De overvolle minibus (met, wat een toeval, de twee Koreanen uit de trein) bracht een meute toeristen naar Halong City. Onderweg eerst een Boy...Boay...Boai ingeslagen bij de toeristenstop, wat is dat toch een heerlijk stuk fruit. Echter ik kan de goede uitspraak hier nog steeds niet maken, als je het verkeerd uitspreekt zeg je, mag ik een tiet...ipv een pomelo. Gelukkig zijn ze groot zat, anders zou je er twee vragen, haha! In de bus heerlijk muziek hangen luisteren, tja...met mijn benen op de stapel backpacks voor mij...had ik het toch aardig voor mekaar.
In Halong City was de grote wisseltruc van de tours en zijn toeristengroepen. Daar aan de praat geraakt met Artur uit Polen, nu wonend in Ierland, 8 jaar getrouwd en voor de tweede keer een jaar vertrokken. Geen slecht idee al zeg ik het zelf. Onwijs aardige vent, dus leuk dat hij op dezelfde boot bleek te zitten. Net als Lisette (tall dutchie) en Shonika uit Australie. Helaas zag ik David en Jackie uit Engeland/Venezuela (allebei een interessante baan: ventureco-worldwide en Yoga-instructor) al zwaaiend op een andere boot vertrekken...miste alleen de zwarte pieten en de lieve sint er nog op. Zij zaten met de twee Koreanen op een evengrote boot als wij.

De boot voer ons door het prachtige draken vallei. Tja, als je goed kijkt kun je in elke berg wel een soort dier of figuur zien liggen. Echt onwijs mooi. En gelukkig minder toeristisch als verwacht. De uitzichten leidde mij gelukkig af van de krakkemikkige boot. Elk hekje miste minstens twee pijlers en het dek kraakte aan alle kanten.
Voor de lunch (oh...we were starving!) gingen we naar een /heerlijke/ vismarkt. De mensen hier leven voornamelijk van de visserij. Deze vismarkt lag voor de ingang van de /grot der wonderen/: Hang Dau Go. Daarin kun je een draak, leeuw, tijger en getrouwd koppel herkennen in de rotssculpturen. Vaak was het even zoeken, maar na enige tijd zag je de enorm grote figuren. De stalagtieten waren prachtig gekleurd verlicht, echt een sprookje. En dan...waar is dat getrouwde koppel in het gesteente? ......Waar? Ik zie het niet, daar? Nee, .....aaaaahhh daar....ja, duidelijk! Haha, wat een lol, met heel wat fantasie herkende ik twee kleine pukkels steen die wellicht het getrouwde stel konden zijn. De tijger kun je dan beter als de prediker beschouwen, haha! Ietwat gehaast werden we de grot weer uitgejaagd.

Op naar onze slaapboot, iets verderop in de baai. Via een kleine stukje over een eiland...waar ik verrast werd door Ester en Maciek van de Sapa tour, zie je wel, je komt mekaar overal tegen! Helaas geen tijd voor een shuttlegame, want 'Dit hoi' let's go!
Met de boot door naar...He, daar was de 16 persoonsboot (gevuld met 4 toeristen) van Jackie, David en de Koreanen weer...wat gezelllig! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd was ons bootthema volgens mij. Onze boot moet dan ook wel wat dieper in het water hebben gelegen. Het lauwe, veel te dure, bier moest van de andere boot gehaald werden, dus er zou wat balans in kunnen komen.

En toen...wat is het plan? Je krijgt hier het plan niet te horen, tenzij het al uitgevoerd is. Dus even vragen. Oh...de kamerverdeling. Prima, ik wacht wel, gezellig genoeg op deze boot! En toen, geen kamers meer. En Artur had zelfs 7 USD meer betaald voor een single room. Een Duits-Russisch stel (op huwelijksreis voor 3 maanden, nier verkeerd!) hadden de Deluxe tour geboekt en dan zit je in een tour voor de laagste prijs. Net als zo goed als alle anderen was ik op zoek gegaan naar de goedkoopste tour, het gaat mij namelijk niet om de luxe boot, maar om de baai zelf. Was dus niet de enige met die gedachten, wat een gevoel van eenheid groeit er dan. Je kunt wel zeggen: /partners in crime/, dit wordt lachen.
Want wat een organisatie. De boot naast ons was zo goed als leeg (totaal dezelfde boot, of nee...zij hadden nog enkele hele dekchairs), maar toch, wat is het probleem nou eigenlijk? Ik had nog aangeboden op het miljoenen sterren dek te gaan slapen, maar dan wil ik wel gratis bier de hele avond. Okee, okee, ik zou 20 minuten later het antwoord krijgen. Pfff...het heeft zeker 2 uur geduurd voordat Artur en ik ook een kamer kregen op die andere boot.

Ah...dinner, wat een verrassing, spinazie, rijst, tofu, twee visjes en altijd die heerlijk sojasaus. 's Avonds super gezellig gekaart (het spel Wizzerd), trucs uitgedacht en de afspraak gemaakt de volgende ochtend een vroege frisse ochtendduik te maken, want de beloofde zwemmogelijkheid hadden we volgens mij ook gemist vandaag.

Geschreven door Loes