Dinsdag 7 november verlieten we mistig Alcobaca om verder te trekken richting Algarve, in de hoop op beter weer. Omdat dit toch wel een fikse rit was besloten we een tussenovernachting te maken, na 225 km met weer grote stukken rammelwegen en lastige stadspassages, in Portel waar bij de brandweerkazerne een paar gratis camperplekken zijn en ook een sanistation. Op het terrein van de brandweer zijn zitjes en een BBQ waarvan men gebruik mag maken, daar zagen wij, gezien het nog steeds druilerige weer, maar vanaf. We waagden ons met dikke jas toch aan een kleine verkenning maar de ragfijne mieserregen maakte dat de camera nauwelijks in actie kwam. Later in de middag nog even naar de Intermarché voor de verse eetspullen.
Terug bij de camper: Isolatiedeken op de cabine en alle rollo's dicht om het weer buiten te sluiten. De lange avond werd gedood met wat internetten, spelletjes en filmpjes kijken. Het avondmaal: Een superdun maar erg lekker coteletje en tuinboontjes en een flinke tros druiven als dessert.
Ook nog even het volgende doel van de reis uitdokteren, dit werd Castro Verde.

Woensdag 8 november werd direct na het corvee vertrokken. We reden over een tolvrije IC-weg die erg goed was. Dit deed ons besluiten dan maar door te stomen naar Faro aan de Algarve. Erg aardig: EWr reed een trucker voor ons met zo'n prettige rijstijl dat we er achter bleven hangen. We kregen korte seintjes met de remlichten als er slechte stukken weg kwamen, wel zo prettig. Vlakbij Faro sloeg hij af, we bedankten met een dikke duim en kregen een "begrepen" seintje met de remlichten.
Vrienden hadden ons een mooie camperplaats in Faro opgegeven maar onder het rijden konden we deze niet vinden op de navi. Dan maar 'n CP in Faro ingegeven waar we probleemloos heengeleid werden. Geen droomplaats, nogal aan de buitenkant van de stad maar wel vlakbij een leuk park. En, belangrijk, GOED WEER!!!
Erg merkwaardig was een direct bij de CP gelegen moerasachtig gebied waar her en der bootjes op het droge lagen. We vroegen ons af of dit gebied toch regelmatig onderwater staat. Faro is omgeven door talloze lagunes en het krioelt er van de kleinere speedbootjes. We liepen langs een haven en zochten ons gek waar al die bootjes deze haven konden verlaten. Na enig zoeken ontdekten we een smalle en lage doorgang onder een spoorbaan, vandaar dat er geen schepen met masten te vinden waren. We waren opzoek naar het strand maar vonden geen richtingbordjes. Ook met googlemaps kwamen we er niet echt uit. We liepen wel langs een lange kademuur waar overal kraampjes stonden die boottochten aanboden maar hun prijsnivo sprak ons niet zo aan. Het begon bij zo'n 30 euro per persoon......!
We vonden, al zwervend, toch een aardig stukje oude stad met ook wat door ons geliefde steegjes. Dat je dan een paar keer vastloopt neem je maar voor lief.
Wat ook hier supergaaf uitziet maar door knieën, heupen en voeten niet gewaardeerd wordt zijn de historische keien en keitjes straten.
In de late namiddag keerden we terug bij de camper en toen maar weer "Voetjes omhoog" Zes-en-een-halve kilometer hobbelparcour.
Op het moment van schrijven waren we er nog niet uit of er een tweede dag Faro zou komen of dat we een stukje zouden verkassen. Wel werd, na gedegen overleg, besloten dat we in ministapjes onze reis langs de Algarve in de richting van Vila Real de San Antonio aan de spaanse grens zouden voorzetten.
Hoe dat verder verloopt? DEEL 15!

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby