Vandaag is de dag dat we eindelijk eens het Tubing konden ontdekken. En dat op oudjaarsdag! Dat moet toch wel een feestje gaan worden. 's Ochtends hebben we eigenlijk gewoon wat rondgebanjerd. Ontbijten, internetten, voorbereiden op wat er in het nieuwe jaar allemaal moet gebeuren aan tours of transport naar het noorden. Wij hadden de plannen om de volgende dag als enorme bikkels een tour te gaan zoeken. Helaas dacht de tourguide daar zelf anders over. Hij zou morgen niet in staat zijn de tour te leiden. Dus besloten wij met hem dan ook maar niet in zee te gaan. Dat wordt uitslapen morgen, wat vervelend nou, haha!

We gingen ons opmaken voor het tuben. In heel Azie zie je de shirtjes al lopen met 'Tubing, Vang Vieng, Laos'. Het is echt super populair hier.
Twee uurtjes na het ontbijt hebben we nog een tweede bodem gelegd voor we aan het bier zouden gaan. Net als in Berkel 's middags oudjaarsdag uitfeesten dus. Eerst hadden we nog een enorme tas, maar later toch de bagage maar naar de kamer gebracht en met bikini, wat geld en waterproof camera de Tuk Tuk ingestapt, stroomopwaarts de Mekong gevonden. De enorme autobanden (Tubs) van het dak afgehaald en met ons eerste Lao Beer geproost op 2009. Het was een mooi jaar, die we nog mooier gaan afsluiten. Voor ons sprongen de eerste gekken al van de kabelbaan. Met enorme salto's het ondiepe water in. De uitstekende rotsen lagen daar niet ver vandaan. Gekken, maar wel een uitdaging.

Na de eerste 'bekenden' gespot te hebben en een half biertje moed ingedronken te hebben ben ik de ladder gaan bestijgen. Bovenaan sta je toch even te shaken op je benen en heb ik mijn spierkracht maar niet getest, gewoon gaan. AAAAAHHH! DAT COOL!
Nu Laura. Ehm..., wat is ze toch sociaal. Er mochten nog wat mensen voorgaan ;-), maar toen ook zij....OEOEHHH!

Wat is nou Tuben? Nou, met die grote vrachtwagen(auto)band dobber je de Mekong River af van cafe naar cafe. Een kroegentocht op het water. En tussendoor het publiek en vooral jezelf vermaken met een prachtige sprong vanaf een 7 meter hoge trapeze of stijger. Ook de emmertjes met cocktails glijden dan naar binnen, zodat je nog makkelijker van de kabelbanen af kan glijden. Tja, alles is hier afgesteld op het gemak van de backpackers. Het enige waar je je hier zorgen om moest maken is het op tijd weer aan de kant klimmen, anders strand je al gauw bij het volgende cafe. Tussendoor hebben ook wij een tekst met watervaste stift op ons lijf gekalkt, nu horen we er echt helemaal bij! We hebben het tot kroeg 3 gered.

Rond 6 pm hadden we de Tubes moeten terugbrengen. Dat betekent eigenlijk dat we twee uur geleden al de laatste kroeg hadden moeten verlaten om dobberend met de stroom mee de Tube-verhuurcompany hadden moeten vinden.

In die koude tocht in het donker hadden wij niet zo’n zin. Met Gitta, Kris, Stefan en Wilma klommen we in een Tuk Tuk. Echt...klimmen. Op het dak van de Tuk Tuk zaten al zo’n 5 mensen, dus wij pasten er ook nog wel bij. Beneden het dek zaten in plaats van de toegestande 10, ongeveer 16 mensen opgepakt. Broem...daar gingen we. De heuvel op. Dat ging niet lukken. De Tuk Tuk kantelde achterover en ik sprong gauw van de bovenverdieping af. Een goede daad verrichten om mee te duwen, puur uit eigen veiligheid natuurlijk. Gedachtenloos de Tuk Tuk weer opgeklommen en gelukkig de eindstreep gehaald met z’n allen. En dat was nog best gezellig ook! We hebben menig lied een Tube tekstversie gegeven. Talentjes al zeg ik het zelf.

In de kamer gedoucht. Op internet wat mensen de beste wensen gezonden en toen een bodempje gelegd voor de avond. Die begonnen we in de Q-bar. We moesten nog erg inkomen. Maar menig 'bekende' kwamen we weer tegen. Ook de twee Duitsers weer. Wat is de wereld toch weer klein. Daarna bij een kampvuurtje in een of andere bar over de rivier naar een gitarist geluisterd en toen precies om 00.00 uur de Smile Bar opgezocht. Daar bijna ongemerkt 2010 ingelopen. Elkaar de beste wensen gewenst en toen begon het dansen pas echt.

Daar de stuntmannen van vanmiddag die ons op het idee brachten ook eens met zijn tweetjes te gelijk springen :-s ook weer gevonden. Dansen dansen dansen. Hangen in een hangmat vonden we ook wel een goed begin van 2010. Aan het einde van de avond geen loempia maar een pancake met de hier nogal heilige Nutella chocola naar binnen gewerkt. Tijd om naar bed te gaan, dit keer liever te voet.

Geschreven door Loes