Canada, het lieve broertje van de VS en dat klopt! Gisteren 1 juli, bleek het Canadaday te zijn en nog wel een hele speciale, want ze vierden het 150 jarig bestaan. Ze zijn nu 150 jaar een eigen natie, vrijgemaakt van Engeland. Het was een hele gemoedelijke dag, volop zon en iedereen op pad. Overal kraampjes, bandjes die muziek maakten, foodtrucs en op het Princes eiland in de Bowrivier, een hele grote PowWow, Indianenbijeenkomst met muziek en dans. Tijdens dat gebeuren was er een speech van de burgemeester van Calgary, de eerste burgemeester van Indiaanse komaf.
Wat die burgemeester oa zei:' We can make a community together, doesn't matter if you lived here and all your ancestors did like the indigenous people or you came from England or France some hundred years ago or you came last week from a refugeecamp in Turkey, you all belong here and we all have to build to make this place an even better place as it is already now.
Zo'n boodschap van liefde en positiviteit maakt mij heel blij. Niet 'I have to make it in this world' or America first, maar We make Canada together.
We mochten vanwege het feest ook gratis in Studio Bell, een muziek centrum, maar meer allerlei info over muziek, instrumenten, grote zangers van Canada en ook een performancehall. Het gebouw zelf was een juweel qua architectuur. Hij had heel goed besproken kunnen worden in onze cursus Moderne Architectuur, want hij had de inspiratie van de Guggenheim van Bilbao, allemaal rondlopende lijnen, echt mooi.
De dag eindigde met een gigantisch vuurwerk.
Zaterdag waren we trouwens al aangekomen en hadden toen ook al veel van de stad gezien en 's avonds een stuk van Shakespeare gezien in de open lucht in het park: As you like it. Een eigen interpretatie, maar wel leuk.
We hadden een poepchique hotel geboekt, de Hyatt Regency omdat hij een speciale aanbieding had en hartje downtown was. Om daar te komen was superingewikkeld, maar is uiteindelijk gelukt.
Bengt heeft me net gefotografeerd, zwoegend op zijn tablet, want het Internet is hier ruk, mijn Ipad verbindt niet eens, dus kleine triomf voor Bengt, dat zijn Samsung het wel doet, maar die ben ik niet gewend, dus veel gevloek. Ik stop er ook mee en vertel morgen verder over de Canadian Rockey Mountains, waar we inmiddels zijn.

Geschreven door Monique.op.pad