Het was nog donker toen...jaja de wekker ging, dus mochten we ons nog een keer omdraaien. Bij licht alles ingepakt en naar ons luxe ontbijt gewandeld. Dikke pannenkoek met slagroom en vruchtjes, wat een luxe, zo'n ontbijt zullen we niet vaak treffen. Met volle maag een wandeling gestart. Halverwege beseften we dat we per ongeluk de lange wandeling waren ingehobbeld en ja...de tijd vliegt hier, dus we moesten een sprint /terug/ nemen. Misschien hadden we achteraf beter door kunnen wandelen, want de wandeling hadden we bijna volbracht...bleek later. Gelukkig waren we op tijd bij de shuttle bus om de aansluiting met de Greyhound naar Kununurra te pakken.

In Katherina nog wat gewinkeld en gegeten.
Bij het station deed ik mijn lenzen uit, nogal geshockt vroeg een aborigional vrouw wat ik eigenlijk deed. Ik vertelde haar dat ik lenzen had, een soort bril in je ogen, nogal creapy eigenlijk als je dat nog nooit eerder gezien hebt. Wel verbazingwekkend trouwens. Ze bleek een lerares te zijn. Ze leert aborigionals Engels praten. In de bus even met haar gepraat maar ik kreeg weinig los over haar verleden in de bush. Het deed haar teveel verdriet om daaraan terug te denken leek het wel. Dus heb haar verder met rust gelaten. Was wel bijzonder met haar in de bus even te kletsen. Verder waren er erg gezellige Duitse backpackers: Nina, Christian and Felix.

Aan het einde van de middag kwamen we aan in Kununurra. Tja...hoe spreek je dat nou uit he, daar hadden wij ook nogal moeite mee. We begrepen dat het de /u/ zoals in /cut/ moet zijn, dus eigenlijk /Kananarra/ Het blijft nog steeds lastig.

In Kununurra hebben we onze tent weer op gezet en zijn we 's avonds ons uitgebreide dinner in gaan kopen. Twee flessen rode wijn en biefstuk, champignons, peen, sugar snaps...en eigen pannen. Mijn telefoon lag op te laden bij de receptie. Plannen gemaakt voor de komende dagen.

Geschreven door Loes