Gisteren hebben we op de KOA in Twin Falls nog lekker geluierd en van t mooie weer genoten. Er was ook een restaurant op de camping en die bezorgden ook het eten bij je campingplaats. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt en heerlijk gegeten!

De volgende ochtend vroeg uit de veren en op weg. We hebben een lange rit voor de boeg van 292 mijl (470 km). We hoorde dat er een waterval in de buurt is, dus daar wilden we even langsrijden. Het was toch min of meer op de route.
We komen aan bij de Shoshone Falls.

Altijd als je er niet veel van verwacht, 'ff watervalletje kijken', lijkt het toch weer anders te lopen. We komen in een prachtig park, mooi aangelegde tuin, veel beestjes marmotten, salamanders en grote vlinders echt overal waar je kijkt. De watervallen zijn ook echt vet! Ze komen uit in de snake river canyon, waar in 1974 de beroemde daredevil Evel Knievel de canyon over gesprongen is!
Het is wel een beetje een 'daredevil plekje' hier. Van de hoge brug wordt gebungeejumped en vlak boven de watervallen zweeft iemand met zijn parachute met motortje heen en weer, rakelings langs de hoge rotswanden.

Er schijnt ook een strand, zwemmeer en vele wandelroutes te zijn. Ik zou hier de hele dag wel kunnen (nee: willen!) blijven. Maar helaas past dat niet bij de plannen van de rest van de dag😞.

Dus een uurtje later gaan we dan toch maar rijden. Muziekje aan, volume open en gaaaaan! De tomtom zegt 4,5 uur, maar dat wordt altijd minimaal 25% meer is de ervaring. Door de vele werkzaamheden aan de weg en te veel zijwind moeten we vaak wat langzamer rijden. Ik rij het eerste stuk van 3 uur.

Vlak voordat we Nevada binnen rijden krijg ik de schrik van m'n leven. We rijden met 80 km/u op een bocht af wanneer er ineens een vrachtwagen heftig slingerend en geschaard onze kant op schuift. Een uitwijkmogelijkheid was er niet want we reden tussen twee rotsen in. Gelukkig kreeg hij een aantal meter voor de camper de controle weer terug en reed rakelings langs ons.

Met een flinke shot adrenaline en tintelende handen konden we de rit vervolgen. Pffff......😥
Aan de remsporen op de weg na de bocht is te zien dat de chauffeur hier al een flink stuurfoutje heeft gemaakt, waarschijnlijk de oorzaak van ons schrikmomentje.

We gaan, met het binnenrijden van Nevada, ook weer een uurtje terug in de tijd (nu weer 9 uur verschil met NL). Ondanks dat we dat hele tijdzone wisselen maar irritant vinden, is het toch niet leuk om te beseffen dat dit de laatste keer is dat we van tijdzone wisselen tijdens de reis😓.
Over precies een maandje zijn we weer thuis, maaarrrr....
We zitten goed in ons velletje en de genietertjes staan volop aan. Dus met naar huis gaan zijn we voorlopig echt nog niet bezig!😊

Tussen de middag ff lekker verse broodjes gehaald en na het eten geef ik het stuur weer over aan Neil.
We zien onderweg nog een aantal kleine tornado's van zand🌪. Die hebben we al een paar keer gezien tijdens onze reis. De Amerikanen noemen het een 'dirt-devil'. Voor hun ongemakkelijk en irritant (alles zit onder het stof), voor ons stoer en bijzonder om te zien!😎

Het is vandaag een lange, stoffige en saaie route met weinig instructies van de tomtom; 'over 289 km rechtsaf' >> okidoki, tot over 2,5 uur🙃.

Om 14.30 uur komen we aan op de camping, Winnemucca RV resort. We hadden de camping uitgezocht vanwege het zwembad. Verder is er eigenlijk niets, behalve veel grind, veel wind en een temperatuur van 38 graden pffff....
We blijven hier alleen om te overnachten. Morgen weer een lange rit naar Sierra Nevada🏜🌅🌞

Geschreven door Wendyneil