Goedemorgen, om 4.30 uur opstaan. Ik heb het gevoel dat ik nauwelijks heb geslapen. Dat heb ik ook niet, want ik heb het nog 1.30 uur zien worden. Toch wat onrustig , heb ik alles wel ingepakt? Heb ik niet te veel of te weinig mee...
Maar goed, we staan op, maken ons klaar voor de reis.
Jochum en Valerie moeten er ook vroeg uit. Ze gaan ons wegbrengen.
Twee nog niet uitgeslapen koppies verschijnen even later beneden.
We rijden door t donker, de wereld nog in rust, vlot naar Schiphol.
Na de afscheidskussen en knuffels gaan de jongelui weer huiswaarts en wij droppen onze koffer en gaan door de douane. Het is hartstikke rustig op Schiphol, dat gehuld is in kerstsfeer.
We wandelen naar de gate, met een stop hier en daar voor shop of een bakkie koffie.
Wachten om te boarden.
Ik heb enorme behoefte aan zon.
Dat is ook het doel van deze reis, even het zonnetje voelen. Even geen regen, wind en kou.
En hopen dat we veel mogen zien van het koraalrif. Snorkelen in de Rode Zee doen we zo graag!
Zon, koraalriffen zien en relaxen.
Dat moet lukken.
Maar eerst een lange dag reizen voor de boeg. We maken het maar zo aangenaam mogelijk, we hebben alvast 2 stoelen bij de nooduitgang geboekt, lekker veel beenruimte.
Netflix serie gedownload, luisterboek gedownload, moet wel helpen de komende 6 uur vliegen door te komen. Het boarden gaat heel vlot en we kunnen zelfs iets eerder vertrekken dan gepland, de gezagvoerder beloofd ons naar de zon te brengen in 4, 41 uur. De gezagvoerder verteld dat dit vrij uitzonderlijk is,het heeft te maken met de gunstige, maar harde wind.
De vlucht verloopt prima , we landen in Port Ghalib. Tui heeft alles goed geregeld, we kunnen bij hen een visa kopen, douane door, stempeltje hier, stempeltje daar en daar spotten we onze koffer al.
We lopen naar de juiste bus en worden netjes naar ons resort gebracht.
Terwijl Kees op de koffer wacht, loop ik vast naar de receptie om in te checken.
Gaat u maar zitten hoor, ik kom naar u toe, zegt Mustafa met een vriendelijke glimlach.
We nemen plaats in de lobby, krijgen een drankje geserveerd en Mustafa heeft ondertussen alles geregeld. Hij moet nog een beetje wennen aan de Engelse taal, hij werkt hier pas een paar maanden, maar hij is goed verstaanbaar hoor. We krijgen uitleg over het resort en worden dan weer door een andere vriendelijke Egyptenaar naar onze kamer gebracht. Even wennen
..want je mag niets zelf doen...als je maar ergens naar kijkt, wordt t al voor je geregeld.
Op de kamer aangekomen staat er een flesje wijn klaar met lekkernijen. Wat leuk! Dit is een perfect begin van onze vakantieweek.
We settelen ons in de zeer ruime hotelkamer , op de begane grond met uitzicht op het zwembad.
Omdat het hier een uur later is, en al vroeg donker, besluiten we te gaan wandelen, even de boel verkennen. Het resort is klein, maar ontzettend sfeervol. Een gezellig plein met zitjes, een podium waar vermaak in de avond plaats vindt. Een kinderspeel gedeelte, een waterpark met ontelbare glijbanen in alle soorten. Gezellige winkelstraatjes, zwembaden en terrasjes.
We wandelen richting strand, de zon is inmiddels bijna onder en de wind is nog hevig. Het strand toont wat somber. Als morgen t zonnetje weer schijnt, is het vast drukker. Nu is er niemand. We wandelen terug en komen dan tot de conclusie dat we op deze manier niet bij ons resort komen.
De bewaker die er staat heeft wel een oplossing, hij wijst ons op een gat in de omheining, helpt ons erdoor en we staan weer op t resort.
Topper! We relaxen nog even op onze hotelkamer en gaan dan eten.
We eten buiten, op het terras, met zicht op t nu prachtig, verlichte zwembad.
Het eten smaakt goed. Er is veel variatie en alles wordt zorgvuldig opgediend. We genieten van de maaltijd en laten ons verzorgen met een hapje en drankje.
Met volle buiken terug naar de kamer en uitbuiken op bed.
Voor vandaag is het genoeg geweest. We kruipen er vroeg in.
Welterusten en tot morgen!

Geschreven door Mirjams.avonturen