Lisette had een Canadese vriendin die in Bangkok Engelse les geeft op een basisschool. Met een taxi kwamen we aan voor de lunch, die nog geen uurtje later dan het ontbijt werd ingeslagen.

En dan, naar school!

En wat voor school (Lertlah, Bangkok):

• muzieklokaal;
• computerlokaal;
• siencelokaal;
• rekenkokaal;
• buddhalokaal;
• eetzaal;
• zwembad;
• speeltuin;
• sporthal.

Ik keek mijn ogen uit en werd vooral erg geinspireerd (spreek uit: jaloers). Een particuliere school, dat was wel te zien. Wat zit daar een geld in zeg. Ouders houden zich verder niet echt met hun kinderen bezig vertelde Martha. Ze liet de docentenkamers zien, daar zaten vele docenten rapporten te schrijven, want het was examentijd. Jammer wel dat de buitenlandse docenten niet echt opgenomen of inspraak hadden in de organisatie. Ze hadden toch en soort aparte afdeling, dat nogal afstandelijk overkwam vond Martha.

Vanmiddag heb ik weer even mijn pindat begroet. Rob en Lisette gingen naar het Royal Palace, die om 3 pm bleek te sluiten. Een tempelberg bleek een super mooi alternatief en overzicht over de stad.

Het laatste avondmaal. En een heerlijk toetje, chocoladedessert...mmm. Daarna een leuk welkomstcadea gekocht voor Laura. Het werd net geen toepasselijk mondkapje, wel als het Vietnam zou zijn geweest. De groen/rode hoeden hebben we even getest...ja goede koop!
Lisette zou om 2 uur 's nachts de taxi naar het vliegveld pakken. Ik zou dan heel mooi Laura meteen op kunnen wachten daar. Maarja, die had vertraging en haar vlucht op Seoul gemist. Wat nu? Hoe laat, waar hangt Laura uit? Mailtje hier en daar, sms via Rob was een succes (thanks Rob), want vlak voordat Lisette de taxi instapte smste Laura dat ze geland was.
De taxirit met Lisette werd wederom weer volgekletst en binnen een mum van tijd waren we bij international airport Bangkok.

Al gauw kwam bleekscheet, brede lachende Laura de roltrap opwandelen. Ze is er!!!

De wisseling van de wacht. Die hield in dat Lisette de verrukkelijke, zwaargemiste, verleidelijke dropzak van Laura in mocht duiken...ohh!!! Vervolgens een big hug gegeven en afgesproken dat we in Utrecht nog eens de Hollandse Maffia gaan uithangen.

Laura en ik hebben de taxi gevonden, het eerste afdingen werd een succes en de hotelkamer werd snel gevonden. In de kamer lag Rob al te slapen, dus heel zachtjes gedaan! Ik had geen jetlag, maar niet alleen Laura had moeite in slaap te komen. Zo lang naar uitgekeken en dan....wat super leuk dat ze er is!

Geschreven door Loes