Kedeng kedeng kedeng kedeng, km spoor trekken onder mij door, lalalalala. In de cabine naast me ligt Ester, Spaanse meid ontmoet op station en toevallig in dezelfde wagon en waarschijnlijk dezelfde tour in Sapa. Dat wordt gezellig, klikt leuk!
Lekker even lezen in mijn boek voordat ik mijn oordoppen indoe om in slaap te waggelen. Tja, waar laat ik mijn voeten. Die rugzak ligt toch wel erg in de weg. Mijn backpack met slot en al onder het onderste bed geschoven, mijn kleine rugzak leeggeplukt van belangrijke documenten en op de bovenste plank van de cabine gelegd. Ha, kon ik me nu toch eindelijk bijna strekken. De harde ondergrond was al tough enough.

's Ochtends vroeg (5am) aangekomen met de trein en rond 7 uur bij het hotel waar ik mijn dagrugzak klaarmaakte. Daar ontdekte ik het! Mijn CAMERA? Waar is mijn CAMERA? Het voelde meteen niet goed, alles vloog even voorbij op mijn netvlies. Die Vietnamees op de tweede ligger in de cabine hield me in de gaten gisteravond, maar dat doen er zoveel als je een van de weinige blanken bent en nog erg lang ook, da's niks vreemd. Maar ik weet zeker, dit is foute business! SHIT! Daar kreeg ik wel even een naar onderbuik gevoel van. Mijn CAMERA had hij dus mooi te pakken. Of wie dan ook!
Okee okee okee, relativeren: Maya zei al...alles is in balans. Bij het ene neem je meer, ergens anders geef je het weer. Zij gaf haar kleding aan de verkeerde wasserette, ik mijn camera aan de verkeerde bagageplank in de verkeerde treincabine! We hebben blijkbaar veel teveel afgedongen in Vietnam, haha!
Maar oh wat was ik blij dat ik al mijn foto's en filmpjes gister gedelete had op mijn SD-kaart en op USB en CD had geplaatst. Wat een timing!
Ester wilde de foto's die zij zou gaan maken wel sturen. Nou, ik kan je vertellen, daar was ik heel blij mee. Bleek later dat haar batterij low was...pfff! Even slikken en...nog eens mijn tas doorspitten...nee, ECHT NIET, geen CAMERA!

Die knoop bleef de dag toch wel een beetje hangen, maar kon gelukkig wel genieten van de bijzondere cultuur hier. De guide vertelde dat ze 5 maanden geleden getrouwd was. Ze leerde hem 2 maanden ervoor kennen, welja! Oorspronkelijk trouwen de meeste meiden hier als ze rond de 14 is (when the period starts waarschijnlijk). De gids was 23 en mocht haar eigen vriendje een soort van uitkiezen. Het gebeurd dat ouders de partner van hun kinderen niet accepteren. De kinderen maken zich soms van kant als dit ze overkomt. Als ze niet met hun liefde verder mogen van hun ouders. Wat een oercultuur nog zeg.

We begonnen een trekking door de prachtige rijstvelden. Hoe zou dit eruit zien als er rijstplantjes op staan, groen en stralend. Nu zag je met name de kale velden (niet minder indrukwekkend moet ik zeggen). In Sapa was het nog erg bewolkt, mistig en koud. Gedurende de wandeling, waar ieder een persoonlijke Hmong-bewoonster toegeeigend kreeg, ging de zon stralen en ging laagje voor laagje uit. Wat boffen we met het weer. Stel je voor dat het hier regent, dan glibber je echt naar beneden!

Je loopt hier nog meer door de verleden tijd. Echt de pre-historie, maar dan met her en der wat digitale snufjes. Koken op het kampvuur met om de haverklap een mobiel telefoontje. De televisie met typische Aziatisch Kong Fu tekenfilms stond in de kamer naast de keuken. Deze ontwikkeling gaat wel even anders dan in Europa. Niet echt chronologisch zeg maar. Het is maar net waar je je prioriteiten legt. Een mobiel of je huis isoleren, een gasfornuis of biljarttafel. Tja, ik zou het wel weten!

Aan het einde van de eerste trekking wilden de wandelhulpjes hun waar natuurlijk verkopen. Aha, nu komt de aap uit de mouw, ik was er reeds op voorbereid. Ik dacht al: 'Die willen vast een fooi aan het eind'. Ik heb een prachtige zilveren armband gekocht. De te hoge prijs was meer dan verdient. Ik heb zonder te vallen de ochtend overleefd.

Na de lunch en toilet zonder deuren de wandeling voortgezet door andere bergbewoners. Er zijn hier honderden bergdorpjes. Wij zijn door Lao Chai, Ta Vam en Giang Ta Chai gewandeld.
De drie verschillende tribes heten: Zao, Hmong en de Black Mong.

•Zao: rode sjaals opgerold op hun hoofd, kaal hoog voorhoofd.
•Black Mong: onze gids behoorde tot deze tribe. De blauwe kleding en soms zwarte soort hoedjes op, grote oorringen in enorme oorlellen.
•Hmong: fleurige bloemen kleding.

/Oh...wat had ik daar prachtige foto's van willen maken, echt overal zie ik mooie kiekjes....knaag knaag knaag! De klik achter mij van de camera van Ester en Maciek (Deen) klaarde de donkere wolk voor mijn ogen weer wat/.

Vroeg in de middag arriveerden we bij de homestay. Hier besloten Ester, Maciek en ik een biertje te drinken in het midden van de rijstvelden en daarop grazende buffels en eenden. Wat wankelend, en ingehaald worden door dorpgenoten natuurlijk, arriveerden we op een prachtig plekje in dit bergprachtige landschap.
Na de vroege zonsondergang de homestay gelukkig weer kunnen vinden. Weer wat souveniertjes rijker onderweg, ze blijven leuren en het blijft leuk om te kopen...vooral dat schattige instrumentje. Daarmee kan ik de kinderen weer leren hoe een hoog of laag geluid uit een instrument komt...alles heeft een doel.

Even geholpen met koken op kampvuur in de zwart geblakende keuken en op mini stoeltjes. Na het eten even opwarmen bij het vuur in de keuken. Buiten poolende tourgroep-aziaten en binnen een lekker gesprek met een rijstwijntje.

Boven om 9pm (is het pas 9pm?) de enorm zware en dikke dekens over me heen gegooid...zzzz!

Geschreven door Loes