Donderdag, 28 juli

Vanochtend is iedereen weer zijnsweegs gegaan, Nol en Joke met de auto in 2 dagen naar Nederland, Marijke en Sturla in 1 dag met de trein ook naar Nederland en wij naar Cinque Terre.
Gisterenavond ons laatste spelletje Yahtzee gespeeld en uiteindelijk heeft Sturla gewonnen.
Na ons autootje te hebben ingeleverd en Marijke en Sturla nog even te hebben uitgezwaaid, was het tijd voor onze trein. Eerst weer zo’n fijne highspeedtrain van Frecciarossa, deze keer zelfs Business Class, naar Firenze, waar de volgende trein al stond te wachten. Weliswaar een regionale trein, die maar liefst 18 keer stopte, maar wel op tijd reed en ons in La Spezia bracht. In La Spezia nog even het speciale Cinque Terre treintje naar Vernazza.
Cinque Terre betekent 5 landjes en vormen samen ‘het toeristisch toppunt’ van Italië. Uiteraard is het ook weer Werelderfgoed. Het feit, dat ze zo mooi en zo beroemd zijn, hadden ze voor mij wel wat minder kunnen rondbazuinen, maar dat was niet het geval. Met ons zijn er duizenden anderen op afgekomen.
De plaatsjes heten Riomaggiore, Manarolo, Corniglia, Vernazza en Monterosso. Vernazza, waar ons appartementje is, is superklein, min of meer één weg met een paar piepkleine zijstraatjes.
De moeder van onze appartementeneigenaresse stond ons op te wachten, slechts 100 meter van het station. Het appartementje is okay, 2 slaapkamers, keukentje en badkamer en piepklein balkonnetje, waarvandaan je de never ending rij mensen voorbij ziet schuifelen. Gelukkig niet onder ons, maar opzij, want wij zitten in zo’n piepklein zijstraatje. Geen zitkamer, maar daar hebben we het balkonnetje voor. Grappig is wel, dat ons plafond in de slaapkamer de allure heeft van een palazzo, maar het is bij deze aanzet gebleven.
Toen ik bij de moeder informeerde hoe het zat met de trails naar de verschillende plaatsjes, sloeg ze behoorlijk op tilt. ‘Al die idioten gaan op het heetst van de dag wandelen en de ambulances en traumahelikopter hebben er een dagtaak aan. Als je wilt wandelen, ga dan om half 8 ‘s ochtends.’ Het was misschien wel een goed advies, maar half 8 is voor ons niet zo’n favoriet tijdstip.
We hebben de rest van de dag kalm aan gedaan, de ‘hele stad’ (bij elkaar hooguit 1 km) gedaan en daarna voor lekker eten en wijntjes gekozen. We namen linguine al granchio, dikke spaghetti met krab. Je kreeg de krabbepoten zo op je bord en moest ze zonder gereedschap leegpulken. Wel lastig, maar ook wel heel lekker.
Wat ik altijd zo raar vind, is, dat we na een reisdag, waarbij je hoofdzakelijk op je kont zit, toch meer moe bent, vergeleken met andere dagen. Ik zat nu ook al voor te slapen onder ‘de slimste mens’.

Vrijdag, 29 juli

Wij slaan alle verstandige adviezen in de lucht en gaan als rasechte idioten op een veel te laat tijdstip wandelen.
De weerapp zegt: 29 graden, voelt als 33, maar dat is voor ons na de afgelopen dagen, goed te doen. We pakken de koe echt bij de horens en kiezen voor een redelijk pittige tocht van Vernazza naar Monterosso. De tocht is 3600 meter met 170 meter hoogteverschil en begon met heel veel trappen. Het uitzicht op Vernazza was prachtig. We hebben het toch wel verstandig gedaan hoor, steeds de hartslag weer laten zakken naar 100, hoed op en veel water. De drukte viel alles mee, er liepen wel steeds groepjes mensen en soms moest je ze voor laten, omdat het zo smal was, maar over het algemeen was het goed te doen. De trappen vind ik minder, maar de wandeling op zich, was geweldig, goed onderhouden en afwisselend. Na 2 uur waren we in Monterosso. We waren om half 11 vertrokken, dus inmiddels was het half 1 en zeer warm. Bengt zweet altijd zeer overvloedig en zag er nu ook spectaculair uit, maar zelfs ik had een laagje vocht op armen en benen, maar we waren uiteraard heel trots op onze prestatie. We hebben onderweg maar 4 andere ouderen gezien, de rest was jong en fruitig.
Na een half uurtje op een terras, Monterosso bekeken. Het is veel groter dan Vernazza en had een mooie kerk, de Johannes de Doperkerk. Aan de zijkant zijn gedenkstenen, waarop staat aangegeven hoe hoog het water stond bij 2 overstromingen. Boven mijn hoofd, dus ruim 2 meter. De voorkant van de kerk is zwart-wit gestreept met wit Carrara marmer en groen marmer uit Punta Mesco. De stijl heet Romanesk en lijkt op de Dom van Firenze. Er is ook een prachtig rozetraam omgeven door een soort filigrain. In de kerk ook veel van die marmeren pilaren.
In de tijd, dat Luther opkwam, zette Italië als Contrareformatie broederschappen voor goede werken op om het hoofd te bieden aan de stijgende invloed van Luther. De naam was confraternitas en Monterosso had er maar liefst 2, de witte en de zwarte. Het clubgebouw van de zwarte, het Oratorio dei Neri, zijn we binnengegaan. De missie van de zwarte broederschap was, begrafenissen te regelen en opvang van weduwen, wezen en schipbreukelingen. Het symbool van de broederschap was een schedel met botten en een zandloper. Het gebouw zat vol met skeletten, zwart geklede personen en enge kroonluchters. Ik geloof, dat ik voor de witte zou kiezen.
We zijn met de trein teruggegaan en hebben onszelf een siesta gegund met als entertainment de vrije training, want ja, er is weer dit weekend een race, nu in Hongarije.
Aan het eind van de dag vertrekken er veel mensen naar andere dorpen en is het iets rustiger, maar ook weer niet zo rustig, dat je zonder reservering een plekje in een restaurant kunt vinden, dus we zijn maar voor een pizza gegaan.

