Zaterdag 1 juli

Flixbus werkt net zo goed als de trein. We rijden gestaag door het landschap van Litouwen, wat hoofdzakelijk uit graanvelden en bossen bestaat. Inmiddels gaan we alleen nog maar richting Noorden. Ook Letland rol je geruisloos binnen. Ik merk alleen aan mijn telefoon, dat we in een nieuw land zijn, qua landschap geen verschil.
Ondertussen had ik van de mensen van het appartement in Riga te horen gekregen, dat het appartement vanwege de ligging in het centrum vrij gehorig kon zijn en zij voor ons oordoppen hadden klaargelegd. Ik kreeg een donkerbruin vermoeden, dat het wel eens een verkeerde keus kon zijn geweest, omdat ze ook nog vertelden, dat het op de derde etage lag. De naam van het appartement was: ‘cozy studio with river view’ en ik ging denken, dat het misschien heel veel tekst was om een piepklein studiootje te verbloemen. Maar wat bleek, derde etage was eigenlijk tweede, want begane grond is al eerste etage en wat nou, cozy ofwel knus, er kwam een ruim prachtig appartement tevoorschijn, superfancy met heel mooi meubilair, airco, smart TV, Illykoffiezetapparaat, vegan badproducten, echt superchique en als klap op de vuurpijl, een vaas met korenbloemen en een vaas met een tak lelies. Hoe leuk, verse bloemen, dat hebben we nog nooit gehad. Er is wel lawaai van verkeer, met name van de trams, die luid piepend en schurend over de wissels gaan, maar dat mag de pret niet drukken.
‘s Avonds hebben we weer gegeten in ons favoriete restaurant van een paar jaar terug, toen we ook in Riga waren.

Zondag 2 juli

Met zo’n ruim appartement geen excuus, dus de dag begonnen met een lesje yoga. We hebben On demand lessen van onze yogaschool en doen graag een lesje mee met onze eigen teacher Maszeena.
Tijdens de yoga al gebeld door Ingmar en nageslacht, dus even bijgekletst. ‘Oma heb je al magneten, mag ik ze zien, in welk land ben je nu en kijk eens wat ik gemaakt heb’. Het blijft heerlijk, dat je met een druk op de knop ze kunt zien en spreken.
Eens in de 5 jaar is er hier in Letland het ‘Latvia song and dance festival’ en laat het dit jaar ook nog eens het 150-jarig bestaan zijn. Er zijn, hou je vast, 40.000 deelnemers en het festival duurt 10 dagen en vandaag lopen die 40.000 een optocht door de stad o.a.langs het Vrijheidsmonument. De optocht begon vanochtend om 10 uur en zou om 6 uur vanavond eindigen, maar het liep ook nog uit, omdat het vanmiddag erg hard regende. Het is een gigantisch spektakel met drumbands, koren, dansers, allemaal in klederdracht. Ze worden toegejuicht op een vrij typische manier, maar dat kan ik hier niet laten horen. Ik heb het wel op een filmpje vastgelegd om later te laten horen. Iedereen heeft bloemenkransen of halve eikenbossen op z’n hoofd en boeketten in de hand. De hele stad was vol. Het is wel een staaltje van nationaal bewustzijn, maar dit lijkt me de ongevaarlijke kant en het is ook wel begrijpelijk, als je je realiseert, dat ze pas 32 jaar zelfstandig zijn.
Helaas ging het flink regenen en daarom hebben wij besloten om het huis van de Broederschap van het Zwarte Hoofd te bezoeken. Die Broederschap was exclusief voor jonge, ongetrouwde zakenmannen, die elkaar konden bevoordelen. Er waren ook afdelingen in Lübeck, Hamburg en Bremen. Het huis is van buiten heel mooi, weliswaar helemaal opnieuw opgebouwd na vernietigd te zijn in de Tweede Wereldoorlog, maar mag er ook van binnen zijn, grote balzaal, ontvangstruimtes, keldergewelven.
Tijd voor iets meer basaals, maar oh zo prettig: Grand Prix van Oostenrijk! Ons wonderkind flikte het weer, dus wij ook weer heel tevreden.
Ondertussen was het droog geworden, maar wel frisjes. We kozen een zekerheidje, hetzelfde restaurant als gisteren en Bengt ging voor de ultieme uitdaging: een halve meter worst en een plank met 5 soorten bier. Echt verfijnd is het niet, maar hij werd er wel blij van en ik ook van mijn veganmaaltijd.

Maandag 3 juli

Het waait vandaag hard en het is ook frisser, maar dat weerhoudt ons niet om op pad te gaan. Aangezien we al eerder in Riga waren, gaan we weer voor de minder gangbare plekken. Eerst naar de Centrale Markt: een aantal grote markthallen en een buitenmarkt met prachtig fruit, o.a. aardbeien, bosbessen, frambozen, mooie bloemen en lelijke kleding. Verder de wijk in, waar vroeger de Russische en Joodse bevolking woonde en nu vele inwoners van Riga, die zich het mooie middeleeuwse centrum van Riga niet kunnen permitteren. Echt een schril contrast. In deze wijk staat ook de Latvian Academy of Sciences, in net zo’n gebouw als we eerder zagen in Warschau en wederom gebouwd ter ere van Stalin. Dit gebouw is alleen een slag kleiner en het observatiedek ligt al op de 17de etage, maar we zijn er toch voor gegaan. Boven waaide het zo achterlijk hard, dat we in no time weer beneden waren. Ook staat in deze wijk het hoogste houten gebouw van de Baltische Staten. Het bleek een kerk te zijn van Bengts club, Luthers.
Overal in Riga wordt gebouwd, maar dat schijnt de bedoeling te zijn, want er is een legende, die vertelt, dat de duivel, die in de rivier Daugava leeft, wacht op het moment, dat Riga af is om alle inwoners te verdrinken. Om de zoveel tijd komt de duivel uit de rivier gekropen om te vragen, of Riga eindelijk af is, maar dan roepen de inwoners heel hard: Nee!. Riga komt dus nooit af.
Na koffie en taartjes nog een rondje door de oude stad. Er staan een aantal juwelen van Jugendstilgebouwen. We wilden de Dom nog in, maar die was al weer dicht. Het was trouwens ook wel genoeg voor mijn rug. Het gaat prima, ook al krijg ik nog steeds tintelingen bij het opstarten of stilstaan, maar we moeten de goden ook niet verzoeken, dus terug naar het appartement voor de Tour en Wimbledon, maar daar regende het en werd er niet getennist. Dan maar Tour.
Vanavond Oezbeeks gegeten en meteen het nationale gerecht ‘Plov’. Het deed ons denken aan onze zijderoutereis, alleen toen kregen we in elk land plov en dat werd wat saai op het laatst. Vandaag niet, het smaakte heerlijk.
Overigens wil ik jullie allen bedanken voor de leuke reacties. Ik schrijf om te onthouden wat we allemaal deden en zagen, want dat wordt soms een leeftijddingetje en geeft aanleiding tot veel discussies wat nou waar was. Nu staat het op papier en kunnen we het gewoon opzoeken, maar het is wel leuk, dat jullie het ook waarderen.
Dit is alweer de laatste avond in Riga, de stad, die ook wel het ‘Parijs van het noorden’ wordt genoemd, dus het is niet overdreven om te zeggen, dat Riga zeer de moeite waard is met aardige mensen en wij dan ook nog in zo’n super appartement.
We hebben de trein voor morgen weer ingeruild voor de Flixbus, omdat we bij de trein een tussenstop van 4 uur zouden hebben en de bus in 5 uur in Tallinn is.

Geschreven door Monique.op.pad