Maandag, 18 juli

Helaas kunnen we het appartement niet houden voor de dag. Onze boot gaat pas vanavond om 9 uur en we moeten het appartement om 11 uur uit. We lieten de bagage achter om de dag op het strand door te brengen. Toen we op straat langs een apotheek liepen met zo’n groen kruis, stond daar de twijfelachtige temperatuur van 44 graden! Dat ding hing weliswaar in de zon, maar waar wij liepen was het zeker ook niet mis. Het strand lag ongeveer 160 treden lager. Het lag er paradijselijk bij in een baai met rondom rotsen en een grindstrand, maar met genoeg zand ertussen. Tot nu toe dus heel aantrekkelijk en wij liepen meteen af op bedjes met een parasol, maar …. alleen voor gasten van het hotel! Op dat hele strand was dus geen centimeter schaduw en dan bij die hitte, niet te doen. We gingen meteen het water in om nat in de zon te liggen, maar dat was na 5 minuten al niet te doen. Er was wel een restaurant met een groot terras overdekt met grote parasols, dus wij voorzichtig vragen of we daar iets mochten gebruiken. We hebben daarna nog geprobeerd of we daggasten van het hotel mochten zijn, maar dat ging ook niet, ondanks veel soebatten van mijn kant. Dat laatste heeft wel geholpen, want die knul zei, dat hij niets over de bedjes en parsasols had te zeggen maar dat we van hem wel de hele dag op zijn terras mochten zitten. De oplossing voor ons. Later op lunchtijd stuurde hij heel veel mensen weg omdat hotelgasten voorrang hadden, maar ons liet hij zitten. Om de zoveel tijd, bestelden we wat, lazen ons boekje en konden het zo goed uithouden. We keken trouwens wel zorgelijk naar die giga trap, die we weer op moesten, maar toen het zover was, viel het best mee. We kwamen redelijk goed boven en zagen, dat de temperatuur bij de apotheek op 50 graden stond!
Met een taxi naar de haven en gelukkig mochten we al om half 7 op de boot. Niet zo’n mooie Stenaline, maar goed genoeg en belangrijk, we hadden weer een eigen plek. Lekker gegeten aan boord, geen internet, maar lezen, sudoku en pacience kan altijd.

Ik realiseer me, dat een evaluatie van Kroatië nu moet volgen. Het land is bizar mooi, prachtige kust, erg groen en goede wegen. Ik had een beetje een negatief beeld van Joegoslaven, omdat je in Nederland vaak over ze hoort wanneer het over criminaliteit gaat, maar dat moet ik beslist bijstellen. Kroaten zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Voorbeeld: we staan op zaterdagavond bij een gesloten supermarkt en een man zegt, stap maar in, dan breng ik jullie bij een supermarkt, die wel open is of bv. de man van ons terras vandaag. Zo was het vaker. Het was een fijne week met veel afwisseling.

Dinsdag, 19 juli

De boot kwam keurig om 8 uur aan, dus 11 uur later waren we in Bari, Italië. In de rij voor de douane, hoorden we andere rugzaktoeristen praatten over het probleem, dat ze zoveel treinen niet konden nemen en steeds genoegen moesten nemen met alternatieven. Vorig jaar hadden ze bij de NS al gezegd, dat reizen naar Zuid-Europa moeilijker was met interrail, vandaar dat wij hadden besloten, alles vast te leggen. Wij konden boeken wat we wilden en werden nu bevestigd dat dat heel slim van ons was geweest.
Bari is een rustige oude havenstad met veel bomen en toch ook een autovrije zone met luxe winkels. We hebben de tijd doorgebracht met ontbijten, Italiaanse krant lezen, broodjes bestellen en van oude mannetjes genieten, die zaten te kaarten in het park en daar luidkeels gesprekken bij voerden.
Onze trein naar Rome ging om 12.46 uur en dat deed hij ook exact!! De trein was heerlijk koel, we hadden gereserveerde stoelen waarbij de stoel naast ons vrij was en kregen ook nog een watertje geserveerd. In de trein stond, dat je, als je meer dan 30 minuten vertraging had, een kwart van de prijs terug zou krijgen. Duitsland hier valt nog wat te leren!!!! In Rome bleken we 6 minuten te laat te zijn, ongelooflijk, want het was een reis van ruim 4 uur.
We hadden gezien, dat het appartement op 1,8 km van het station lag, een afstand, die we normaal zonder nadenken lopen, maar bij 35 graden….maar toen de taxichauffeur €35 vroeg, vond ik dat ook geen goed plan, dus toch maar lopen. Dat was echt heel dom, de straten ziijn ofwel grove stenen, ofwel een en al kuil, stoepje op, stoepje af, uiteindelijk liep ik slalommend op straat tussen de scooters en steps. Zeiknat en superchagrijnig kwamen we bij het appartement, maar daar werden we wel beloond. Een lift, een ruim appartement met woonkamer/keuken, badkamer en slaapkamer, wasmachine/droger, airco, kortom perfect. Dus na een tijdje wonden likken, werd het weer goed, totdat we merkten, dat ons boekje van Rome niet mee is gekomen, iets wat voor mij moeilijk te verteren was. We zijn natuurlijk eerder in Rome geweest, dus het is de bedoeling deze keer, juist andere dingen te doen dan de geijkte toeristische attracties. We boekten een alternatieve free tour voor morgen en gingen daarna ons een beetje oriënteren waar we nu precies zitten. Vlakbij ons, is de Porta Maggiore en een heel lang stuk oude muur, ik wist niet, dat er zomaar midden in de stad nog meer oud spul was. We hebben lekker een wijntje gedronken, uitgevogeld waar de bushalte voor morgen was om naar het meetingpoint van de tour te gaan en een stuk gelopen in de zwoele avond.

Woensdag, 20 juli

De dag gaat heel anders verlopen, want Bengt is ziek. Hij is duizelig en misselijk. Een paar maanden geleden, had hij ook eens een ontsteking in z’n hoofd met dezelfde verschijnselen, dus we kijken het even aan. De tour gecanceld, Bengt in bed, waar hij hoofdzakelijk slaapt en ik doe de was, lees de krant en meer frivoliteiten. Later meer.

Geschreven door Monique.op.pad