4 uur opstaan, want 4.30 uur zou de 4WD jeep ons oppicken. Het was weer eens tijd voor een toerist...we hadden zeker nog een half uur kunnen uitslapen, of een ontbijtje kunnen regelen. Al lachend natuurlijk de jeep in gestapt om vervolgens de sunrise te moeten missen bij de witte zandduinen. Die trouwens prachtig waren, zeker om er vanaf te glijden met een plastic stevig velletje!

Na de witte zandduinen, op naar de gele zandduinen. Waar we eerst een ontbijtje hebben genuttigd: pancakes, mmmm!
Na de duinen was het tijd voor de bedrijvige fishmarket. Nou, je koopt graag nog eens een visje in een restaurant als je ze naast de rottende dode hond op het zand ziet liggen. Bizar...hopen oesters, vissen, zeeslangen, en wat nog meer in die vis kuipjes kwam aanvaren. Vrouwen die de lunchpakketjes aan vissers-manlief inruilden voor de visvangst van de nacht en handelende vrouwen waren druk in de weer. Ik had er graag nog even willen rondkijken, maar die lucht....!

Bij de Fairy stream, nadat we de beroemde vissaus van deze regio hebben gesnoven uit de potten naast het pad, kwamen we weer een beetje bij. Lekker plonzend met de sandalen in het stromende water. Links de afbrokkelende zand gebergten, waar rood zand (overgevlogen uit Australie wellicht) vanaf droop. Wat een heerlijk modderbad. Goed dat ik mijn bikini niet had meegenomen, want anders....

Nadat we onze enorm goed sprekende Engelse gids hadden bedankt (zonder tip), ploften we op de strandbedden neer voor een dutje.
Niet erg om vervolgens wakker gemaakt te worden door een Vietnamese vrouw haar fruit wilde verkopen. 20.000 dong voor die boi? Nee, 10.00 is okee. Helaas mislukt, ze vertrok. Later een vrouw die haar parels wilden slijten bij me, tja die heb ik al. En toen...tada...de boi kwam weer terug. 10.000 was okee nu! Haha, gelukt!
Die vrouw met de parels was behoorlijk verhit, dan krijg je toch een beetje medelijden. Relativeren is dan het beste wat me te binnen schiet.
Zeker als er vervolgens een vrouw komt die me een uur lang wil masseren voor 50.000 dong (nog geen 2 euro)!!! Zeker na zo'n surflesje van gister had ik dat natuurlijk dubbel en dwars verdiend.
Al masserend herinnerde ik mij dat ik gister 50.000 dong in de branding had gevonden. Wat een geluk! Die stevige handen wilden Maya en nog twee strandbedverslaafden wel eens uitproberen. Ze had het gewoon druk.

Tja, zo'n dag vliegt natuurlijk! We hadden laat gelunchd, dus wilden we laat eten. Eerst even internet opgezocht. Onderweg een praatje met de Franse 31 jarige meid die in ons hotel werkt gemaakt. Zij heeft het restaurant 5 dagen geleden geopend en leeft reeds 5 maanden bij deze familie. Ze leert de cultuur zo beter kennen en wie weet blijft ze hier altijd. Ze ziet wel...al met al inspirerend!

Na internet en een poging om foto's te branden ons verlate dinner gelukkig nog gevonden. Hier is geen 24 uurs economie zoals in Saigon namelijk.

Geschreven door Loes