Dinsdag 20 juni

Het gaat toch gebeuren ondanks alle twijfel. Met de op handen staande reis zijn we al vrij vroeg begonnen. Op de manier waarop wij willen reizen, moet je veel hindenissen overwinnen. Het lukt soms niet om zitplaatsen te boeken, er blijken geen treinen te rijden, er is niet voldoende overstaptijd en ga zo maar door. We beginnen dus op tijd en doen steeds een volgende stap en op een gegeven moment was de reis gepland op een paar details na en toen …… toen kreeg ik fysieke problemen. Ik had heel erg pijn in mijn rug en kon nauwelijks lopen. Allerlei deskundigen bogen zich hierover: het is je rug, je bil, je voet. Slik maar medicijnen, rustig afwachten, deep tissue massage en inderdaad het ging steeds iets beter. Voor de zorg in Nederland moet je heel veel geduld hebben, want ik kan pas in september terecht bij een neuroloog. Ik wilde toch weten, wat er nu precies aan de hand was en heb zelf een MRI aangevraagd. Helaas bleek daaruit, dat ik een hernia en 2 stenosen had. Moet je dan op vakantie gaan en zo’n reis gaan maken als wij voor ogen hadden? Moeilijk te beantwoorden vraag. Inmiddels kan ik heel goed met de pijn, die er nog is, overweg, maar iets wel heel vervelends is, dat ik tintelingen heb in mijn voet, zodra ik erop ga staan. Die tintelingen gaan over in een dof gevoel, waardoor je wat houterig gaat lopen. Ik hoop nu maar steeds, dat die tintelingen veroorzaakt worden door de hernia, die de zenuw beknelt en niet de stenosen. De hernia gaat een keertje over.
Goed, genoeg hierover. We zijn op pad gegaan. Ik heb een soort handtasje, dat je kunt ombouwen tot een krukje, zodat ik altijd kan gaan zitten als er niets anders voor handen is en ik doe oefeningen volgens de McKenzymethode. Als ik tintel, moet ik met gestrekte benen en een hand ondersteuning in de vorm van een banaan gaan staan. De bedoeling is op die manier, de tintelingen terug te sturen naar de rug en dat gebeurt ook echt. De tintelingen houden even op, maar komen ook weer terug. Je moet de oefeningen 10 x per uur doen en dat is zeer vaak. Enfin, op elke roltrap, voor elk schilderij, op elk perron, sta ik als banaan.

Nou dat was dus de voorpret. Gisterochtend zijn we vertrokken. Met de bus ruim op tijd naar het station en dan de eerste trein naar Düsseldorf. Duitsland is tot nu toe een flinke hindernis geweest bij onze interrailreizen, maar 3 keer is scheepsrecht. Alles liep gesmeerd. We hadden weliswaar 20 minuten vertraging, maar we hadden 35 minuten overstaptijd, dus geen vuiltje aan de lucht. Oh ja er was wel een dubbele boeking, wij hadden dezelfde stoelen als 2 andere mensen. Tot Arnhem was er meer plek, maar daarna was alles vol maar wij waren ouder, dus zij moesten op de grond zitten. Soms is leeftijd ook gunstig, zij moesten nog verder naar Frankfurt en konden dus later ook weer lekker zitten.
De trein naar Berlijn stond klaar en we kwamen op tijd aan, echt ongelooflijk. In Berlijn nog even zitplaatsen geboekt voor de reis naar Warschau. Dat was tot nu toe niet gelukt en we hadden voor de zekerheid ook de Flixbus geboekt, maar we gaan liever met de trein, dus de bus weer geannuleerd en dat geld krijgen we nb gewoon terug.
Nou met 72 uur kaartjes voor alle soorten openbaar vervoer door Berlijn naar ons appartement in Pankov, een wijk uit de voormalige DDR. Prima optrekje, beetje klein raam en geen TV, maar daar kunnen we wel mee leven.
We hebben een wandelingetje door ons buurtje gemaakt en een geweldig terras ontdekt bij de Brotfabrik. Aparte naam, want er was geen brood te krijgen, wel voor mij heerlijke Riesling en voor Bengt biertjes. Er stonden ook een paar lekkere gerechten op het bord van de Kneipeküchen, maar ofwel de kok was ziek of bezopen of weet ik veel. Eerst konden we niet bestellen, toen weer wel en toen duurde het ruim een uur voor een Sommersalaat met meloen en fêta en een pitabrood, maar door die lekkere drankjes en het heerlijke weer was dat helemaal niet erg en bovendien was het ontzettend lekker toen we het uiteindelijk kregen.
Al met al een prima eind van deze zo goed verlopen dag!

