Als ik Portland zeg, dan schakel ik meteen naar het kinderboek "Kinderkaravaan". Dat boek gaat over de Oregontrail, die veel mensen rond 1860 van oost naar west maakten. Die trip duurde rond de 6 maanden en was superzwaar. In dat boek doen kinderen met hun ouders, de koe en de os, die trail en het is een en al kommer en kwel, koe dood, moeder dood en ga zo maar door. Ik heb dat boek voor zowel Ingmar als Arne voorgelezen, vol overgave en emoties. Zelfs de tweede keer, toen ik wist wat er gebeurde, hield ik het niet droog, alleen heb ik toen wel de heilige stukken overgeslagen, want het uiteindelijke doel van die karavaan is Portland, waar een of andere Father ... een missiepost heeft. Portland wordt in dat boek min of meer afgeschilderd als het paradijs en daarom hebben wij Portland in onze reis gevoegd. Eens zien hoe het paradijs eruit ziet.
De weg, de I-5 south, is een hel, veel te druk, enorm zware trucks en vol. De route van Vancouver via Seattle en Portland, is geen aanrader, maar het bracht ons wel vroeg in Portland. Auto gedumpt bij het motel en met de tram naar downtown Portland. Een knul van Tourist Information vertelde het een en ander, maar niet echt wow: wandelen langs het water, een park, winkels en foodtrucs met volgens hem heerlijk eten. Dat laatste deden we eerst: naar de foodtrucs voor een Taise hap, die we opaten in een nabij park met een prettige muzikant. We hadden net het plan de campagne opgemaakt en toen: ..., gebeurde het weer. Ik werd weer ziek, strontmisselijk en flauwvallen. Gelukkig weet Bengt nu wat er gebeurt, dus kon hij me opvangen, zodat neus en ribben intact bleven.
Goed, conclusie, voor mij was en is Portland niet het paradijs. Na leeggelopen en bijgekomen, onze weg terug naar het motel gemaakt, waar ik nog een aantal uur absoluut niet lekker was, maar nu 8 uur later, denk ik, dat ik er weer overheen ben.
We gaan ons nu opmaken voor de grote oversteek richting Rocky Mountains National Park en Denver. De hele afstand tot het park is 18 uur! We bekijken hoe het morgen gaat, als we naar Boise, Idaho, rijden (7uur). Als dat soepel gaat, dan blijven we daar 2 nachten.
We zien wel, vandaag is in ieder geval een vroeg avondje, want ik heb het bed niet meer verlaten sinds 4 uur vanmiddag.

Geschreven door Monique.op.pad