Alhoewel...bollen...bloembollen vind je hier niet, maar wel prachtige /bush/bloemen. Maar knollen daarentegen...je hebt eigenwijze, verliefde, koninginnen, egoistische, noem maar op! Op ieder potje past een dekseltje.

Waar heb ik het over? Ja, over de Wildflower garden met al de bloemen die deze lente hier uitkomen en de paarden die op de range ons wisselend verwelkomden!

Jose en ik hebben vanochtend eerst de charmante Pelicanen vast gelegd op ons netvlies en gelukkig ook op onze camera's. En het was dit keer vice versa...het roze shirtje van Jose viel ook in de smaak bij de Pelicaan. Het is de kleur waar ze voor vallen als ze willen paren. Jose mocht naar voren komen om een visje te voeren. Haar gezicht vloekte vervolgens van het blozen met dat shirtje, gelukkig had de Pelicaan stijl en hield pas op de plaats. Warrempel, Jose maakte toch invloed!

Daarna zijn we naar de fietsenverhuur gegaan om wat spiertjes wakker te schudden in onze lijven. Na 2 km op en neer fietsen hebben we de wildflowers gevonden. Na 1.8 km door het park gewandeld te hebben en heel veel close-up foto's gemaakt te hebben zijn we met echte Engelse thee en scones gaan genieten van onze lunch. Jaja, de bloemetjes en de bijtjes hebben we wederom weer even doorgenomen, en dat met iemand die al vroeg in de ochtend sjans had van een mannelijke Pelicaan.

Van de bollen naar mijn eigenwijze knol en de verliefde Jose op haar knol....

Allereerst mijn ontmoeting met de giftige Red Spotted Spider in mijn schoen. Wie de schoen past trekt hem aan natuurlijk. Maar wederom een oerkreet van Jose, een web in de schoen! AAAHHH! Ik smeet hem, vlak langs het gezicht van Jose (wederom een oerkreet) de hoek in van de schrik. Dit keer een terechte kreet. Er zat een Red Spotted Spider in, een giftig klein beessie. Als ik die schoen had aangetrokken had ik waarschijnlijk een beet gehad in mijn grote teen en had ik dit nu niet meer kunnen typen. Jose, je hebt mijn leven gered...jaja, she's my hero! Na mijn moedige poging de spin en het nest jonge te verwijderen met een of andere stinkende sok die ik daar vond heb ik het lef gehad de schoen wederom aan te trekken. Op het paard Force gesprongen en me vanaf het begin tot het eind niet zo comfortabel te voelen als Jose. Die na haar ontmoeting met haar Pelicaan nogal in de wolken was die dag. Haar Little George voelde haar feilloos aan. En dan de mijne, ik had niet echt het idee dat hij merkte dat er iemand op zijn rug zat. Op zich best aantrekkelijk zo'n sterke vent, maar was blij dat ik de vele /canters/ (gallop) overleefd had, op een of andere manier wilde dit nieuwe, jonge beessie iets bewijzen....pfff! Alhoewel, het gaf me ook wel een kick!

Van het ene zadel naar het andere zadel, tja...dat gaan we voelen morgen. Met de fiets gauw naar de zonsondergang. Helaas konden we niet de mooiste plek bereiken voor dat de /sun/ zich zou /setten/, maar het alternatief was ook zeker een kiekje waard.

's Avonds lekker gekookt en moe maar voldaan de slaapzakken weer ingekropen.

Geschreven door Loes