Dank, dank voor al jullie positieve commentaar. Ik schrijf nu maar meteen, want ik heb grote twijfels over internet in guest houses en yurts.
Ik vind het om te beginnen best vreemd, dat wij Kirgizië zeggen en niet gewoon Kyrgyzstan, want het is een van de ‘stans’, maar ok een druiloor, die daar over valt.
Kirgizië heeft 6 milj. inwoners en de hoofdstad heet Bishkek en het is de armste van de 4 landen, die wij bezoeken en dat kun je zeker zien, wegen slecht, stoepen met grote kuilen en afgebrokkelde stenen en hele armoedige huizen en zéér twijfelachtig sanitair onderweg. Ik ben blij, dat ik door mijn yoga, zo lekker op mijn hurken uit de voeten kan en mijn ademhaling kan controleren, want op een ijzeren rooster in een grote kuil mikken is een uitdaging!
De mensen zien er heel anders uit met mongoloïede trekken, terwijl de Uzbeken meer Turks waren en de Tajiks meer Perzisch. In Uzbekistan hadden de mannen allemaal zo’n kalotje op, maar hier hebben ze een vilten muts. We kregen van de nieuwe gids een welkomsttas met cadeautjes, oa een shawl voor mij en voor Bengt zo’n vilten muts. Onze gids was n.b. helemaal uit Bishkek naar de grens gereden om ons op te pikken, een afstand van 1000 km! Dat vind ik ook zo bijzonder, de mensen zijn heel arm, maar geven ons steeds een cadeautje, op de bazaar een brood, een zakje yoghurtballetjes, een tuutje rozijnen. Het is hier overigens een uurtje later, dus nu 4 uur verschil met Nederland.
We zien heel veel afgedankte containers, waar je gaten in maakt voor een deur en een raam en huppekee, een huis is daar of een werkplaats of winkel.
We rijden almaar verder oostwaarts, een beetje teveel rijden naar onze smaak, maar als ik het goed begrepen heb, ligt al het moois verderop. Nu nog even afzien, nacht in Osh, morgen nog een enkele nacht en de rest van de reis overal weer 2 nachten.
Vandaag aangekomen in Osh, grote, vieze stad met 1 milj. inwoners, 3000 jaar oud en ooit een belangrijke hub op de zijderoute. Middenin de stad ligt een 5-koppige rots Suleiman Too, wat voor de moslims een bedevaartplek is. Naar zeggen heeft Mohammed hier gebeden. In de rots is het Cave museum gehouwen met interessante voorwerpen van vroeger en nu en via trappen en rots kun je naar boven klimmen, waar Baburs huis is, een gebedsruimte, waar die Moslims dus naartoe gaan. Onderweg zijn er verschillende grotten, oa de vruchtbaarheidsgrot, waar jonge vrouwen naar binnen glibberen, want het is helemaal afgesleten, om hun hoop op moederschap af te roepen. Gelukkig hoeft dat voor mij niet meer.
Het bezoek was leuk, maar de stad is niks. We hebben een rondje gelopen om geld te wisselen en wat eetbaars te kopen, maar hopen morgen op beter.

Geschreven door Monique.op.pad