Zaterdag, 30 juli

Redelijk op tijd met de trein naar Corniglia gegaan om vandaar terug te lopen naar Vernazza. We waren aanvankelijk van plan om alle afstanden tussen de dorpjes te lopen, maar de andere 2 kunnen we niet lopen, want die zijn tot 2024 gesloten.
We lopen andersom, want dat schijnt minder stijl te zijn. Het station ligt laag en Corniglia hoog en we zijn weer voor een softoplossing gegaan door de shuttlebus te nemen naar het plaatsje. We zullen het maar de leeftijdshandicap noemen, wel zo prettig, want die eerste helling van station naar Corniglia was midden in de zon op asfalt.
De wandeling was ronduit heerlijk om te doen, niet zo zwaar als gisteren met veel schaduw en steeds geweldig uitzicht op de dorpjes. Halverwege was een restaurantje, waar we lekker cappuccino met torta al limone hebben genuttigd. We zagen 2 keer een helikopter, dus ik riep al dat moeders gelijk had en dat er ‘idioten’ werden gered, maar later zagen we dat de helikopter brandweermannen had vervoerd, die waarschijnlijk controles uitvoeren. Het lijkt me zeer verstandig, want het is nog steeds giga heet en superdroog.
Met de stop hebben we er 2 uur over gedaan. Dacht ik dat het de vorige dagen druk was, dan moet ik dat bijstellen. Het is nu druk, beter extreem druk. Het is natuurlijk zaterdag, dus weekend en ook de eerste dag van de vakantie van de Italianen, die gewoonlijk de maand augustus vrij hebben. Ik denk, dat het zeer verstandig van ons was, alles voor augustus te plannen en dit land maandag te verlaten.
Het wandelpad eindigt min of meer voor ons huis, waar we meteen in zijn gevlucht. Zwemspullen aan en op naar het strand, dat ook op 100 meter ligt. We vonden nog 2 schaduwplekjes. Het water is niet zo lekker verfrissend als in Kroatië, maar wel aangenaam om het vocht van de wandeling in 30 graden weg te spoelen. De Italiaanse variant van ‘patat met’ is ‘patat met calimari’, voor mij vele malen lekkerder en met veel genoegen opgepeuzeld. Vanmiddag om 1 uur waren alle restaurants al helemaal vol, dus ik vrees, dat dit het wordt vandaag met thuis wijn, worst, nootjes en olijven. De uiterst teleurstellende kwalificatie (Max 10 omdat hij bij de derde sessie geen power had) gezien en voor vanavond besloten voor Beck.

Zondag, 31 juli

In plaats van vandaag te wandelen, gaan we met de boot. Er is een soort ‘Hop-on-hop-offboot’, die van Levanto via de plaatsjes van de Cinque Terre naar Porto Venere vaart. We kunnen overal van de boot af of weer op.
Ons eerste doel is Riomaggiore en dat was een hele goede keus. Voor mij de mooiste tot nu toe. Al die foto’s die je ziet van Cinque Terre in toeristische blaadjes, zijn hier genomen. Het is ook groter dan Vernazza, heeft een brede hoofdstraat omringd door mooie oleanders, uiteraard een kerkje en weer een oratorio, zo’n plek voor de broederschap.
Inmiddels is het weer ruim 30 graden, voelt als 33 graden, dus we komen op het lumineuze idee, door te varen naar Monterosso en daar ons neer te vlijen onder een parasol op zonnebedjes. Eergisteren tijdens onze wandeling, hadden we dit strand al gezien, dat vele malen mooier is dan dat van Vernazza. Het had zo maar fout af kunnen lopen, want ze waren niet allemaal bezet, maar wel betaald, maar wij geluksvogels kregen er 2 van de 4 laatste.
In het water is wel wat grind, maar veel schoner en verkoelender dan het Vernazza strand en ook nog verwend doordat ze langs komen om drankjes te brengen, lekker decadent.
Rond 3 uur terug met de boot, want er is toch ook een race. Beetje te laat, maar er waren gelukkig geen fatale dingen gebeurd. Integendeel Max wint weer, terwijl hij n.b. als tiende moest beginnen. Dat joch maakt mij zo gelukkig!
Eten was er helemaal bij ingeschoten en een Italiaan is niet zo flexibel, je eet tussen 1 en 4 en tussen 7 en 10, niet om half 6, dus alle restaurants zijn dicht. Bij ons beneden is wel een tentje dat sgabeo en foccaccia verkoopt. Sgabeo is gevuld brood en foccaccio is ook zoiets. Nou samen met Caprese salade en wijn en water, waren wij absoluut tevreden.
Het is op straat nog afschwelijk druk en erg heet, dus wij gaan voor de schaduw met ventilator en de finale damesvoetbal.
Morgen komt de zwaarste dag van de hele vakantie, want we hebben 6 verschillende treinen en moeten 5 keer overstappen, 3 regionale treinen en 3 hogesnelheidstreinen. Als alles goed gaat, zijn we morgenavond om 11 uur ‘s avonds op onze laatste bestemming.

,

Geschreven door Monique.op.pad