Dit gaat een saai reisverslag worden vrees ik....
Normaal gesproken zijn we een stuk actiever , zeker op het gebied van snorkelen en excursies doen.
We doen niets van dat alles.
Een van de redenen dat we deze trip naar de zon hebben geboekt is de griep en verkoudheid waar we al langer last van hebben te doorbreken.
Het hoest en snottert een stuk prettiger hier, dat is zeker.
Mijn longen lijken het toch lastiger te hebben dan verwacht en ik vrees dat ik op t randje van een longontsteking zit. Het gaat nog goed, maar het kan ook zomaar " mis" gaan.
We bespreken of ik een arts zal bezoeken hier, maar zolang het geen zaak van leven of dood is,maar niet....het blijft Afrika🤭😉
Bovendien heb ik voor dit soort noodgevallen prednison bij me.
Ik kan natuurlijk wel even met mijn longarts bellen in Nederland...even met hem overleggen wat te doen.
Dat is een goed idee...ware het niet dat het zondag is vandaag...oeps...nouja goed teken. De tijd zijn we al kwijt🤭
Het beste lijkt me om me zo rustig mogelijk te houden.
Dat lukt wel.zo...zonnetje, drankje, boekje...
Morgen maar eens opnieuw bekijken...wie weet gaat t beter, zou zo fijn zijn...want......
26 november willen we vieren dat ik precies 1 jaar prednison vrij ben, dankzij de injecties die ik elke maand krijg.
En dat feestje wil ik vieren hoor!

Dus.....na het uitgebreide ontbijt spoeden we ons naar het zonovergoten dakterras, waar het personeel gauw een plek voor ons in orde maakt en onze ligbedden opmaakt voor een dag in de zon.
Kees zegt nog....we lijken wel bejaarden...en dat vinden we allebei prima. Voor nu dan...

Kees wisselt op verzoek van Achmed, die onze kamers schoon maakt, wat geld om.
Met de euromunten kunnen ze hier niet veel.
Achmed geeft hem zijn 17 euromunten en Kees heeft hem zijn ponden. Het is goed zo Achmed!

Ik zie Kees wat verward kijken daarna...heb ik het nou wel goed gedaan?
Ik help hem met omrekenen.
Als het je doel was om hem een maandsalaris fooi te geven, heb je het goed gedaan zeg ik..
Kees heeft hem €17.00 teveel gegeven.
We kijken elkaar aan en schieten in de lach....
Nou Ja... het is goed terecht gekomen.
De rest van de dag gniffelen we om onszelf.
We zijn lekker bezig, ook met eerdere aankopen zijn we niet handig bezig geweest ( lees...veel te veel betaald).
We helpen in ieder geval de lokale bevolking de winter door.
De lunch slaan we over. We hebben zo'n stevig ontbijt gehad, dat we nog vol zitten.

Tegen een uur of vier gaan we terug naar onze hotelkamer waar Achmed een hart op ons bed heeft gemaakt en 2 badjassen voor ons heeft klaargelegd.
Ik kleed me om en ga op bed liggen. Zelfs van een dag luieren in de zon kun je moe worden
( schaam...)
Ik lees het nieuws op mijn telefoon. Ja hoor.. het eerste wat ik lees is dat er in Congo een vliegtuig is neergestort op een woonwijk....
Goed voor mijn zelfvertrouwen joh! Not!

Achmed komt nog een keer langs met slippers en scrubsponzen en tandenborstels....je krijgt wel waar voor je fooi Kees! Hahaha.
We kleden ons voor het diner en gaan nog even op zoek naar een leuke excursie.
We boeken voor woensdag een snorkelexcursie waar we drie verschillende koraalriffen zullen bezoeken.
We scheuren van de honger inmiddels omdat we de lunch hebben overgeslagen.
We zijn bijna de eersten die het restaurant binnen gaan....We worden ontvangen met een hapje en een drankje en dan zie ik dat ze sushi hebben! Heerlijk! En het oog wil ook wat, de wijze van presentatie van de gerechtjes is prachtig. In een grote verlichte cirkel staan de lekkerste voor en nagerechten.
We laten het ons smaken en gaan daarna uitzakken op het terras aan het zwembad een verdieping hoger, met een kopje koffie en thee.
Daarna slenteren we nog wat langs de vele winkeltjes op het ressort en nemen plaats op het plein om te kijken bij het entertainment.
Om een uur of tien houden we het voor gezien.
Morgen weer een dag!

Geschreven door Mirjams.avonturen