Woensdag 21 juni

Na een diep nachtje slapen, uitgerust en verkwikt. Ik lag vannacht te bedenken, dat de titel van dit verslag eigenlijk niet klopt Je zegt altijd Noordoost en we bestrijken inderdaad dat gebied, maar de reis gaat Oostnoord. Niet heel erg, maar voor de duidelijkheid.
We zijn vaker in Berlijn geweest, dus hoeven niet meer de toeristische highlights te doen. We kunnen kiezen wat ons leuk lijkt en voor vandaag staat het Museum für Gegenwart im Hamburger Bahnhof op het programma. De lokatie is een oud station, dat jarenlang buiten gebruik was en in bezit van de DDR, maar nu opgeleukt als museum voor hedendaagse kunst. Dat laatste is altijd gevoelig, soms is de kunst ronduit maf en soms treft het een snaar. Er was werk van Anselm Kiefer over Lilith uit de Bijbel. Ik kende dat verhaal helemaal niet, maar vond het wel spectaculair en zeker wat Kiefer ermee gedaan had. Verder was er een uitgebreide documentaire van een fotografe, opgegroeid in de DDR, een eindeloos treurig verhaal, van vrijheidsberoving door het regime, door spionage van de Stasi. De foto’s maakten niet zo veel indruk op mij, maar haar verhaal wel. Zo’n schrille tegenstelling met mijn eigen jeugd. De rest kon je gevoeglijk overslaan.
Lunch aan de waterkant, lekker buiten, want het weer is geweldig. Daarna vanwege tintel rondje openbaar vervoer naar Potzdamer Platz en Leipziger Platz voor wat noodzakelijke boodschapjes. Alexanderplatz nog even aangedaan omdat we daar 2 jaar geleden woonden en toen weer op huis aan. Uiteraard weer even langs de Brotfabrik, waar vandaag zowaar brood op het menu stond met oa worst uit Türingen of gegrilde kaas. Bengt ging uiteraard voor de worst met excuus dat deze uit Türingen kwam en die van de lunch uit Berlin en daarom 2 keer worst wel kon.
Geen TV, maar wel tablet, dus altijd entertainment.

Donderdag 22 juni

Vandaag het Bauhaus-Archiv. Informatie in ons boekje: de grootste collectie ter wereld geeft het hele spectrum te zien: architectuur, meubilair, aardewerk en fotografie. Met werk van o.a.Gropius, Klee, Feininger, Kandinsky en Mies van der Rohe. Nou die tekst had me behoorlijk lekker gemaakt. Een paar jaar geleden zagen we het Vitracomplex bij Basel, een hoogstandje op design en architectuur, dus ik dacht vandaag een flinke concurrent te vinden, maar dat viel vies tegen. Het woord Temporary had ons al een beetje gewaarschuwd. Het was een flauw aftreksel van hun bezit, omdat ze elders nieuwbouw creëren. De tijdlijn, een aantal filmbeelden en wat grappige designs, daar bleef het bij.
Nou dan maar verder via de Kurfürstendamm om nog eens naar de Gedächtniskirche te kijken, het KaDeWe, Kaufhaus des Westens door te nemen en lekker iets te gebruiken op het dakterras van Bikini Berlin.
Na een smakelijk Italiaans etentje naar mischien wel het hoogtepunt van deze reis, denk ik nu. We hadden een voorstelling geboekt van het Berliner Philharmoniker met koor en solisten en in samenwerking met het Berliner StaatsBallett. Ze speelden de Messa da Requiem van Verdi. Nou ben ik al een enorme fan van Verdi en zeker ook van het Requiem, maar in deze uitvoering, absoluut te gek. Alles was dynamisch, het ballet, soms heftig soms sober, het koor bijzonder goed en dan ook nog bewegend van links naar rechts, wapperend met handen, schuddend met het hoofd, vooral bij de heftige stukken zoals Dies Irae, de solisten zeer goed en ook af en toe deel van het ballet. Zo’n mooi stuk, zo goed gespeeld en zo goed gezongen en dan als extra dimensie het fantastische ballet. Deze avond staat zeker in mijn top tien van superervaringen. En wat ook nog heel fijn was, was de opstelling van de stoelen in de zaal. Ze stonden niet precies achter elkaar, maar ingesprongen met als gevolg, geen groot hoofd voor je, maar prima zicht, want de stoel, die net als de jouwe staat, staat 2 rijen lager en daar heb je met een oplopende zaal geen last van. Kunnen ze in Utrecht van leren.
We zijn net op tijd thuis, want het is nu behoorlijk aan het onweren en regenen.
Berlijn blijft een heerlijke, relaxte stad met vriendelijke, behulpzame mensen, bijzonder goed functionerend openbaar vervoer en genoeg te zien en te ondernemen voor nog een keer.
Morgen gaan we weer verder en wel naar Warschau.

Geschreven door Monique.op.pad