We zijn inmiddels op ons verste punt naar het oosten aangekomen. Ten noorden ligt Kazachstan en ten oosten en zuiden, China en wij buigen overmorgen af naar het noorden, naar Kazachstan, maar eerst even terug in de tijd.
We hadden inderdaad in het yurtkamp een uur internet gekocht en precies middenin dat uur, kwam er een pling van de Alpe d’Huzesapp, dat Ingmar was gefinisht en die berg 4 keer had beklommen. Bravo knul, we zijn supertrots op jou.
De volgende dag afgedaald van de hoogvlakte naar ong. 1600 meter. Ik kan niet anders dan blijven herhalen hoe ongelooflijk mooi het hier is. Met sneeuw op alle bergen, met bergen in allerlei kleuren, met rivieren diepturquoise. Ik hoop, dat de foto’s het een beetje laten zien. Onderweg kwamen we op een enkele auto na, alleen maar vee tegen, schapen, geiten, koeien en paarden, allemaal op weg naar boven voor de zomer.
De volgende stop was Chon Kemin, maar eigenlijk was dat niets, een dorpje in de bergen. We hebben die dag een wandeling gemaakt en aangezien we 2 nachten zouden blijven, besloten, de volgende dag een lange wandeling met picknick te gaan maken, maar het regende. Om de hele dag in het guest house te blijven, vonden we niets, dus we hebben gevraagd of we verder konden gaan naar Karakol en daar dan 3 ipv 2 nachten te blijven. Dat is het fijne als je met z’n tweeën reist, dan kun je het programma makkelijker omgooien.
De weg naar Karakol ging langs de noordkant van het 2de grootste bergmeer van de wereld, (het eerste ligt in Armenië) Yssyk Köl en was weer adembenemend. Het meer is 170 km lang en 70 km in doorsnee en bevriest nooit omdat er ook thermaal water in zit. We maakten een stop in Cholpen Ata, een badplaats voor rijke Kazachstanen en Chinezen. We hebben daar het regionale museum bezocht en Rukh Ordo, een openlucht themapark met tempels van de 5 religies: Joods, Islamitisch, Boeddhistisch, Christelijk en orthodox Christelijk en allerlei beelden, heel leuk.
In dat park ben ik 2 keer geïnterviewd voor de Chinese TV, CGTV, het Engelse kanaal. Ze wilden van alles weten over onze reis, m.n. het aspect Zijderoute. Op dezelfde plek eindelijk een keer vis gegeten, lekker forel uit het meer.
Een stukje verder kwamen we langs het complex, waar vorig jaar de Nomad Games zijn gehouden. Die games worden elke 2 jaar gehouden en er zijn 38 verschillenden sporten, vooral veel varianten op knolscheuren om met mijn beide zonen te spreken, adelaar jagen, boogschieten in volle vaart vanaf een paard, bot gooien, worstelen op de grond, maar ook op een paard, dog racing, boogschieten. Het is de bedoeling de tradities van de Nomaden in leven te houden en de meeste sporters zijn ook in klederdracht. In 2020 worden ze in Turkije gehouden.
Het was een goede beslissing verder te gaan, want we hebben nu schitterend weer, niet te heet, omdat we op een hoogte van 1700 meter zitten, midden 20 graden denk ik.
Vandaag in Karakol eerst de grootste veemarkt van Kirgizië bezocht en daarna het Przewalsky museum. Przewalsky was een Russische ontdekkingsreiziger die in de 19de eeuw grote expedities naar oost-Azië, Tibet, centraal-Azié en China maakte. Tijdens die expedities heeft hij dat mini-paardje op de steppen ontdekt en daarom is het naar hem vernoemd. Hij ging hier in de buurt dood en ligt hier begraven en in het museum, kun je allerlei informatie vinden over zijn tochten. Ook nog een Dungan moskee gezien. De Dungans zijn een volk uit China, die daarvandaan zijn verdreven omdat ze Moslims waren. De moskee leek eerder een Chinese Boeddhistische tempel van kleurig hout en tot slot een Russisch Orthodoxe kerk ook van hout en zonder een spijker te gebruiken, gebouwd.
Dit is min of meer de bewoonde wereld, dus ook eindelijk een cappuccino kunnen drinken met taart erbij!
We wilden vanmiddag een boottocht op het meer maken, maar dat kon alleen met 8 man of wij samen en voor 8 betalen, maar dat was een beetje te gortig, dus nieuw plan: naar een Russische Banya, een badhuis. Wel lastig hoor, als ze daar geen woord Engels kunnen en wij, omgekeerd geen woord Russisch. We werden gescheiden, ik bij de vrouwen en Bengt bij de mannen. Het was een sauna en een wasruimte, waar ze zich heel grondig insopten en poetsten en het kostte 1,25 euro. Ik voelde me wel een debiel omdat ik eerst echt niet begreep hoe het in z’n werk ging, maar uiteindelijk was het best lekker.
Morgen gaan we naar de hot springs, die je alleen lopend, te paard of in een oude legertruck kunt bereiken. Wij gaan dus met die truck. Ik ben benieuwd!
Nou dat was hels. De weg was complete horror. Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n verschrikkelijke weg gereden. Ik hoop dat mijn organen vannacht weer op hun plaats gaan liggen. Geradbraakt is het juiste woord. Het busje werd gereden door een Russisch sprekende chauffeur en een bijrijder, die beiden geen woord Engels kenden, niet echt handig. Op een gegeven moment zijn we gaan lopen en dat was een heel goed idee. Na 3 uur waren we in Altyn Arashan, de plek van de hete bronnen. Een Spartaanse bedoeling. Voor 200 Som, ong. 3 Euro, mochten we in een hutje. In het voorste deel konden we ons uitkleden en achterin was een bassin met thermaal water, maar dusdanig heet, dat je er echt niet in kon. Je kon jezelf wel met een plastic steelpannetje met dat water overgieten en dat was erg aangenaam. Je werd er een beetje doezelig van, m.n. van de zwavellucht. Daarna nog onze lunchbox naar binnen gewerkt en toen weer terug. Het weer was helaas ook niet best, soms regen en veel bewolking, nauwelijks zon, wat wel heel jammer was, want ook hier weer ongekende schoonheid. Terugweg grotendeels gelopen en onszelf beloond met een hele grote cappuccino met taart! We zullen het maar weer als een avontuur beschouwen.
Dit is de laatste dag van Kirgizië, een van de mooiste landen qua natuur, die ik gezien heb. Erg arm, maar lieve mensen. De prettigste bestemming was het yurtkamp bij Son Kul, maar ook Karakol is leuk.
Morgen het 4de land Kazachstan.

Geschreven door Monique.op.pad