Het laatste verslag, want het zit er bijna op. Zoals ik al had aangekondigd, hadden we nog een paar natuurverschijnselen in petto en wel 3. Donderdag begonnen we met Kaiyndy Lake, een meer met verdronken sparrebomen. De bomen verrotten niet, omdat het water zo koud is. De weg ernaartoe was weer een uitdaging, maar de wandeling op het eind en uiteindelijk het meer, was wel een beloning. Aangezien ik overal ook iets positiefs van wil zeggen, ook van die hele, slechte wegen, kan ik vertellen, dat de stappen deze weken niet helemaal eerlijk gelopen zijn. Als we op zo’n enorme keien- en kuilenweg rijden, verzamel ik heel wat stappen al zittende in de auto.
De volgende attractie was de Centraal-Aziatische variant van de Grand Canyon: Charyn Canyon. Niet zo diep met beneden water, niet zo rood/oranje als de GC, maar zeker de moeite waard.
De rest van de dag was nodig om het Altyn-Emel Park te bereiken en daar in een Guest House te overnachten. We hebben daar het programma weer wat veranderd. De bedoeling was eigenlijk 2 nachten in het park te zijn om daar de Singing Dunes te bezoeken en daarna nog 2 bergen, die 160 km verder lagen. We hebben besloten die bergen te laten voor wat ze zijn en door te rijden naar Almaty om daar 2 nachten te slapen en een hele dag te hebben om de stad te bekijken.
De Singing Dunes waren wel weer top, een moeizame klimpartij, 2 stappen omhoog en 1 terug, maar als je eenmaal boven was, kon je de duinen horen ronken als een vliegtuig door de trillingen in de duinen. Inmiddels waren we echt in de woestijn terechtgekomen, droog en heet.
Na de duinen, doorgereden naar Almaty en wat was dat een schok! De ligging van de stad is mooi, omringd door bergen met nog heel veel sneeuw, maar ineens zijn we terug in de geciviliseerde maatschappij. De stad had net zo goed in Europa kunnen liggen. Iedereen is westers gekleed, Starbucks, Burger King, KFC en alle dure merkzaken en massa’s verwende jonge kinderen met haren in alle kleuren van de regenboog en wilde outfits. In de flaneerstraat optredens van hiphopgroepjes en straatartiesten. Na de eerste klap, hebben we ons gauw aangepast door een fles Russische champagne te kopen en te drinken op de goede afloop van de reis. Na bijna een maand thee en water, een welkome afwisseling.
Vandaag nog een aantal dingen bekeken in de stad, een berg Kök Töbe waar je met een kabelbaan naartoe kunt en boven, de stad mooi te zien krijgt en waar een aantal kermisattracties waren, het Central State Museum, dat je de geschiedenis van het land toont, een aantal monumenten o.a. van de Gouden Man. De Gouden Man is in Kazachstan heel beroemd. Hij was een hoge Saka-krijgsman of priester, die was begraven met wel 4000 gouden voorwerpen. Verder de Zenkovkathedraal, een variatie van de Basilius Kathedraal in Moskou, helemaal van hout gemaakt, zelfs de spijkers en een enorm WW2 Memorial voor al die arme soldaten, die voor de Russen tegen de Duitsers moesten vechten en totaal niet getraind waren en met z’n tweeën 1 geweer kregen m.a.g. dat ze als bosjes vielen.
We waren precies voor de regen binnen en gaan er alleen nog maar uit voor een hap eten. Morgenvroeg gaan we om 7 uur naar het vliegveld, waar we om 10 uur vertrekken naar Istanbul, dat 6 uur en 20 min.verder ligt. In Istanbul volgt na 2,5 uur de volgende vlucht van 3,5 uur naar Amsterdam, maar we winnen ook weer 4 uur, dus hopen rond 6 uur aan te komen.
Nou tijd voor een evaluatie, eerst even over Kazachstan. Wat ons betreft, kun je dit land achterwege laten. Niet heel spectaculair qua landschap, alleen het deel waar wij waren, maar dat was min of meer een verlengstuk van Kirgizië, de mensen niet echt aardig of beter, totaal niet geïnteresseerd, nauwelijks service, meer Russisch. Er wordt iets gebouwd, waar je over kunt discussieren of het mooi is, maar nadat het klaar is, wordt er niet meer naar om gekeken, geen onderhoud en dan is na een paar jaar alles armoedig.
Wij zijn aan deze reis begonnen doordat we geïnspireerd waren door het reisprogramma, dat Joanna Lumley (één van de actrices van Absolutely fabulous) voor de BBC had gemaakt. Wij zagen de aflevering dat ze in Oezbekistan was en dat zag er zo schitterend uit, dat we dat ook wilden zien. Over de andere landen hadden we geen idee. Oezbekistan was inderdaad zo mooi als we op TV hadden gezien, maar vlak alsjeblieft Kirgizië niet uit. Voor ons één van de mooiste landen van de wereld.
We hebben ons de hele reis helemaal veilig gevoeld, het was nooit eng en ook wat betreft kleding was er totaal niets aan de hand. Ze vonden ons misschien qua uiterlijk wel boeiend, maar op een leuke manier zoals samen op de foto, maar geen hinderlijk gestaar. We zijn de hele reis gezond gebleven, nog geen aspirientje genomen, hooguit een paar keer iets harder naar de toilet gelopen.
Een groot voordeel was, dat er nog nauwelijks toerisme is, je komt wat individuele toeristen tegen zoals wij, een paar kleine groepjes en een handjevol backpackers, maar met die mensen hadden we overal heel leuk contact, soms alleen een gesprek, soms samen iets ondernemen.
We hebben alle varianten van weer meegemaakt, van bloedheet, uren regen tot heel koud, maar het was altijd te doen en we snappen nu wel, dat deze reis alleen in deze tijd te maken is of in september. Ga je later, dan is het in Oezbekistan 50 graden, maar vroeger is ook geen optie, want dan zijn de bergpassen nog niet open en kun je niet op de hoogvlakte in een yurt slapen.
Wij kijken terug op een fantastische reis, die ons weer heel veel heeft geleerd over een stukje van onze mooie wereld.

Geschreven door Monique.op.pad