Twee dagen verder en zeer tevreden voor ons motel, genietend van de ondergaande zon. Zon hebben we, het is overdag rond de 30 graden.
Gisteren hebben we min of meer Wyoming van oost naar west doorkruist om naar Cody te gaan, de laatste stop voor het Yellowstonepark.
De afstanden zijn groot, maar zeer goed te doen, omdat de wegen meer dan fantastisch zijn en het verkeer hoegenaamd nihil. Gisteren was het 503 km. en we deden er 5,5 uur over inclusief een stop en een pas.
Onderweg zien we eindeloos lange goederentreinen met 2 locomotieven ervoor (pullers) en aan het eind nog 1 (pusher), zeker een paar kilometer lang en wat vervoeren ze: steenkool! Eerst verbaasde me dit, maar in het museum las ik dat in dit gebied nog steeds steenkool wordt gedolven voor energie voor de electriciteitscentrales.
Cody is het wilde westen ten voeten uit. We hebben tickets gekocht voor het Museum: Buffalo Bill Center of the far west. Gelukkig waren de tickets geldig voor 2 dagen want het museum bestond uit 5 musea, dus gisteren een deel en de rest vandaag.
Dit brengt me op het feit, dat ik totaal vergeten was om te vertellen dat we in Nebraska ook naar een museum zijn geweest: het Fur trade museum.
Net als in dat museum en in een deel van dat van Cody ligt het accent op de vroegere aanwezigheid van de Indianen hier: de Sioux en één van de zwarte bladzijden van Amerika's geschiedenis.
In de vroege tijd, van ong. 1600 tot rond 1800, de komst van de treinen, dreven de Indianen handel in huiden met Franse trappers, vooral bever-en buffelhuiden. Daarna kwam de grote trek van oost naar west op gang, de goldrush en het sluiten van verdragen met die Indianen, waar de blanken zich uiteraard niet aan hielden. Het leverde een aantal grote battles op, precies in het gebied, waar wij nu doorheen hebben gereden met als sluitstuk, de Slag bij Wounded Knee, waar vrijwel de gehele populatie van Indianen om zeep werd geholpen. Weten jullie nog de song: We were all wounded at Wounded Knee. Het kwam weer bij me boven, toen we langs de afslag naar Wounded Knee reden.
In Cody was museum nummer 1 dat van Buffalo Bill, (liedje: hé Bungalow Bill what did you kill, Bungalow Bill?). Nou ik weet het antwoord: hij doodde 4800 buffalo's in 18 maanden om de mensen, die aan de spoorrails werkten, te voeden. Heel leuk om te lezen en te zien, hoe zijn leven was.
Vandaag zagen we de overige musea: Museum of natural history: ik weet nu wat ik moet doen, als ik een grizzly bear tegenkom, tenminste als ik berenspray heb gekocht. Ook Western Art, Indians of the Great Plains en Wapens, maar dat laatste was meer een dingetje voor Bengt.
En gisterenavond: ja hoor, de Rodeo! Het was de tweede keer, dat we bij een rodeo waren, maar het blijft leuk.
Zo'n rodeo bestaat uit een heleboel onderdelen: op een paard blijven zitten zonder en met zadel, waarbij het paard geïrriteerd wordt met iets, tie-down roping: een ruiter probeert een kalf met een lasso te vangen, springt daarna van zijn paard, legt het kalf om en bindt zijn poten. Als dat kalf 6 sec. blijft liggen, telt de tijd, team- roping: 2 ruiters, een gooit een lasso om de nek van het kalf en de andere om zijn poot, althans als het lukt, barrel riding: 3 barrels in een driehoek en de cowgirls moeten zo snel mogelijk eromheen en tot slot: bull riding, proberen 8 sec.op een stier te blijven zitten, wat bij ons niemand lukte.
Bengt en ik moesten wel lachen toen we de namen van de deelnemers lazen, een cowgirl Lisa Lageschaar!!! Zou het familie zijn van Lageschaar uit Groenlo, hoe zouden ze trouwens zo'n naam hier uitspreken? En voor Bengt: Sandkvist, Erickson en meer van dit soort overduidelijke Zweedse afstammelingen.
Vanmiddag nog de Dollarstore en Wallmart met bezoekje verblijd en daarna lekker zwemmen (Monique) en lezen bij de pool en Chinees buffet als diner.
We maken ons nu op voor Yellowstone Park. We hebben een of andere blokhut geboekt zonder internet, dus helemaal teruggeworpen op de natuur. Ik verheug me op dit park waar ik alleen maar spectaculaire dingen van heb gehoord, maar of ze kloppen, kan ik jullie pas over een paar dagen vertellen.

Geschreven door Monique.op.pad