Lisette was al aardig platgebakken de afgelopen dagen, tijd om maar eens de vaart erin te zetten. En wat kun je dan beter doen dan het huren van een scooter. Wij motormuizen voelden ons wel advanced genoeg om een schakelbrommer te berijden! Gelukkig had de verhuurster er ook wel vertrouwen in, zelfs na de uitgebreidde uitleg. Hmm...we zullen zien.

Tas in de mand voorop, en de pedalen op dus, althans Lisette dan. Ik kon lui op het startknopje drukken. Pruttel Pruttel...zoeffff! Op weg naar de waterval ergens in de bergen. Afslag gemist, dus we zettn onze eerste U-turn in. Deze werd met een prachtige slipper onderbroken door flexibele Lisette. De scooter kreeg natuurlijk de schuld van deze slipper, het achterwiel bleef haken bleek al snel toen Lisette al haar ledematen weer bijeen geraapt had. De extra zweetdruppels creeerden zich al gauw op haar knikkende knieen. Dit alles hield haar niet tegen om de tocht voort te zetten. Het liefst lopend met de scooter aan de hand, maar dan kon ze mij nooit bijhouden.
Helaas bleek dat we voor de waterval heel wat moesten betalen. Dus U-turn twee werd ingezet. Dit keer met succes!

We wilden het eiland rond, maar ondertussen waren we wel toe aan een frisse duik. Er was nog net een meter strand te zien op White Sand Beach.

Na een uurtje onze motoren weer aan de praat gekregen. Klaar voor de stijle hellingen die zouden volgen. Pruttel Pruttel, ... daar lag Lisette weer! De altijd lachende en dit keer vooral dappere Lies sprong weer vrolijk (dit keer als een boer met kiespijn) op de pedalen om de barre tocht te voltooien! Angst kun je alleen maar overtreffen door het aan te gaan, tuurlijk Lisette. Op z'n elfendertigst, loopsnelheid pruttelden we verder. Eenmaal de heuvels getrotseerd te hebben, een bananensnoepjeslunch genoten in een garagetoko. We besloten de helllingen weer's op te zoeken, goh, wat had Lisette die gemist. Haar schouders raakten minstens haar kruin bij elke passerende auto's. Een nekmassage is wel op zijn plaats. Pruttel pruttel, ah daar was de massage cursus advertentie! Tijd zat dachten we. Dat nemen ze wel heel serieus, daar heb je minstens 8 uur voor nodig om een professionele masseur te worden! Wij zien er toch niet uit dat we zo lang nodig hebben? Helaas, dat werd het dus niet. Al schouderknijpend terug naar ons Lonely beach...heerlijk!

's Avonds kwamen we buurman Rob weer tegen. Hij had vandaag gesnorkeld. Hij had Nemo helaas niet kunnen vinden, maar heeft wel een kreeft meegenomen op zijn rug...au, that rode tintje looks painfull!

Hij had met een Hollands stel (Hollanders hier houden blijkbaar wel van een zonnige decembermaand) afgesproken voor dinner. Dat leek ons wel gezellig. Bij de ingang van de Ting Tong bar stond een bord met 'DON'T TAKE YOUR SHOES OFF'. Dat zal wel voor de splinters of uitstekende spijkerkoppen zijn. Heerlijk, want ik kan ze ook nog wel eens vergeten uit te trekken. Op de hoogste tree stond een gezellig laag tafeltje met zitkussens. Hyke (zwanger) en Daniel kwamen er al gauw aan. De Ting Tong bar had heerlijke livemuziek en de Thaise Curry ging er ook wel in hier. Na heel wat biertjes en icetea voor Liset, werd het tijd om de French Touch party op te zoeken. Al die beats hier in de omgeving deden mij al stuiteren.

Flip....Flop! He? Waar zijn de flipflops van Lisette? Nee he, weg? Niet te geloven...die worden hier gewoon gejat? Echt? Gelukkig had Lisette al wat eelt gekweekt in haar Indiareis....voor haar werd het geen flipflop maar gruis onder de voeten.

Maar goed, we hadden dan ook wel de plannen de voetjes van de vloer te houden vanavond. Dat werd geen probleem met haar Aziatische harem. Ze heeft ze een lesje Canadees dansen geleerd. De sprinkler (tuinsproeier), winkelwagen en de grasmaaier werden al gauw onmisbaar. Bijzondere swing moet ik wel zeggen. En oh wat vond ze het super om de kleinste te zijn van ons drie...us in the middle of de little thai people! En oh wat gezellig, Duitser Markus sloot ook nog aan bij onze lange mensenclub.

We hebben ons echt enorm in het zweet staan dansen. Hilarisch ook om enkele jurkjes met zware mannenstem en enorme cup erin te zien schuifelen en knipogen langs al die Westerlingen. Een knipoogje naar mijn cameralens kon er ook nog wel bij. Soms jaloers op te worden die lady-boys!

De voetzolen aardig zwart gedanst en tja...jammer dat een mens slaap nodig heeft!

Geschreven door Loes