Woensdag 10 november. Voor vandaag hadden we een CP uitgezocht die op campercontact.com geroemd werd om de landelijke omgeving. Dat sprak ons wel aan.
Een rit van 220 km door een landschap dat een fraaie mengeling was van Oostenrijks, Tsjechisch en Sloveens bergrijden, inclusief panorama's, almen en mooie bossen maar ook af en toe fraaie uitzichten op de Golf van Biscaya ontbraken niet. Bilbao werd met een wirwar van autowegkruisingen omzijld, Santander werd iets ruimer omheen gereden. We maakten een korte sanitaire stop. Helemaal zeker weten we het niet, maar op de Picos de Europa, 2596 m, dachten we sneeuw te zien.
Gelukkig waren er ook grote stukken van de tolvrije autopista de Cantabria, al was het wennen aan de belijning van de rijbanen.
Rond 12 uur bereikten we de beoogde CP Las Hazas bij het kleine stadje Cobreces. Vrij minimalistisch maar service was aanwezig. Alle service moest overigens wel extra betaald worden en was redelijk aan de prijs. Omdat we zelfvoorzienend zijn betaalden we alleen de standplaats: !2,= euro.
We vatten het plan op om de fietsen maar eens aan het werk te zetten. Blij met het moteurke want er zaten pittige klimmetjes bij. Als eerste even naar de kerk die op afstand mooi was maar dichterbij bleek dat de winterschilders wel een aan het werk mochten. Het is wel een mijlpaaltje in de Jacobsroute naar Santiago de Compostella. Na deze bezichtiging probeerden we nog wat boeiends in de omgeving te vinden maar dat viel tegen. Wel zagen we nog een leuk alternatief voor onze stacaravan. Kijk maar bij de foto's.
Olé, de berg af en naar het strand!!! Een klein strandje, gelukkig leek het nog wat vanwege eb-getijde, maar wel omgeven door mooie rotsen. Toch maar even genieten. De omliggende HoReCa was allemaal al gesloten en we zagen maar een paar mensen.
Terug op de CP sleutelde Fred aan een betere opstelling van beide fietsen op het fietsenrek want we hadden één fiets in de bergruimte en die stond nogal in de weg,
Els zat inmiddels al in een topje in de stralende zon. Die zon was al de hele dag stralend present aan de strakblauwe hemel.
We raakten, hoe kan het ook anders, aan de praat met nederlandse camperaars uit Hanzestad Kampen die als beginnende camperaars aan onze lippen hingen om tips van de routiniers te krijgen. Hij maakte talloze kopietjes uit onze documentatie.
We zaten aan het avondmaal, rijke tonijnsalade, toen de CP-cheffin kwam incasseren.
De avond verliep in de vaste routine: Wat aanklooien tot het bedtijd was want zowel de gratis wifi van de CP als onze theteringverbinding was minimaal.
Dus 10 uur: "Oogjes dicht en snaveltjes toe!"

Donderdag 11 november. Wie vroeg naar bed gaat wordt meestal ook vroeg wakker, dus waren we alweer vroeg "On the Road". Er was een vrij korte route ingegeven in de navi, 120 km, overwegend via tolvrije autopista de Cantabria. Om 10u45 vonden we ons plaatsje op een vrij grote gratis mixparking-met-permissie in Gijon.
Niet optimaal qua staan maar in een uitdagende, mooie omgeving. Els toverde van een rest stokbrood lekkere wentelteefjes (Wie kent ze nog....?), die gaven voldoende energie om aan een actieve middag te beginnen. En actief werd het!
Door een mooi park kwamen we op de fraaie wandelboulevard. Die besloten we te gaan volgen, daar waar het mogelijk was ook stukken over het strand. Ook hier waren waveboarders aan het stoeien met de lang-uitdijende golven. Mooi om te zien maar moeilijk in beeld te vatten. Wat een genot, deze wandelboulevard. Regelmatig waren er uitzichtplateaus waar natuurlijk even rondgekeken werd. Er stond ook een beeld van een dame die naar zee uitkeek, in de hoop dat haar zeeman weer veilig terug mocht keren. Een stuk verderop kwamen we in de bebouwing. Aanvankelijk alléén maar vrij moderne toeristentorens en HoReCa-gelegenheden, gaandeweg werd de bebouwing ouder en authentieker. We bleven maar doorkuieren want er lonkte een vuurtoren, wat hoger op de helling. Hier was een groot, langgerekt bastillion, verdedigingswerk uit vroeger tijden. Op de top van het schiereiland staat een abstract sculptuur; "Cerrode Santa Catalina & Elogio Del Horizonte", vertaald ‘Ode aan de horizon" van Eduardo Chillada.
Dit werd het keerpunt van onze wandelexpeditie. We schoten, sterk ingezoomd, nog plaatjes van de haven met bijbehorende vervuilende industrie. De terugweg liepen we nog door een stukje van de oude stadskern maar waren al rap weer terug op de boulevard. Omdat we nog moesten provianderen liep Els via het strand en bleef Fred bovenlangs uitkijken naar een supermercado. Vergeefs..... Toen Els ook weer op hoger niveau was leerde googlemaps ons waar een supermarkt was. Gelukkig niet te ver weg want we hadden er inmiddels ruim 10 km opzitten. Gezochte etenswaar werd hier gevonden dus we konden, bepakt en bezakt, terug naar de camper.
We mochten deze dag 11,5 km in ons wandelboekje bijschrijven. Mede door de stukken over het strand was het erg mooi maar ook knap pittig. De rest van de namiddagwaren we uitgeteld. En toen......... Wie stonden aan de deur? Peter en Diny uit nederlands Kampen die we de dag tevoren hadden leren kennen!
Natuurlijk weer even bijbabbelen en gegevens uitgewisseld zoadat ook zij ons via PinDat kunnen volgen. Welkom in de club!
Ook hadden we nog een leuke babbel met onze camperburen uit het duitse Frankenland, regio Würzburg. Zij hadden een fietstocht gemaakt en vertelden ons dat deze niet erg boeiend was. Ons aanvankelijk fietsplan voor de volgende dag werd herzien, we gaan weer een stuk verder, richting westen.
Omdat we in Spanje zijn maakte Els als avondmaal aardappels, snijbonen, gehaktballen en sjuu.........

Vervolg komt er weer aan! Tot dan!

Geschreven door Els.en.Fred.reizen.als.hobby