Zondag, 10 juli

Zondagmorgen vroeg op pad voor de volgende stap. Het volgende land ligt te wachten, dit keer Kroatië.
De trein is op tijd en rijdt in Slovenië keurig zoals het moet, maar de Kroaten doen er iets langer over. We hadden zelfs een echte douanecontrole. Eigenlijk vreemd, want Kroatië is ook gewoon EU, maar goed, ze hadden niets tegen ons en we gingen gewoon verder.
Aangekomen in Zagreb, eerst maar proberen die seat reservation te veroveren, wat een fluitje was en …. niets kostte. Daar zouden de Italianen een voorbeeld aan kunnen nemen. Voor de treinen in Italië betaalden we € 10 en zelfs een keer € 26 omdat ze die persé wilden opsturen! Het blijven boeven, die Italianen.
We waren in 2018 al eens in Zagreb, maar dat was in de kersttijd en was alles omgetoverd in één grote kerstmarkt. Deze keer moesten we wel 2 keer kijken voor we het echt herkenden, maar toen viel het kwartje. Zagreb heeft een hoger en een lager deel en we hebben in beide delen lekker gewandeld. We hadden 3,5 uur de tijd voor die wandeling en om iets te eten.
Die seat reservation bleek bittere noodzaak, want de trein naar Split was klein, 2 rijtuigen en bomvol, ook de eerste klas. We zaten helemaal vast met een tafeltje tussen ons voor ruim 6 uur.
Het begin van de treinreis viel samen met de Formule I in Spielberg en het lukte ons met Viaplay en de mobiel als hotspot de race te zien. Hij viel wel regelmatig weg, maar we zagen genoeg. De anderen om ons heen, stopten demonstratief oortjes in of keken mee.
Rond 10 uur waren we in Split. Als ik een appartement boek, kijk ik altijd naar de afstand van het station, de prijs en de faciliteiten, maar ik heb nu beseft, dat er nog iets is waar ik op moet letten, nl. de naam van het appartement.
Deze hier heet Apartment in the top, nou dan snap je het wel. Buiten een aantal trappen in het straatje leidend naar het huis en dan voor je bij de voordeur bent en dan binnen naar de 2de etage.
Het appartement is een slagje kleiner, maar goed genoeg.
Maar dan Split. We hebben totaal gemist, dat deze stad een soort Chersonisos of Lloret de Mar is. Barstensvol jonge mensen vol hormonen, groepjes jongens, biertje in de hand en groepjes meisjes in minuscule korte broekjes en nog kleinere topjes, hunkerend in het rond kijkend en dan wij. Tsja. Gelukkig heb ik een boot naar het eiland Vis geboekt en dat eiland staat, in tegenstelling tot Hvar, bekend om de rust.
Na een wijntje, lekker onder zeil.

Maandag 11 juli

Voor we naar Vis gaan, een dagje Split, want er is hier wel een kasteel aangewezen door het Unesco World Heritage. Het gaat om het kasteel van Diocletianus, die leefde van 240-313. Hij was een Romeinse keizer en een meedogenloze vervolger van de Christenen. In 305 had hij er genoeg van en trad als enige imperator ooit, vrijwillig af. Hij was een Dalmatiër en had in de jaren ervoor een aardig optrekje voor zichzelf laten bouwen. Het paleis was 4 ha. groot en had 50 enorme vertrekken in de gewelven en de keizerlijke vertrekken erboven, hadden dezelfde grootte. Diocletianus heeft er uiteindelijk nog 8 jaar gewoond en na zijn dood is het gewoon verwaarloosd, totdat in de 7de eeuw de Avaren en Slaven de bevolking bedreigde en die zijn toevlucht nam in het kasteel. Ze bouwden het om tot een complete stad en die zie je tegenwoordig. De zuilen zijn in het westelijk deel verdwenen in de huizen, maar aan de oostkant vormen ze de door Egyptische sfinxen bewaakte doorgang naar de kathedraal Sv.Duje. Ik vind het wel frappant om te beseffen, dat een deel van het kasteel van een keizer, die Christenen vervolgde, later omgebouwd is tot een kathedraal van diezelfde Christenen. Binnen in de kathedraal, zie je die grote Corynthische zuilen deel uitmaken van het gewelf. Ze hebben het mausoleum van de keizer gewoon weggehaald en er een bisschop voor in de plaats gelegd. Het hele complex is indrukwekkend en onoverzichtelijk en het helpt ook niet echt dat er honderden toeristen rondlopen.
Wel grappig was, dat er als Romeinse soldaten verklede mannen rondliepen en om 12 uur, klonk er heftig fanfaregeschal en kwam zelfs ‘de keizer himself’ te voorschijn om het volk toe te spreken in het Latijns en van ons te eisen Ave te roepen.
Ondanks de gigadrukte, is het wel imponerend dat je op een vrijwel intacte plek van 1700 jaar geleden, rondloopt.
Na het bezoek aan het kasteel, zijn we naar de haven gelopen en de souvenirmarkt met louter junk. Het was snoeiheet, 34 graden, maar in de kleine steegjes heb je er niet zoveel last van, omdat het ook waait.
Door al die toeristen of door het gas of door de inflatie, zijn de prijzen fiks gestegen. Ik was in 1971 in Kroatië of beter toen nog Joegoslavië en dat was heel goedkoop, maar nu weten ze wel beter.
Na een lekkere maaltijd, Italiaans deze keer, siesta.
In de avond zijn we nog eens teruggegaan naar dat kasteelcomplex, want bij de 4 torens zouden Klapakoortjes optreden. Dit zijn zingende mannenkoortjes, die volksliederen zingen. Ik heb het opgenomen en kan het thuis laten horen. Na dat optreden, kwamen we zo maar in een repetitie van een opera terecht. Het was een voor mij totaal onbekende opera van Verdi, ‘Simon Boccanegra’. Eerst vond ik het niets, maar naarmate we verder kwamen, hoorden we ook een paar mooie aria’s. Het geheel vond plaats op de grote binnenplaats van het kasteelcomplex met lichtspel, echt een prachtige ambiance en akoestiek.

