Zondag 7 maart. We werden niet gewekt door de morgenzon, integendeel, de lucht was loodgrijs. We verlieten na de plichtplegingen CP De Compagnonshoeve en daarmee ook Appelscha. De navi staat nog steeds op “Snelwegen vermijden” en in dit waterrijke gebied hebben we ook “Veerponten vermijden” ingegeven. Dit betekent dat er redelijk veel over nogal smalle wegen gereden werd maar daardoor zie je ook prachtige dorpjes en gehuchten. Jammer dat we geen dashcam hebben, anders zou u ook dit moois kunnen zien.
Eenmaal op de provinciale weg aangekomen werd het rijden comfortabeler.
We bereikten de dagbestemming Drachten, waar het de laatste 2 km wat zoekwerk was maar we uiteindelijk onze plek, een CP op het einde van een pier in een doolhof van jachthavens bereikte. Hier deden we een nieuwe ontdekking: Betaling ging door het inlezen van een QR-code en die voerde naar een online-formulier en betaling per iDeal. Weer wat nieuws geleerd!
Al rap een stevige babbel met medecamperaars die in min of meer vergelijkbare situatie zaten en ook hun camper als woonhuis gebruikte.
De lucht in Drachten was nog steeds loodgrijs maar gelukkig bleef de regen uit. Wel was het snijdend koud maar daar konden we ons op kleden. Het wandelen werd een zoeken naar wegen, weggetjes en paden tussen het vele water. Maar dat was “Dikke bult, Eigen schuld” want we kozen deze trip toch voor het thema “Nederland Waterland”?!
Weer in de camper ging de kachel in de hoogste stand om de vinnige kou uit ons lijf te jagen. In de loop van de dag hadden we contact met Sietske, een mevrouw die in Drachten woont maar die we in Spanje hebben leren kennen. Zij nodigde ons uit. Haar man en onze vriend Gerben is in 2020 -vrij onverwacht- overleden. Aan deze uitnodiging gaven we maandag 8 maart graag gehoor. Hoewel de camper bijna bij haar op de stoep stond werd het toch een fikse wandeling. Fred tikte bij GoogleMaps i.p.v. huisnummer 51 per abuis 52 in. Bijna bij nr 52 aangekomen belde Sietske en toen bleek dat de nummering van de lange straat eigenaardig was. Tegenover nr 52 lag nr 197! Rechtsomkeerd!
We hebben in haar knusse huis ruim 2 uur gedeelde herinneringen opgehaald. Ons bezoek deed Sietske en ook ons duidelijk erg goed.
De weerberichten bleven herhalen dat er in de loop van de week een stevige depressie met stormachtig weer aankwam en dat deed ons besluiten niet richting kust te gaan maar het binnenland op te zoeken. Adieu Fryslân!
We reden weer door Drenthe, een mooie rit, vrijwel geheel langs de Drentse Hoofdvaart. Mooie boerderijen, mooie huizen.... Fred & Els genoten!
Sorry mooi Drenthe maar onze volgende CP lag in Overijssel. We posteerden de camper bij CP IJsseldelta Marina in Hanzestad(je) Hattem nabij Zwolle. Mooi plekje en....plaats genoeg.
Het was nog vrij vroeg dus we waren spoedig op verkenning in het stadje. Dit werd weer genieten. De typische uitstraling van een Hanzestad was volop aanwezig. Jammer dat het qua sfeer ook hier een beetje doods was maar dat lag aan corona. De plaats heeft wel een plekje in ons geheugen.
Dinsdag 9 maart. Na een erg lange, ontspannen nachtrust ging rond negen uur de eerste beker koffie erin. We hoorden lawaai op de kade: vier militaire trucks begonnen met het uitladen van forse rubberboten. Het circa 20-koppig peloton nam ruim de tijd om het "Aanvalsplan" door te nemen. Na gedegen overleg werden uiteindelijk de rubberboten in het water getakeld. Het vervolg van deze operatie hebben we maar niet afgewacht want we wilden weer een stuk gaan verplaatsen. Het uitgezochte doel was een CP in Haaksbergen in het Hart van Twente. Zware bewolking en af en toe regenbuien wezen steeds meer in de richting van de aangekondigde stevige weeromslag, vandaar ook ons besluit verder het binnenland in te gaan. Hoofdrichting België en dus de camping en stacaravan zat nog steeds degelijk op slot.
Het ging ietskes langzamer maar de keuze voor secundaire wegen was weer goed.
Wij kunnen ook echt genieten van landschappen met daarin gedrapeerd mooie boerderijen en andere bouwsels.
We bereikten de camping Scholtenhagen, net buiten de stad Haaksbergen. Mooi gelegen en we hadden niet te klagen over drukte in dit uitgebreide recreatiegebied want we stonden er helemaal alleen. Met stroom & WiFi, dus helemaal content.
We waren maar nèt aan de wandel toen we een begrafenisstoet zagen. Bijzonder was dat de kist vervoerd werd op een boerenkar, getrokken door twee paarden.
Uit peïteit maakten we geen foto's. De omgeving van de standplaats was een groot park met paadjes en laantjes. Er lagen ook sportcomplexen en een golfbaan. Een mooi hoekje was rondom de dubbele watermolen. Helaas niet in bedrijf maar interessant om te zien.
Na 3 uur wandelen ging het camperwaarts. We maakten een kleine vergissing om een man, bezig met twee Siberische Husky's aan te spreken. Deze vertelde zó enthousiast over zijn trouwe viervoeters dat we na een kwartier de zwakke blaas van Els als smoes gebruikten om zijn woordenvloed in te dammen.
Gelukkig had Els haar paraplu meegenomen want daardoor bleef het droog.
De wandeling evaluerend waren we er nog niet uit of we de volgende dag de buurt en de stad nader wilden verkennen of.......
Maar: "Dat zien we morgen dan wel weer!"

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby