De rooklucht, het gekakel en geloei wekte ons deze morgen. En dan....de olifanten. Sao kwam ons al roepen om deze logge beesten en en uit het meer te zien komen lopen. Ze worden uit de jungle gehaald en opgetuigd voor de toeristen. Voor ons nog even niet, in Thailand staan onze olifanten nog even te wachten hopen we.
Na het ontbijt en de rekening (die wij deze keer wilden betalen vanwege de fantastische avond, /en omdat we hoorden dat de Belgen 65 dollar per dag betaalden en anderen 75/) achterop gesprongen.

BROEMMM

De prachtige rijstvelden, waar ik zolang naar heb uitgekeken!! De geweven punthoedjes steken er zo mooi in uit. Het is echter zondag, dus veel wordt er niet geproduceerd. Dat maakte de bezoekjes aan de restaurantjes en zitplaatsjes wel insteressanter. /Er zijn verschillende soorten rijst hier. De natte rijst wordt eerst van korrel tot klein plantje groot gebracht. Vervolgens planten de vrouwen deze stuk voor stuk in de natte modder. De mannen hebben ter voorbereiding het land al omgeploegd. Hier oogsten ze eens in de 3/4 maanden. Op de bergen is het een stuk droger. Vandaar dat daar eens per jaar wordt geoogst. In de Mekong Delta vind je hoge rijstplanten. Er blijken dus verschillende rijstseizoenen te zijn. Prachtig om te zien dat de koeien, buffels en eenden hier in de velden staan te grazen. Als het maar bij grazen blijft, haha/!
Na een korte stop in een rijstveld volgden we de weg naar een soort rotsblok. Deze zag eruit een mega olifant. Bin vertelde ons het romantische verhaal over een olifant en muis die samen reisden. Nadat ze elkaar na lange tijd weer ontmoeten zei muis dat zij graag een baby wilde van olifant. Dit deed de olifant sterven... en lachen joh die Bin! Hij legde het voor de zekerheid nog eens uit, dit romantische verhaal.
De pauze na een stijle klim was geweldig, net als de uitzichten en het lied dat Sao voor ons zong!

BROEMMMM

Tijd voor wat wilde dieren. Tja, zo'n longhouse staat niet voor niets op hoge poten. Was ik net blij van de backpack af te zijn, moet ik nu met een glimlach een 25 kg zware python op mijn schouders nemen. De oud Vietcong militair vond deze toen hij nog klein was in zijn achtertuin.

BROEMMM...Sao vertelde onderweg (waar we ook nog een klein slangetje zagen kruipen) dat hij van Chinese afkomst was en zijn vader en broer voor Zuid-Vietnam hebben gevochten tijdens de oorlog. Dit betekende dat zij dus vochten tegen de slangeneigenaar. Ik vraag mij dan meteen af of zij ook in heropvoedingskampen hebben gezeten. Maar dat kreeg ik er niet helemaal uit met die wind en het fantastische accent Engels.

BROEMMM

Tijd voor een wandelingetje langs een dam. Verderop tijd voor een pauze. Daar zaten heel wat stelletjes en vriendengroepjes te genieten van hun zondag. Een vriendengroep zat te picknicken met gitaar. Al joelend (alsof ze water zien branden) vroegen ze me of ik wat wilde drinken. Niet de drank, maar de snaren verleiden mij hun kant op. Na wat gechiegel tijdens mijn prachtige liedjes heb ik Maya op de kinderstoeltjes vergezeld. Die muzikale groep was een goede keuze aangezien die zoete suikerdrank nu nog steeds aan mijn tanden plakt.

BROEMMMM

Deze middag stond een frisse duik en een massage van een prachtige waterval op de planning. Once in a lifetime denk, want je kon achter de waterval kruipen. En niemand die ziet dat je je daar verstopt. Zeker niet achter het bord: verboden te betreden! Echt een toffe ervaring!

BROEMMM

Al vliegend achterop de motor naar twee krakkemikkige monkeybridges. Ik ben niet gauw bang, maar deze plankjes op 20 meter hoogte deden mijn knieen toch wel even knikken hoor. Zeker als je dan rechts het vallende water niet uit het oog wilt verliezen en dan ter ontdekking komt dat er wat plankjes missen of drijgen te missen.
Bij het genieten van de waterval kwam Sao met een poging op mijn gevoel in te praten. Hij vertelde dat ze dit niet doen vanwege het geld, maar om ons een plezier te doen. Ze verdienen liever een heel klein beetje, dan helemaal niets. En of ik het verschil wel/niet had gezien tussen hun en de andere gidsen. De andere gidsen lopen niet mee naar de waterval en gaan niet zwemmen bij de eerste waterval. Blablabla....hij weet wel de goede te benaderen geloof ik. Dit gesprek voelde niet helemaal lekker, maar ik hield nog even in het midden wat ik ervan vond. Maya zag het van een afstandje aan en we dachten beiden hetzelfde. Vanavond kletsen we wel even verder... ;-)

BROEMMM

In het donker een kamer in een resort gevonden. Even op bed ploffen (nou, dit wordt een brakke nacht). Sao kwam op zijn kaart (die ik had gekregen als souvenir) aanwijzen wat we gereden en gezien hadden. Ook wilde hij dat we een stukje schreven in zijn referentieboek. Daarin heb ik geschreven dat hij een erg zorgzame en betrokken gids is die op zijn tijd /crazy/ is met een knipoog!

Bij het dinner kwamen we de twee Israelishe meiden tegen. Maya kon met hun ongestoord in het Hebreeuws de toer en de gidsen even vergelijken in het bijzijn van Bin en Sao. Terwijl ons onophoudelijk een rijstwijntje werd voorgeschoteld.../Mok, Hai, Ba..YO/ (1, 2, 3..proost) en slik! Ditkeer minder zoet, maar dubbel zo sterk.
Weet niet waar die gitaar dit keer vandaan getoverd werd, maar de swingende schouders, tokkelende vingers en romantische melodieen trilden de luchten deze avond weer voor vele uren. Zelfs nog wat Westerse nummers gebluetootht.
Aangezien de bediende zijn bed en klamboe reeds op een tafel had gespreid dachten wij...laten we maar opstaan om naar bed te gaan.
Eenmaal in bed bleken onze gidsen naast ons te slapen...nou ja...slapen. Zij gingen tot in de late uurtjes door met hun gitaar en Vietnamese /popmuziek/. Of beter...Vietnamees verjaardagslied voor Laura! Via hun gsm mocht ik vanuit deze jungle Laura even feliciteren! Echt helemaal top!

En toen...onder het luid gebrul van de muzikanten next door in een diepe slaap gevallen. Daar hielp de rijstwijn wel aan mee.

Geschreven door Loes