gelopen, maar meer ook niet, want ik ben in Helsinki wat overmoedig geweest en moet daar nu voor betalen met flink veel pijn in mijn rug.
En dan natuurlijk elke dag naar ons meer om te zwemmen en te zonnen. Uiteraard hebben we ook de Country Bistro uitgeprobeerd, maar daar was ik gematigd enthousiast over, beter zelf thuis eten.
We zijn in Finland, maar als je had gezegd Zweden, zou ik het ook geloven. Het is precies zo als bij het zomerhuis In Eke van Bengts ouders, precies dezelfde natuur en stilte. We zijn ook vaak met onze gedachten daar, want Ingmar is er nu met zijn familie om zijn jeugdherinneringen door te geven aan de kinderen. We leven mee op afstand.
Het is heerlijk om in het andere uiterste terecht te zijn gekomen na die volle weken met elke dag een programma. De afgelopen 4 dagen bestonden uit een wandelingetje, een tijdje zwemmen, zonnen, lezen, eten en drinken en Netflixen.
Morgen gaan we weer verder richting poolcirkel naar de hoogste plaats deze reis, Rovaniemi, de plaats waar de kerstman woont. Wat dat betekent, moeten we uitzoeken.

Geschreven door Monique.op.pad