Over de reisdag, vrijdag 23 juni, is niet veel te vertellen. We waren goed op tijd op het station en de trein kwam ook op tijd. We hadden wel wat vertraging, maar dat mocht geen naam hebben.
In Warschau voor de eerste keer fout gelopen om de juiste bus te vinden. De eerste keer. Er zullen nog vele malen volgen.
Alles is Pools, wat ook uiteraard de bedoeling is, maar het zou toch echt een stuk beter werken als er af en toe een woord Engels was te vinden. We komen er wel, maar het heeft wat voeten in de aarde. We staan bij een halte, maar die is dan weer voor een tram en die van de bus is dan weer aan de andere kant of hoger op een brug of lager onderaan een trap. Toch geen negatief woord over het openbaar vervoer, want het is gratis voor mensen boven de 70.
Ons appartement heet Glamour Art Apartment en dat schept verwachtingen. Van binnen is het ook heel mooi, ruime woonkamer, slaapkamer, kleine badkamer, niets mis mee. De omgeving is echter niet zo glamourous. Op ongeveer 200 meter ligt een straat met wel 10 kebabtenten, ik overdrijf niet en ook wel andere restaurantjes, zoals een Thai, Ethiopiër en een Tibetaan en verder erotische sekstenten.
Raden wat we ‘s avonds gegeten hebben? Goed. Kebab.

Zaterdag 24 juni

Eens kijken of er meer is dan wat onze straat biedt. Nou dat is er zeker. De oude stad en de nieuwe stad, die eigenlijk ook al oud is, zijn prachtig. Na de oorlog steen voor steen weer opgebouwd, wat je bij de oude stadspoort en de wallen ook wel kunt zien. Verder heel veel stadskastelen, Koninklijk Slot, presidentieel paleis, prachtige pleinen, monumenten en waanzinnig veel kerken. Bijna te veel van het goede. Aangezien ik regelmatig mijn voet weer tot leven moet brengen, zijn we heel veel kerken ingelopen en het is steeds hetzelfde: protserige barokke katholieke kerken.
De monumenten zijn wel indrukwekkend, bv het monument van de Opstand. De Polen hebben erg geleden, omdat ze steeds weer door een of ander volk onderdrukt werden. Pas in 1918 werden ze zelfstandig, maar dat duurde niet lang, omdat de Duitsers in 1939 binnenvielen en enorm huisgehouden hebben door een deel van de stad als ghetto te maken en uiteindelijk met de grond gelijk. Dat monument van de Opstand is ter herdenking aan de opstand van de Polen tegen de Duitsers in augustus 1944. De Russen waren toen ook al daar en de Polen dachten, dat die zouden steunen, maar die deden niets en het Poolse leger was veel te zwak dus iedereen ging eraan. Met dit soort verhalen wordt je steeds geconfronteerd.
De lunch was een typisch Poolse hap: plack, een soort aardappelpannekoek met verschillende soorten vulling, heel machtig.
‘s Avonds Thai van onze straat.

