Dank voor alle reacties! Net zoals jullie het leuk vinden om mijn verslag te lezen, kijk ik uit naar jullie reacties.

Vanmorgen rustig aan wakker geworden. Brood gehaald, de bakker was weer uitgefeest denk ik, want hij was vroeg vanmorgen.
We ontbijten en pakken rustig ons boeltje in.
We checken uit, we betalen de rekening. €125, 00
Voor dit bedrag hebben we op de camping gestaan, de wasmachine gebruikt, zijn we alle dagen uit eten geweest in het restaurant.
Geweldig!

We rijden over de snelweg, volgens Macedonische begrippen een snelweg, vol kuilen, bochten die niet staan aangegeven, rijden we slingerdeslanger door de bergen. Onderweg armoedige dorpjes, maar ook grote huizen.
We stoppen om te tanken, alles staat in t Cyrilisch geschreven...dat wordt lastig. Welke is nu de diesel die wij moeten hebben? Gelukkig ook hier weer een vriendelijke, behulpzame man. Volgetankt rijden we verder door bergen en kleine bergdorpjes.
De tijd heeft hier stil gestaan. Janoviç, Resen, stuk voor stuk liefelijke dorpjes, maar ik wil naar Malovitjçe, een dorpje in het nationale park Pelister. We sukkelen achter vrachtwagens, te vol geladen met boomstammen, dan weer een oude tractor voor ons. Inhalen is een uitdaging. Als we een kleine rotonde passeren, komt er een oud Dafje aan tuffen, stopt even midden op de rotonde en rijd weer verder. We wachten rustig onze beurt af om verder te rijden, het verkeer werkt op onze lachspieren. Hier is geen stress.
We naderen Malovitjçe, en kunnen niets anders dan er voorbij rijden. Vanaf deze kant van de weg kunnen we er niet komen. Pas kilometers verder kunnen we naar een andere weg toe om te keren en weer dat hele eind terug rijden, achter het sukkelende verkeer aan. Dat laten we maar zitten. Helaas.

We stoppen even om opnieuw een plan te maken, we besluiten om direct door te rijden naar Griekenland. Ik ben daar nog nooit geweest, mijn mannen wel.
Binnen een uur rijden we Macedonië uit. Paspoort, autopapieren, stempeltje....klaar. We komen bij de Griekse grens, huh...daar staat bij de douane een tent, mensen met beschermende kleding, handschoenen, mondkapjes. Ze nemen coronatesten af.
Ha! Niet bij mij...Ik kan eindelijk mijn app laten zien.
Enthousiast open ik mijn telefoon voor de app. De dame zegt dat we geen toegang hebben. Met de app kan ze niets. We moeten een hele papierwinkel invullen. Zonder dat, geen toegang.
We parkeren de camper en vullen online de benodigde stukken in. Alles moeten we doorgeven, waar we allemaal zijn geweest, en zonder het juiste adres en postcode kom je niet verder door het formulier. jezussss.....wat een gedoe. Ook onze volgende verblijfplaats moeten we invullen. Die weten we nog niet haha.
Ik besluit om te Googlen en vind ergens een adres van een camping waar we mogelijk niet eens komen, maar ja...dan staat er tenminste wat.
Ik vul ook alleen het laatste campingadres in, van Macedonië.
Zo worstelen we door de papieren heen.
Terug naar de grens. We moeten ons nu met papieren en paspoort melden bij de Douane.
Alles is in orde. De corona check app hoeven ze niet te zien.
Ik begrijp dat niet, je vult gewoon in dat je gevaccineerd bent, daar nemen ze genoegen mee. Niemand die dit nakijkt, als de papierwinkel maar ingevuld is.

We waren de corona even helemaal vergeten. Maar...we zijn weer in de Europese Unie.

We stoppen even in Florina, daar zien we een Lidl, we doen wat boodschappen en betalen weer Hollandse prijzen.
Jammer, het begon te wennen, geld uitgeven zonder op te letten. Het is ineens ook een uur later hier.
We rijden verder door Griekenland.
Voordeel is wel dat onze internetbundel het weer doet. En de wegen zijn prima.
Wat ook wel weer jammer is, ik vond t wel humoristisch allemaal. Maar goed, we hebben Albanië nog in t verschiet, daar zijn de wegen nog slechter dan in Macedonië.
Ben benieuwd. Wel heerlijk
avontuurlijk dit.
Onderweg veel waarschuwingsborden voor beren op de weg. We zien ze niet, letterlijk en figuurlijk.😉
Bergachtig en groen, dat kenmerkt het landschap waar we doorheen rijden.
Op naar Ioannina. Daar willen we overnachten en Grieks eten!
Het laatste stuk rijden we van de ene tunnel door de andere tunnel. Zonder overdrijven denk ik dat we er zeker 30 hebben gehad.
Zodra we even uit de tunnel komen, kunnen we genieten van prachtige uitzichten.
We naderen het dorpje, een schattig dorpje met smalle straatjes, kleine winkeltjes en een oude stadsmuur.
Terrassen vol etende en drinkende mensen.
Ziet er zo gezellig uit!
Een kilometer verder is onze camping van vannacht. Het restaurant naast de camping wordt aanbevolen.
We hebben best trek, we zetten de camper neer, er is geen receptie aanwezig. Aanmelden doe je morgen maar, zoek vast een plekje, verteld een andere camping gast. Helemaal goed.
We wandelen naar het restaurant en worden uiterst vriendelijk ontvangen. Het terras aan het water ziet er uitnodigend gezellig uit. We zoeken een tafeltje en bestellen alledrie een salade. Deze smaken voortreffelijk.
Ik smul van mijn salade met gedroogde vijgen en noten, de balsamico dressing maakt t hemels.
De kip souvlaki die ik daarna eet is al even goddelijk!
Ik ben dol op Grieks eten!!
Het is een gezellige boel, tafeltjes met babbelende ouders, de kinderen die rondhuppelen en spelen in het speeltuintje . Ook al is het 22.00 uur. De avond is pas net begonnen.
Bij het afrekenen krijgen we nog een heerlijk schaaltje ijs geserveerd.
Dit maakt de zwoele avond compleet.

We gaan uitbuiken bij de camper, het is heerlijk buiten. 27 graden. De krekels laten zich duidelijk horen.
Morgen gaan we naar Albanië.
Dit stukje Griekenland hebben we maar mooi weer even meegepikt.

Geschreven door Mirjams.avonturen