Voor ik het vergeet, dank aan mijn trouwe volgers voor jullie support. Helemaal geen afschuwelijke kritiek of doodsbedreigingen, maar ronduit positieve ondersteuning. Het geeft me inspiratie om er mee door te gaan.

Dinsdag 12 juli

De dag begint goed, de eigenaresse van ons appartement kwam onze was halen en wij gingen naar onze veerboot. In de beschrijving van Booking stond, dat er een wasmachine zou zijn, wat niet het geval bleek te zijn, maar daarom bood de eigenaresse aan toch voor ons te wassen.
We gingen met een behoorlijk grote boot naar het eiland Vis, wat ruim 2,5 uur varen was. Comfortabele boot met zelfs cappuccino. Ons appartement voor een nacht, is heel mooi, echt jammer dat het maar voor 1 nacht is. Het eiland is een verademing na Split. Heel groen, heel lieflijk en heerlijk rustig. We vonden een geweldig restaurant waar we in een tuin zaten met tafels om de bomen gebouwd. Echt een familiebedrijf, waar moeder kookte en vader bediende. Het was ook nog heel lekker met caprese salade, pikante kaas, gevulde paprika en zeekatten, een soort inktvis, met bonen.
Daarna gingen we naar het strand, weliswaar een stenenstrand, maar met mijn Crocs ging dat wel. Het water was heerlijk, nauwelijks golven, dus je kunt ver naar buiten zwemmen.
Het stadje waar we aankwamen met de veerboot, heeft 2 delen, Luka, waar we wonen en waar de haven is en Kut, waar we vanavond naartoe gewandeld zijn en genoten van een wijntje aan het strand met ondergaande zon, helemaal niet zo kut zou je zeggen.

Woensdag 13 juli

Nog een dagje op dit bounty eiland. Voor het te heet werd, een mooie wandeling om de baai gemaakt. Er liggen hier ontzettend veel, hele grote jachten en zelfs een paar van die oligarchendingen, maar dat zijn het niet, want degene, die ik op de foto nam, heette Georgetown en had een rode vlag met een Engelse hoek. Dit jacht had een complete bemanning en een oud echtpaar als eigenaars. Na de koffie weer naar ons strandje. Het is gewoon lekker op een bedje in de schaduw lezen, zwemmen in die heerlijke zee, genieten van een fantastisch uitzicht en toch ook weer eten in dat fijne restaurant. Deze keer na de caprese salade en pikante kaas, een grote schotel spaghetti met mosselen. Het was superlekker eten in een heerlijke atmosfeer.
Om 6 uur de boot terug naar Split en dan Nederlands damesvoetbal kijken.
Morgen gaan we verder naar Dubrovnik, een plaats, die mijn zusje altijd in alle toonaarden bejubeld heeft, dus we zijn benieuwd.

Geschreven door Monique.op.pad