Door de regen was de laundry nog niet helemaal klaar. Het begin kregen we in onze handen. Oeps....dat zag er niet best uit. Gele en groene vlekken overal. Hebben ze de witte en gekleurde was niet gescheiden? Moesten we dat er vooraf bij vragen? Allemachtig! Voor mij viel de schade mee, voor Maya echter minder. Er zijn voor haar 2 lichtgekleurde broeken vernield, meerdere shirts. Tja, bijna alles dus.
Uit eindelijk een gratis laundry en hotelverblijf kunnen bedingen.

Hoe meer ik beschrijf dat we afdingen en alles goedkoper willen, hoe meer ik besef dat dat in NL misschien gek overkomt. Maar zo gaat het hier nou eenmaal. Ze staan raar te kijken als je het niet doet. En dit, dit was echt niet leuk. Ze moeten gewoon eerlijk zeggen dat het niet lukt met slecht weer. Dit is gewoon stommiteit! Bij een ander, toevallig Israelisch, stel had ze de witte en gekleurde was wel gescheiden. Dus ze is echt niet gek.
Voor de volgende keer weten we dat we in een vochtig, niet echt fris ruikend hotel de laundry liever niet laten doen en vooral aangeven dat wit en gekleurd graag gescheiden wordt.

Rond 2 pm dus sleepingbus ingestapt. Donker, frisser, maar droger vluchtig dinner onderweg. In dit gebied was in oorlogstijd een millitair verbod. Het is de grens tussen het oude noord en zuid Vietnam.

Op Hyw 1 in een slaapbus de tocht naar het noorden gemaakt. Nog nooit zo'n bus gezien, hobbelend slapen, benen languit dus. Een reislustig Nederlands ouder stel (uit Leiden en Den haag) naast ons heeft hun levens-, liefdes- en reisverhaal verteld. Interessant, vooral nu ik plannen moet maken na de 30e november, als mijn visum afloopt hier.

Geschreven door Loes