Vandaag mijn fietsje weer gehuurd voor een tochtje langs de tempels. Bleek later dat mijn hotel ook fietsen verhuurd. Volgende keer dus.

Vandaag wilde ik de /petit tour/ doen. Onderweg kwam ik langs het standje van Semow, waar ik de vorige keer een noodle soup had gegeten en even met haar had gekletst. Leuk om dan als 'kennis' aan te komen in plaats van toerist. Na een uurtje mijn eerste tempel gevonden. Wat Phnom is bekend om zijn bomen die de muren overeind houden lijkt het wel. Er werd er ook hard gerenoveerd...hmmm, hopelijk gooien ze geen stucwerk aan de muren hier. Zijn oudheid moet wel behouden blijven. Elk hoekje is een foto waard, zwart-wit, pasteltinten, sepia, ik heb ze allemaal!
Even later East Baray en daarna Thommanon met zijn mega hoge trappen gevonden. In Nederland zou het verboden zijn om iedereen, ongeacht leeftijd of fysieke staat deze treden te laten bestijgen. Naar boven gaat dan nog net, maar naar beneden... Handen en voeten werk, ben blij dat ik ze alle vier heb.

Oh wat had ik zin om mijn favoriete tempel Preah Khan weer te zien. Dit keer bij daglicht. Heb daar gewoon lekker gezeten en foto's gemaakt. Een schilder/ tekenaar zat er pastel tekeningen te maken. Ik had helaas te weinig geld bij me om er een te kopen. En Engels kon hij niet spreken, anders had ik graag een afspraak gemaakt in Siem Reap. Helaas, de 5 USD kon ik hem niet betalen.
Ook de twee Duitsers, Phillip en ... kwam ik hier tegen. Wat is de wereld van Angkor ineens weer klein zeg. Ze waren ietwat verbaasd ook dat ik met de fiets was, haha!

Het enige wat ik nog moest bewonderen was de /tuin/ van Bayon. En wat is dan mooier dan het te doen aan het einde van de toeristische dag. Op het olifantenterras heb ik nog wat slurven kunnen spotten gelukkig.

Onderweg naar Siem Reap spraken twee Cambodjaanse studenten me aan. Ze wilden hun Engels graag oefenen. Wat leuk, wel even gezellig op de terugweg. Hij verloor zijn ketting twee maal van zijn tandwielen, zeker toen een slang hem de weg blokkeerde (José, hier zijn veel meer slangen te spotten, of ze gevaarlijk zijn...geen idee, dus als je nog plannen hebt om naar Azie te trekken, be prepaired ;-) Ze nodigden me uit om naar hun tempel/ pagoda te komen voor een rondleiding. Zij kregen gratis Engels les van de monniken. Ook zij wilden mijn emailadres (ik heb tot nu toe nog geen mail ontvangen van alle Cambodjanen, maar goed). Ben benieuwd of ze die nog hebben als ik morgen langsfiets. Ben het eerlijk gezegd nog niet van plan, maar morgen weer een dag.

's Avonds met Bo Bi (China) aan een straattafeltje mijn Sweet en Sour dinnner gegeten. Vervolgens door naar het straatbeeld van de Pub Street. Daar kwam ik het Duitse-demijning-echtpaar weer tegen. Een kort praatje, waarna ik naar een terras ging tegenover de Banana Leave bar waar ze live muziek hadden. De dansers op straat maakte het tot een andere, echte vrijdagavond.

De ober vroeg mij wat verlegen wat ik dronk en keek zo half naar de man aan het tafeltje achter mij. Hij had de ober opgedragen mij te vragen of ik wat van hem wilde drinke. En ik, go with the flow, zei wederom okee. Alexandro was zijn naam, geboren in Mexico en momenteel wonend in California. Hij was op reis met een groep van Activacation met zijn vrouw (die in het hotel was gebleven).
Een praatje vond ik wel even leuk, maar vond het niet zo prettig dat hij me de hele avond wilde claimen. Had niet zo de behoefte deze middle-age man mee de Temple Bar in te wandelen.

Ben op een subtiele manier alleen vertrokken naar een tent die me al eerder was opgevallen. Onderweg Phillip en zijn Duitse vriend op he terras weer gezien. Als ik de foute tent té fout zou vinden, zou ik terug komen voor een biertje, maar die foute circuslichten en graffity muren, met enorm lekkere muziek binnen wilde ik vanavond toch eens onderzoeken.
Eenmaal binnen zag het er nog fouter uit. Drie barmannen waren druk bezig voor mij één biertje te regelen. Een bediende de laptop, de ander de tap en de derde regelde de betaling, haha!
Ietwat onwennig plaatste ik me aan de ronde, met neonverlichte lampen, bar in het midden van de tent. Mijn ogen focussend op de single danseres bij de twee danspalen op het podium. Welgeteld zaten er rond de 30 mannen en Aziatische vrouwen in deze grote tent. Op zich lijkt het er best okee uit te zien, als je niet te veel focussed op de entertainende meiden.

Lester kwam naast me zitten. Hij is een barman in USA en heeft zijn reis hier met 5 weken verlengd. Het bevalt hem allemaal wel, dit Azie. Een beetje archwanend, want wat is zijn reden om in deze tent een biertje te doen, begon ik hem toch wel te mogen. Hij wilde net als ik deze tent wel's checken. Wederom een leuke discussie gehad over de prostitutie van Azie. Of de meiden het hier uit vrije wil doen of dat het sexslaven zijn? Slaaf is misschien een groot woord. Dat komt meer voor in Islamitische landen. Dit land is Buddistisch. Hier is het niet zo'n ramp als je ontmaagd het huwelijk intreedt. Deze meiden hebben zelf gekozen om op deze manier veel geld in korte tijd te verdienen. Hier moeten de mannen 10 USD betalen als ze met gezelschap vertrekken. De andere 40 USD verdiend de vrouw zelf, zei de barman.
Het leek er soms op dat Lester uit ervaring sprak. Whatever, ik ben wat wijzer geworden inderdaad en ja, hij heeft mijn mening wat bijgesteld, maar ik kan nog nergens de vinger echt op leggen. Volgens mij is dat ook een gebed zonder eind. Voor vanavond vond ik het super om deze ervaring met iemand te kunnen delen.

Misschien was ik de enige vrouw die blij was zonder gezelschap te vertrekken, maar vond het prettig mijn Royal Guesthouse, /ik blijf het een leuke naam vinden/, weer om de hoek te kunnen vinden.

Geschreven door Loes