Hey Lisette. Met backpack en al op zoek gegaan naar een ontbijtje. Rond 12.30 uur moest ze een Tuk Tuk hebben naar het vliegveld. Het ontbijt was heerlijk, het gesprek nog lekkerder en last but not least....de vismassage! Stel je even voor, iemand gaat 20 minuten onder je voeten kietelen. Daar moet je toch niet aan denken? Goosbumps all over me. Die visjes happen de dode huidcellen van je voeten, daar is het wel goed voor.
Later nog wat springrolls tussen de stokjes geklemt en de tintelende voeten bedaarde 10 minuten later weer.
Lisette uitgezwaaid in haar TukTuk en ik ging op naar Wat Prolanka.

Van San, oftwel 'Sunny' huist daar ergens. En jawel hoor, hij stond een douche/bad te nemen toen ik aankwam. Vriendelijk verwelkomde hij me en liet zijn kamer zien. Twee kamergenoten zaten vrijelijk aan elkaar te plukken. Zo gek om te zien dat dat zo normaal wordt gevonden. Heel verlegen ook, vanwege hun gebrekkige Engels.
Glimlachend en ietwat in de lucht pratend, niet echt gefocusd hebben we even zitten kletsen. Het is allemaal een beetje opgeblazen lucht. De standaard vragen heb ik beantwoord en vice versa. Als ik een onverwachte draai aan het gesprek gaf, merkte ik dat hij de draad even kwijt was, haha. Wat vaag dit. Vooral ook dat hij zei dat hij een vakantie dag had. Hij was net terug van Phnom Penh. De meeste studenten studeren toch wat als ze een vrije dag hebben. Nee, ik heb nog geen studerende monnik gezien. Maargoed, ik wilde Cambodja niet vergelijken met Nederland, ook niet als het om studeren gaat dit keer.
Tussen het gewauwel door begreep ik dat hij een soort immigratie/visum brief van me wilde ontvangen, want hij zou zo graag naar Nederland komen.
Ik vond zijn verwachtingen van mijn bezoek niet zo gepast. Vooral toen later bleek dat hij mijn mailadres niet meer had. Het is een soort van misleiden, of beter gezegd ongepaste beleefdheid? Ik had misschien geld moeten geven aan deze tempel en deze monniken, maar moest achteraf nog even inkomen in dit cultuurtje.

Er was nog redelijk wat tijd om naar de tempels van Angkor te Tukken. De zonsondergang op de befaamde heuvel was mij ietwat té toeristisch. Ik vroeg mijn TukTuk driver af te zetten bij Preah Khan. Daar waar ik de eergister ook was geweest. Daar vroeg hij meer voor. Da's gek, want we hadden al een prijs afgesproken, alvorens we uberhaupt en plan hadden gesmeed. Logisch dat hij het probeert. Maar het gaat om het principe.
Onderweg een korte stop gemaakt bij Bayon, maar ook daar wilde ik bij zonsondergang niet blijven. Het was al schemerig toen we bij Preah Khan aanTukte. Ik vond dat geweldig. Zo spooky! Echt terug in de tijd. Had voor de terugweg naar de TukTuk wel een zaklamp kunnen gebruiken. De volgende keer stoot ik mijn teen niet nogmaals aan die steen, auw!

De TukTuk driver kwam me al tegemoet. De politie schijnt het niet goed te vinden als er toeristen lopen in het donker (begrijpelijk). Dus teruggeTukt naar de Bar Street.

Tijdens mijn dinner in de bekende Temple Club een Apsara dans gezien. Echt indrukwekkend mooi hoe zij bewegen op die Cambodjaanse percussietonen. Ik kon het verhaal redelijk opmaken. De fishdance, coconutdance, vrije tijdsdans... Misschien ga ik nog een keer naar deze show. Echt heel mooi.

Geschreven door Loes