Dinsdag 23 februari. Gorinchem hadden we degelijk verkend, jammer dat Slot Loevenstein niet open was. Het werd dus weer tijd om te verkassen. Een degelijke sani-service en toen op weg naar de volgene stek, Wageningen, nog steeds passend in het thema “Nederland Waterland.”
Dit zou met deze camper ook de eerste camperplaats zijn zonder stroom of andere service. Wat een leuk plaatsje alweer! Prachtig uitzicht op de uiterwaarden van de Rijn.
Direct bij aankomst hadden we al uitgebreide reisverhaal-uitwisseling met mede-camperaars. Eén van hen was WEL sterk genoeg om de 2e gasfles open te draaien, dit was Fred niet gelukt. Wel prettig want we waren nu voor de koelkast en de verwarming afhankelijk van gas.
Het duurde alweer niet lang of we pakten de kuierlatten. Het typische landschap van de uiterwaarden was boeiend. We zagen zelfs ooievaars naast velerlei watervogels.
We leerden het al, lang geleden, op de lagere school dat in de uiterwaarden steenfabrieken lagen. En jawel, we kwamen er een tegen.
Na een grote ronde door dit gebied gingen we de stad in. Opvallend veel opgeschoten jeugd, kennelijk studenten van de hier gelegen beroemde Nederlandse Agrarische Universiteit. De gezellige binnenstad met mooie winkelstraten, helaas grotendeels gesloten vanwege corona was het toch wel aangenaam vertoeven.
Uiteraard gingen we opzoek naar Hotel De Wereld waar op 5 mei 1945 het einde van de Tweede Wereldoorlog werd getekend. Echt een historische plaats die ons emotioneerde.
Na drie uren wandel/slenter-mix vonden we onze camper weer terug. Buitenmens Els zat weldra lekker buiten in het lentezonnetje.
De camperplaats had één nadeel(tje): Er passeerden voortdurend zware vrachtwagens vanwege de nabijgelegen betonfabriek. Maar: Gratis plek, niet zeuren!
Woensdag 24 februari. De ijverige truckers waren al vroeg in de weer. De eerste denderde al vóór zes uur voorbij, d.w.z. Op krap 2 meter van de camper. Dan is het ook wel gedaan met slapen. Maar we hadden een voortreffelijke nachtrust.
Ook Wageningen wist ons te verleiden om 2 nachten te blijven. De eerste wandeling bracht ons weer op de Markt waar tot onze verrassing ook nog markt was. Tassen werden volgeladen met vis, groente, fruit en brood. Gelukkig was de canmper niet ver want het was een hele sjouw. Hoewel niet erg gebruikelijk ontbeten we met lekkere maatjesharing en knapperig boerenbrood. Genieten!
Wageningen ligt aan de Veluwezoom, een langgerekte stuwwal, opgestuwd tijdens de ijstijd. We gingen stevig bergop via een lange trap door het bos om zo op de wal te geraken waar we een wijds uitzicht over de uiterwaarden hadden. Daar boven was het een aaneenrijging van mooie villa's en statige landhuizen. Om weer op rivierniveau te komen gingen we via een echte holleweg, die deed niet onder voor de Limburgse hollewegen.
Het lenteachtige weer maakte het tot "Rokjes-dag", veel fraaie jongedames in korte rokjes, spekkie naar Fred's bekkie! (De oude snoeperd.....)
Moe maar erg voldaan arriveerden we bij de camper waar we ons verblijf in Wageningen uitluidden. En.......... Weer vroeg te bed want de truckers zouden zich beslist weer melden!
Donderdag 25 februari. De dagbestemming was Millingen a/d Rijn, in het gebied waar de Rijn ons land binnenkomt. De beoogd CP lag echter erg afgelegen en stond erg vol.
Mevrouw van de CP had nog wel één plaatsje maar de campers stonden zo dicht op elkaar dat je de hagelslagkorrels op buurmans boterham kon tellen. Dat zagen we niet zo zitten dus een andere plek opzoeken. We vonden een warm aanbevolen CP bij het minidorp Beugen, net over de Limburg-Brabantse grens in regio Gennep. De navi deed goed haar best want zonder haar was het erg moeilijk te vinden.
Camper neerzetten, aan de stroom hangen en al spoedig hadden we een lang gesprek met de eigenaar over de vele hordes die hij heeft moeten nemen om een gemeentelijke vergunning te krijgen. Hij heeft alleen al 32.000,= euro aan leges moeten betalen. Waarin een klein land groot kan zijn!