Zondag 25 juni

Kunst wordt het vandaag. Eerst het Nationale Museum, in ons boekje met 3 sterren beloond, het maximum wat het boekje geeft. Nou de tentoonstelling met nieuwe aankopen sinds 2017 was zeker de moeite waard, vooral omdat ze wel 15 Chagalls gekocht hadden en nog wel meer leuke werken oa een Goya. De designtentoonstelling was ook wel aardig, maar hun eigen Poolse kunstenaars, tsja, laat ik voorzichtig zeggen: het kon me niet echt bekoren.
Na de lunch, waarbij Bengt zich weer vergreep aan een worst, dit keer black pudding of in het Zweeds blodkorv, een onduidelijk zwart worstje, nog energie voor het Museum van moderne kunst. Hier waren alleen tentoonstellingen, geen vaste collectie. Er was een tentoonstelling van Malgorzate Mirga-Tas, ‘Re-enchanting the world’. Ze had hele grote kunstwerken van stof gemaakt, gebaseerd op de maanden. Ze is Roma en toonde het dagelijks leven en de omgeving, heel mooi en kleurig. De andere tentoonstelling was zeer modern, veel verfgebruik of spuitwerk, moeilijk te beschrijven.
Als je in Salzburg bent, ga je naar een concert van Mozart, als je in Warschau bent, ga je naar een concert van Chopin. Hij is hier geboren en heeft hier ook zijn opleiding genoten. Daarna is hij naar Parijs gegaan en nooit meer teruggekomen, maar dat deert ze niet. Chopin is van Warschau en dat zul je weten ook. Er zijn overal bankjes, waar muziek van hem uitkomt, er is elke dag wel ergens een concert van hem, hij heeft een standbeeld, zijn hart ligt hier begraven (de rest ligt in Parijs) en er is een museum van hem.
Wij dus ook naar een concert. De pianiste liet stukken van hem horen, vertelde over zijn inspiratiebronnen, volkskunst, Mozart en Bach en liet gerelateerde stukken horen en ook nog een stuk van een volger van hem, Debussy. Tot deze reis kon ik alleen zeggen, dat Chopin een componist was en nu nog steeds niet veel meer. Ik vind zijn werk wat bombastisch, maar dat kan ook komen omdat de pianiste nog al een harde aanslag had. Goed, we kunnen Chopin afvinken.

Maandag 26 juni

Chopin is van Warschau, maar nog veel meer, is Warschau: de Joden en het ghetto. We zijn naar het Museum van de Geschiedenis van de Poolse Joden gegaan. In ons boekje weer 3 sterren, maar deze hadden wel verdubbeld kunnen worden. Een dikke vette aanrader. We zijn ruim 3 uur rondgeleid met koptelefoon en hoorden over het begin van de Diaspora, hoe de Joden zich vestigden in Europa, waar ze mee geconfronteerd werden en wat ze helaas allemaal is overkomen. We liepen in een nagebouwde synagoge, een yeshiva, een Pools huis, we lazen dagboeken, zagen filmrapportages en het was van begin tot eind boeiend. Heel volledig en heel indrukwekkend met min of meer aan het eind de verschrikkingen van het Poolse ghetto en het concentratiekamp Treblinka. Het krukje kwam vandaag enorm van pas!!
We ontdekten dat de straat waar we nu ons appartement hebben, ook in het ghetto lag, maar aangezien er geen steen meer overeind was van het ghetto en de Russen er meteen grote woonkazernes neer hebben gezet, heb je hier totaal geen weet van.
Alles wat we zagen over de geschiedenis, was ook nog in een waanzinnig mooi gebouw van een Finse architect met een golvende tweedeling in de entree om de ruptuur van het Jodendom na de oorlog aan te geven.
Tijdens de rondleiding gestopt voor lunch. Normaal gesproken is een lunch in een museum behoorlijk exclusief, maar hier was het hele basic kost en dan ook nog heel veel, maar je hoeft niet alles op te eten.
Na het museum, hebben we ook nog de herdenkingsroute voor het Martelaarschap en de Strijd van de Joden gelopen. Tijdens die route zie je allerlei monumenten, de plaats van een voormalige bunker en de Umschlagplatz, waarvandaan de Joden werden afgevoerd. Het monument voor de Opstandelingen van het Ghetto is bedekt met labradoriet dat door Alfred Speer was besteld voor het overwinningsmonument van de Nazi’s.
De Polen zijn dol op monumenten. Ik heb nog nooit een stad gezien, waar er zoveel waren als hier. Toch blijft het schrijnend als je beseft wat voor leed hier heeft plaatsgevonden en daarom is het heel goed om er in ieder geval monumenten van te plaatsen.
Aan het eind van de dag wilden we nog een wandeling maken op de wallen in de oude stad. Uiteraard liepen we weer de nodige meters extra voor we de bus hadden, maar dat is zo langzamerhand standaard.
We liepen die wallen eigenlijk om naar een monument te kijken, wat volgens de Polen het meest indringende monument is: het monument van de kleine opstandeling, een jongen met een te grote helm en een geweer die op deze manier eer bewijst aan alle omgekomen kinderen. Op de heenweg gemist, maar gelukkig is er ook nog een terugweg. Wel jammer, dat wij geen van beiden goed richtinggevoel hebben. Het kost ons steeds vele stappen extra.
Thuis even gekletst met de kleinkinderen. Ze bellen regelmatig en Thor was teleurgesteld dat we ‘nog steeds’ in Warschau waren, maar hij wil wel weten wat we doen, waar we zitten en hoe het er uitziet, echt leuk.
Nog even een lesje yoga gedaan en daarna een wijntje en de was. Zo prettig om alles even te kunnen wassen en zelfs evt. een paar dingen te strijken, zodat we woensdag weer beginnen met een schone koffer.

Dinsdag 27 juni

Vandaag eerst begonnen met een oefenrondje. Morgen hebben we vroeg een trein en kunnen ons niet permitteren dan weer eens verkeerd te lopen. Heel verstandig, want ja, je gelooft het bijna niet, maar we deden het weer. We liepen helemaal verkeerd. Op het station gecheckt of de trein klopte. Bij informatie begon ik netjes met ‘Do you speak English?’ Antwoord: No. ‘Vielleicht Deutsch?’, Antwoord: No. Zo handig zo’n informatiepunt, maar gelukkig begreep ze tomorrow, Warszawa en Kaunas en printte vervolgens de gegevens uit. Ons volgende doel was het Paleis van Cultuur en Wetenschappen, het geschenk van de Sowjetnatie aan de Poolse natie is nu het symbool van Warschau geworden. Het Paleis van Cultuur en Wetenschappen werd in opdracht van Stalin ontworpen. Het is een draak van een gebouw, enorm groot en lijkt op die 4 kolossen, die in Moskou staan. Er zit een congreszaal in, een zwembad, bioscoop, 3 theaters, cafés en bars en diverse musea. Na de val van het communistische bewind werd er gedacht aan slopen, maar tegenwoordig is het minder omstreden en staat het zelfs op de monumentenlijst. Je kunt met een lift naar de 30ste etage, waar je uitkijkt over Warschau en dat laatste deden wij dus. Het gebouw van binnen en buiten is protserig met zuilen, standbeelden en enorme kroonluchters, maar het uizicht was mooi.
In ons boekje werd gesproken over nog een Museum voor Moderne Kunst en je weet maar nooit, misschien staat hier wel de ultieme kunst. Van buiten zag het er goed uit, witte kolos, maar leuk beschilderd en de ligging was geweldig aan de rivier de Wisla met mooi terras. Normaal heeft een rivier in een stad echt een veelbetekenende rol, maar hier ligt de Wisla een beetje opzij en nu voor het eerst zagen we, dat je er wel leuk langs kon wandelen.
Over de inhoud van het museum kan ik kort zijn. Er was 1 tentoonstelling van tientallen films en filmfragmenten, gemaakt door vrouwen over vrouwen met als thema discriminatie en feminisme. Niet vernieuwend en niet echt boeiend.
Vandaag Ethiopisch gegeten, ronduit heerlijk.
Even voor alle mensen, die meelezen: ik stuur na elke stop het verslag en niet elke dag, anders haken jullie zo af.
Warschau is bijna voorbij, dus even evalueren. Zou ik het aanraden als citytrip? Zeker. Het is een nog niet ontdekt sieraad. Er zijn nauwelijks toeristen, terwijl er heel veel te beleven valt voor de toeristen, veel te zien, heel veel restaurants, veel winkels en dat alles uiterst aantrekkelijk geprijsd. Minpuntje is dat er nauwelijks Engels wordt gesproken en ook weinig bezienswaardigheden verduidelijkt worden in het Engels, maar wie weet komt dat wel met de tijd. Wij hebben boekjes en kaarten, dus die kunnen we uitlenen.
Wij hebben het naar onze zin gehad en we maken ons nu op voor Litouwen en wel voor Kaunas. Bij een vorig bezoek zat deze stad er niet bij, vandaar.

Geschreven door Monique.op.pad