Van Vancouver naar Seattle is maar ong. 300 km en ook al zit er een grensovergang in, Immigration met de auto is niets vergeleken met binnenkomen met het vliegtuig. We deden er maar een half uur over en hadden daarna nog zeeën van tijd, omdat onze checkin tijd in Seattle 3 uur 's middags was, dus kwam ik op het lumineuze idee onderweg bij een Premium Outlet te stoppen!!!
Thea en Corrie: mission accomplished! Wat is zo'n Outlet toch een paradijs en zo gevaarlijk als je op koffergewicht moet letten voor de terugvlucht. Je koopt iets bij een shop, krijgt korting en ook weer bonnen voor 10 dollar eraf bij een andere winkel en dan zijn er ook nog zoveel leuke dingen te vinden en hebben wij bv zo'n klein mannetje, die dat leuke spul zoooooo goed zal staan.
Om ons zelf te beschermen dus weer vlug de auto in en verder naar Seattle op een overvolle snelweg. Gelukkig konden we het appartement goed vinden en de buikpijn, die ik had, omdat er geen parkeergelegenheid bij de accommodatie zou zijn volgens Booking, bleek voor niets: er was een parkeergarage weliswaar tegen betaling, maar veilig.
We hebben hier een prachtig hypermodern appartement, woonkamer met keuken, grote slaapkamer en badkamer, echt heerlijk. Je betaalt wat, maar dan heb je ook wat. Vooral fijn omdat alles op loopafstand is en de auto dus lekker niet nodig.
Seattle ligt in de staat Washington en die staat heeft soft drugs gelegaliseerd en misschien is een zijeffect van die wet, dat er vrij veel junkies in de stad waren. Het leek een beetje op Hoog Catharijne vroeger en triest maar waar, 98% van die junkies zijn African American om het verantwoord uit te drukken.
Van te voren had ik hoge verwachtingen van Seattle, maar daarin ben ik een beetje teleurgesteld. De ligging is prachtig, aan de zee met overal baaien, eilanden, Mt Brainier, een dode vulkaan met ijs bedekt op de achtergrond, maar de stad zelf is best wel viezig, verouderd. Het waterfront wordt verpest door een 3 lagen snelwegencomplex en treinrails en er zit niet echt een hart in de stad.
De mensen zijn wel prettig, niet zo "loud" als de Amerikaan doorgaans is, meer Europees, de sfeer was goed en er waren ook dingen te zien, die zeer de moeite waard waren.
Er is bv Pike Place Market, 9 acres ( nog niet opgezocht hoe veel dat is, maar groot!) met stalletjes, geweldige vissen, groenten en alles wat je verder maar kunt verzinnen. Ik heb eigenlijk nooit eerder zo'n leuke markt gezien met overal muzikanten en tegenover de markt de eerste Starbucks. Ik ben niet echt een fan van Starbucks, maar ik moet ze nageven dat ze de Amerikaan bewust hebben gemaakt van het feit, dat koffie iets meer is dan goor gasstationstuff.
Ook zagen we Chihuli Garden and Glass en dat was echt geweldig, een kunstenaar die van glas te gekke dingen had geblazen, plafonds van glazen vormen in alle mogelijke kleuren, kroonluchters, boten vol met veelkleurige ballen en een tuin vol met bloemen en dan glazen voorwerpen in dezlefde kleuren als de bloemen, zo mooi!
We gingen natuurlijk ook de Space Needle op, een soort ruimteschip van de wereldtentoonstelling van 1960, maar een drankje op niveau zit er dit jaar niet in. In Calgary was het vol en nu waren we door het tijdslot precies tussen brunch en diner en in die tijd schijn je niet te willen drinken.
Geeft niet, drinken kan ook aan de waterkant. Om alle hoogtepunten bij elkaar te houden, bezochten we ook nog het Olympic Sculpture Park en gingen we met de ferry naar Bainbridge eiland, waar het lekker rustig en relaxed was en we terug een prachtig beeld van de skyline kregen.
Seattle heeft een soort Nederlands klimaat, veel regen, niet zulke strenge winters, maar op dit moment raken ze niet uitgejuicht over het feit, dat het al 22 dagen droog is en mooi weer en wij, geluksvogels, profiteren daar dus ook van.
Nu we in Amerika zijn, proberen we ook onze favoriete dingen te eten en hier in Seattle, vonden we superlekkere crabcakes, een van onze favorieten in Philly. We zijn aan de oceaan, dus gelukkig weer eens lekker vis. Ook de hot Reuben, een sandwich met corned beaf en zuurkool en gesmolten kaas, vonden we hier en in Vancouver in Chinatown at ik Moo Chu Pork, een gerecht, dat ik van Patty heb geleerd toen ik in 1978 bij haar woonde. Leuk hoor om te merken, dat die dingen nu nog steeds tof zijn. We zijn nog wel steeds op zoek naar de echte bagels, maar zover zonder succes, misschien meer een oostkustding, waar de joden wonen, want het is van oorsprong Joods.
Goed, dat was het weer, de Ipad moet nodig aan het infuus en morgen gaan we weer verder naar de volgende staat, Oregon en daar naar Portland.

Geschreven door Monique.op.pad