Zoals in het vorige verslag aangegeven zijn we vandaag naar Antelope Canyon geweest. Toen ik telefonisch reserveerde hadden ze alleen nog plaats op de allereerste rit. 6.40 uur aanwezig daar😴, dat betekend dat we om 4.30 uur de wekker moesten zetten. Het duurt wel even voordat iedereen is aangekleed, gegeten heeft en de camper weer rijklaar is. Gelukkig wisten we inmiddels dat we een andere tijdzone ingegaan waren!

Keurig op tijd stonden wij daar.....helemaal alleen! Het ging ineens dagen dat die man aan de telefoon zei 'mountain-arizona time'. Waarbij ik nog dacht: dat weten we inmiddels wel. Maar nu blijkt dat Arizona weer niet mee doet met zomer en winter tijd😩 en er dus ook een uur verschil tussen Utah en Arizona zit. Dat is toch helemaal niet handig?!? We waren er dus een uur te vroeg! Vooral Neil vond heel vroeg opstaan voor niks minder grappig. Omdat de camping over deze twee staten ligt is het bij de receptie ook een uur vroeger of later (ik volg t niet meer inmiddels🤔) dan bij onze camperplaats.

Maargoed... nu hadden we wel tijd om nog even langs horseshoe bend te gaan. Hier loopt de rivier de Colorado in een hoefijzer vorm.
Na dit bliksembezoek waren we voor de tweede keer op tijd om mee te gaan met de tour voor de antelope Canyon.

We bezoeken de upper Canyon omdat dat minder klimmen en klauteren is. Het is een smalle kloof van 40 meter hoog die helemaal uitgesleten is door wind, modder en water. De Antelope canyons liggen in een navajoreservaat en kunnen daarom niet zelfstandig bezocht worden. Met jeeps ga je een stukje door een woestijn gebied en dan ben je er ineens. Ik mocht met Lana en Tim binnen in de jeep en de rest zat op de buitenbankjes achterop. Als je aankomt lijkt t niet veel. Maar zodra je binnenstapt in de kloof weet je waarom het zo bekend is! We hebben mooie foto's gemaakt. Lana en Tim hadden nog wat last van het vroege opstaan en tim heeft eens getest hoe dat klinkt als je heel hard gilt in de Canyon, maar dat is uiteindelijk allemaal goedgekomen.

Morgen vertrekken we naar Zion national park.

Geschreven door Wendyneil