Tuol Sleng museum:
Pol Pot heeft deze school omgeturnd tot zijn Pol Pot's Security Prison S-21. Hoogopgeleidden werden hier gemarteld (nagels uittrekken, tepels knippen, zweepslagen) om zinloze redenen. Deze martelwerktuigen zijn hier nog steeds te zien. Er waren drie gebouwen. Het gebouw met de martelkamers, een met de gevangenissen en een met de registratieruimtes.
Vann Nath (de schrijver van mijn boek) redde zijn leven vanwege zijn tekentalent. De schilderijen aan de muur heeft hij geschilderd. In de film op de 3e verdieping deed hij een ronde langs zijn schilderijen.
Het is echt slikken als je ziet waartoe mensen in staan zijn als angst, macht, overlevingsdrang regeert. 100 Slachtoffers werden hier per dag gedood.

Na zo'n 2 uur geslikt en gefronst te hebben bij het zien van alle foto's van de onschuldige slachtoffers heeft een motorbike me naar de shopping mall gebracht. Back to real life...een ander deel van Phnom Penh. Op zoek naar een nieuwe camera.

Daarna een keer niet het terras aan de Riverside gelukkig gemaakt met mijn bezoek. Dit keer eens naar de Lakeside. Al kijkend over het meer (met in het midden een interupting sandhill waar ze op willen gaan bouwen) vroeg dinner van spagetti en veel ketchup geregeld. Twee jaar geleden was het meer nog niet volgestort met zand vertelde een Australier, zonde eigenlijk.
Later op de avond met Rian (US) super gezellig en lang zitten kletsen...hilarisch genoeg ons afgevraagd hoe ons leven er over 10 jaar uit zou zien.
In deze buurt pakte ik toch graag een TukTuk naar mijn guesthouse. Het is een armer en vervuilder buurtje dan de Riverside.
Morgen het leven daar maar 's echt ervaren.

Geschreven door Loes