Wat leuk dat er zoveel mensen met ons "meereizen". Ons volgen en een reactie achterlaten. Superleuk om dit lezen. Dankjulliewel!

We worden wakker, hoera! niet om 4.00 uur maar om 7.15...zou die weg zijn nu...die jetlag?
Debbie wacht al op ons en maakt ontbijt.
Heerlijk, scrammbled egg, Canadian ham, toast.
We ontbijten gezamelijk en gaan dan op bezoek bij Eddies Rod& Costum.
Zij zijn zo vriendelijk om ons te ontvangen en een rondleiding te geven.
Voor Kees een jongensdroom, hij volgt alle tv programma's waarin er een auto wordt gemodificeerd, een totale make over krijgt.
Bij binnenkomst heeft Kees een lach op zijn gezicht die er de rest van de dag blijft zitten. Geweldig. We krijgen een rondleiding door de garage, uitleg van de werkwijze en de nieuwste projecten waar ze aan werken. ( sorry no pictures)
Een typisch klassieke Amerikaanse garage, antieke roadsigns, verlichting en counter. Weer zijn we bofkonten dat we dit mogen zien. Voor de echte liefhebber...Je kunt Eddie,s Rod& Costum volgen op Instagram dan kun je meer van hen zien.
Daarna neemt Steve ons om beurten mee voor een ritje in zijn Mercedes. Deze gebruikt hij alleen in t voorjaar en de zomer, hij heeft 3 maanden stil gestaan.
T mooie weer, ( evengoed rondom t vriespunt dus echt koud voor ons) maakt dat buurtkinderen ook weer buiten spelen.
Op hun blote voeten!! Het is echt koud, maar zij zijn - 30 gewend...ik denk dat t voor hen oke is?

Dan hebben we Lunch bij Chicken fil A, een " goede" Mac zeg maar...Met heerlijke kip. Maar wel fastfoodformule.

Dan is het tijd voor Bas om zich om te kleden. Zijn voetbaltraining begint en bij hoge uitzondering mogen we kijken. Er is speciale toestemming van zijn coach.

We nemen plaats op de tribune, we houden het een half uur vol, het is zo koud!!!
Dan proberen we nog iets van de training te volgen vanuit de warme auto
( stoelverwarming...heerlijk).
Weinig te zien...Het hek om t stadion maakt t onmogelijk, dan maar naar het huis van Debbie en Steve en wachten tot Bas terugkomt).

Als Bas terugkomt is het tijd om afscheid te nemen van iedereen. Dit is dan weer zo'n moment dat je uit wilt blijven stellen.
Maar we moeten verder. We nemen afscheid van elkaar. Gelukkig zien we Bas weer over 3 maanden in Nederland. Debbie en ik lijken in zoveel dingen op elkaar dat ze voelt als een zus. Inmiddels ben ik haar sister from Holland, en zij my American sister.
Ze komen in 2020 naar ons,
Hoe tof!!
We hebben op t nieuws gezien dat er flinke "Flood" is, door het smelten van alle sneeuw raken gebieden overstroomt.
Huizen en wegen spoelen weg als rivieren buiten hun oevers treden. We gaan die kant op...Maar t moet geen probleem zijn als we op de highway blijven.
Jeroen rijd t eerste stuk, onderweg krijgen we nog een noodwaarschuwing op onze telefoons, dat we ons in een gebied bevinden waar " flood" is.
Ik krijg de zenuwen...zie onze camper al wegdrijven...De beelden die ik op tv heb gezien waren verschrikkelijk...
We vragen het na bij een tankstation, zolang we op de highway blijven, alles oké.
Jeroen en Kees wisselen van stoel. Nu rijd Kees ons verder.
We stoppen nog even bij de Subway voor een broodje en rijden door.
Ik ga ondertussen lekker mijn bedje in...Jochum ook. Al slapend worden we naar Burnbon gereden door Kees.Daar overnachten we bij een truckstop.
We zijn bijna bij Sioux falls. Onze volgende bestemming volgens ons reisplan.

Geschreven door Mirjams.avonturen