Vandaag is omi jarig! We beginnen de dag met een feestje. We hebben de camper versierd want je wordt maar een keer 75 jaar!
We eten taart en zingen omi toe.
Vandaag staat een rondje Los Angeles op het programma. Het is nog een uurtje rijden.
Het is bijzonder rustig op de weg naar LA. Waar normaal altijd...dag en nacht files staan is er nu nauwelijks verkeer.
We kunnen dus lekker doorrijden.
De eerste stop is bij de Hollywood boulevard, walk of fame, waar er van bijna iedere Amerikaanse bekendheid wel een ster te vinden is.
We kunnen makkelijk parkeren, het terrein is leeg.
De parkeerwacht komt naar ons toe en zegt dat parkeren voor zo'n grote camper normaal is, maar nu mag het voor 50.00.
Ik kijk hem verbijsterd aan....ik mag hopen dat ik t niet goed verstaan heb toch?
Ik zeg...ik geef je $25.00. Er is niemand, kun je wat verdienen toch....
Hij zegt nee...mmm Daniëlle zegt nog, we zijn met een uurtje weer terug hoor...we willen alleen de boulevard even over...
Kijk...nu is hij toch akkoord.
Ik geef hem $25.00. En we gaan aan de wandel.
Het is heerlijk weer, de zon schijnt volop.
We lopen langs alle gesloten winkels en restaurants.
Er zijn nauwelijks mensen, wel veel zwervers en een enkeling die nog wat probeert te verdienen met kaart lezing, cd verkoop of als Spider-Man.
Na deze wandeling de camper weer in , op zoek naar het Hollywood sign. We kunnen t alleen uit de verte zien. De weg er naartoe is gesloten.
Er zijn veel mensen op de been...allemaal aan het chillen in t park. Mensen zijn kennelijk over de hele wereld hetzelfde...thuis blijven is het advies, maar bij mooi weer doen we dat niet.
Wel houd iedereen hier rekening met social distance.

Dan maar een rondje Beverly Hills. We rijden erdoorheen en maken foto's. Rodeo drive is leeg. Gucci, Bulgari en Chanel...gesloten. We krijgen wel een indruk zo, en we kunnen er gewoon doorheen rijden met onze megacamper.
Iets wat ondenkbaar is onder " normale" omstandigheden.
We rijden door naar Venice beach. Het is inmiddels gaan regenen.
We komen aan bij het strand, speeltuinen zijn afgesloten met lint. Heel veel zwervers hebben er een onderkomen gemaakt met zeiltjes en winkelwagentjes.
Er zijn wat mensen aan t zingen, hier en daar loopt iemand. Naast ons staat een oude camper met 3 hippies die in hun zwemkleding buiten aan het ronddansen zijn.
Het regent zachtjes en het strand is leeg. Al met al een vreemde gewaarwording.
Hoe anders is het zonder virus en met zon.
We eten een broodje in de camper en rijden dan door naar Santa Monica pier.
We weten dat t gesloten is maar wellicht kunnen we er een stukje wandelen. Helaas....al voor het begin van de pier staan er borden met afsluitingen.
We besluiten om door te rijden naar de RV plaats, Rosewood.
Dat is nog een kleine 3 kwartier rijden en is vlakbij de locatie waar we morgen de camper moeten inleveren.
Onderweg nog even een stop bij Jack in the box.
We halen eten en smikkelen dat op in de camper. We hebben toch nog heel wat kunnen zien in LA.
Na het eten moeten we aan de slag. Inpakken geblazen.
Leah heeft vanavond besloten dat ze gaat huilen. Ontroostbaar. Behalve als ik met haar op de wc ga zitten en haar zachtjes wieg met het zingen van ..in de maneschijn ...
En zo breng ik de avond door...op de wc..met Leah...ach ik geniet nog maar eens extra van dat kleine warme lijfje tegen me aan...
Straks, weer terug in NL zien we elkaar misschien een tijd niet. En Danielle heeft zo de gelegenheid om de koffers te pakken.
Tegen 23.00 uur is t meeste ingepakt, Leah slaapt inmiddels ook en terwijl ik dit schrijf is Milan bij ons in bed gekropen. Heerlijk dat slapende mannetje tegen me aan.
Ik geniet er nog maar eens extra van.
Morgen vroeg op....camper inleveren en naar de luchthaven. Terug naar NL....een week te vroeg helaas....

Geschreven door Mirjams.avonturen