Er werd gewandeld. (u verwachtte niet anders, toch?) Een leuke omgeving met een een waterrijk natuurgebied met daartussen boerenbedrijven. Er schijnt in het verleden ook turf gestoken te zijn. De dorpskern (niet te snel lopen, anders mis je hem) had leuke huisjes gedrappeerd rond de kerk. Maar voor de inmiddels erg verwende Fred niet echt de moeite waard om op beeld vast te leggen.
In de namiddag ging Fred nog aan de wandel want hij wilde weten wat het Maasheggen Natuurpark te vertellen had. Eerlijk gezegd niet echt boeiend: Lange inelkaar gevlochten meidoornhagen. Misschien wel erg mooi in april/mei als de meidoorn in bloei staat. Een poging om over een oude spoordijk te wandelen werd niets, te sterk dichtgegroeid.
Nog even flink doorgestapt naar de oude brug over de Maas, de toegangs-poort tvan Brabant tot Limburg. Hij was nèt op tijd terug want het begon te regenen.
Els had inmiddels het avondmaal voorbereid: Gebakken tomaten met ei. Lekkerrrrr.
Leuke plaats, leuke dag. Doen we nog eens over als we fietsen bij ons hebben.
Vrijdagmorgen 26 februari. Netjes onze centjes afgeleverd, de saniservice gedaan en toen weer naar Kessel a/d Maas omdat deze zo goed bevallen was èn we nieuwsgierig waren of de Maas zich weer netjes gedroeg. We kozen deze keer om snelwegen te vermijden, een goede keuze want de route ging voornamelijk via de mooie MiddenPeelweg.
We hadden geluk want er was nog net 'n plaatsje vrij op camperplaats Kessel.
Deze keer was het prettiger wandelen langs de Maas omdat de wandelpaden weer watervrij waren en zelfs opvallend schoon. We wandelden door tot bij het veerpont.
Onderweg hadden we een fijn gesprek met een Syrische dame die 8 jaar geleden haar land ontvlucht was. Zij sprak heel behoorlijk Nederlands en het werd een boeiend gesprek.
Voor ons was ze het voorbeeld van een goed-geïntergreerde vluchtelinge. Zij had diverse functies bij overheidsinstellingen en haar jongvolwassen kinderen hadden alle drie een goede opleiding afgerond. Trots vertelde dat ze sinds kort Nederlands paspoorten hadden.
We vonden dat we bewandelbaar Kessel nu wel gezien hadden en besloten verder te trekken. Omdat België en dus de camping nog steeds taboe waren besloten we in noordelijke richting te gaan.
Zaterdagmorgen 27 februari reden we alweer via de MiddenPeelweg naar een camperplaats waarvan de beschrijving op de Park4Night-app ons nieuwsgierig maakte. Deze ligt bij het piepkleine dorpje Balgoij a/d Maas bij Wychen onder de rook van Nijmegen.
Een camperplaats nog in opbouw maar omgeven door een geweldige tuin, een soort mini-museum met een prachtverzameling oude gebruiksvoorwerpen en landbouwmachines.
Overal hangen bordjes met spreuken.
Een heuse ouderwetse hooimijt is stijlvol omgebouwd tot een intieme B&B. Neem daarbij een gezellige gastvrouw en -heer: Kortom: Voor de liefhebber een prachtplekje en een reis terug in de tijd.
Het dorpje en de ligging aan de Maas gaf goede inspiratie voor de dagelijkse wandeling.
De stek beviel ons zo goed dat we er 2 dagen verbleven.
Maandag 1 maart. "Goeiedag leuke mensen, goeiedag Balgoij, we gaan er weer vandoor."
De bestemmin voor deze maandag was Hanzestad Doesburg aan de IJssel. We hebben inmiddels geleerd dat Hanzesteden altijd een mooie, historische kern hebben en daar hebben we immers wat mee. De CP is eenvoudig, een strook bij een mixparking nabij een jachthaven maar er zijn (munt)stroomaansluitingen èn het staan is in de wintermaanden gratis.
Doesburg stelde niet teleur! De stad (Het stadje?) heeft een bijna doolhofachtige structuur waardoor het zwerven extra leuk werd. Leuke intieme steegjes en mooie, goed behouden en/of knap gerestaureerde panden en pandjes. Weer even terug in de tijd! Jammer dat vandaag de dag bijna overal geparkeerde auto's het beeld ontsieren.
Ook hier viel de vriendelijkheid van de mensen op: Iedereen die je tegenkomt begroet je.
In de namiddag werd er geproviandeerd en was het al bijna zeker dat we ook hier nog een dag zouden blijven.

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby