Ik heb de hele weg gereden van Ivins naar Bryce, ongeveer 3 uurtjes. Vanaf de vorige camping weer een andere tijdzone, nu 8 uur verschil met NL. T begint te wennen steeds dat tijdscerschil, we hoeven tenslotte toch nergens op tijd te zijn.

We staan in het park op sunset campground. We staan midden in een pijnbomenbos. Je merkt wel dat we flink hoger zitten hier (2750 meter); het is een heel stuk frisser!
Bryce is geen echte Canyon, maar een kalkplateau, waar erosie heeft gezorgd voor aardpiramiden (hoodoos) en rotspilaren in de kleuren rood, oranje, wit en roze. Dennenbomen zorgen voor een felgroen contrast.

Het koelt S-avonds al snel af en Neil gooit nog snel wat op de bbq wat we binnen gezellig opeten. We hebben sinds we hier staan al een blauw vogel vriendje bij onze camper. Mooi beestje!

Lana lijkt in een nieuwe 'waarom-fase' te komen. Bij alles wat we ondernemen (en wat we niet ondernemen) krijgen we tientallen vragen op ons afgevuurd. Waarom staat daar een prullenbak? Waarom regent het? Waarom moet ik eten? Waarom geen schoenen op de bank? Etc.

Het vriest snachts en we hebben voor het eerst de kachel aan snachts. Kindjes goed aangekleed en we slapen heerlijk. 'S-ochtends pakken we de bus naar een aantal uitkijkpunten in het park. Het is bijzonder mooi om te zien, je kunt erg ver kijken!

We zitten nog steeds zonder internet... eigenlijk is het stiekem best wel afkicken .Maar er is zoveel moois te zien dat het toch een goede deal is😉.
Ik kan deze blog offline bijwerken en zet het online wanneer we weer internet hebben.
We besluiten maar verder te gaan rijden omdat het best fris is op de camping en bij de uitkijkpunten. We zien wel waar de weg ons brengt.....

Geschreven door Wendyneil